Koffie met thee is minder lekker

Author: Rolandow (Page 2 of 301)

Nieuwe woorden

Geheel onbewust creëren we samen met ons kroost een soort geheimtaal.
Ilse hagelslag

Zo waren we een hele tijd geleden, misschien nog voor Siep er was, naar de Beerze Bulten met onze vrienden Jaap en Ilse. We verbleven daar in safari tenten. Super de luxe, want je hoeft zelf geen tent mee, en van binnen van alle gemakken voorzien. We ontbeten regelmatig samen, waarbij al het beleg op één hoop werd gegooid. Tom kon al aardig praten maar “mag ik van jou de hagelslag puur royale” kregen we er nog niet lekker in. Toevallig had Ilse deze hagels mee gebracht, dus reageerde Tom al gauw met “Ilse hagels!” als we hem vroegen wat hij op brood wilde.

Die benaming is nu, bijna drie jaar later, volledig ingeburgerd.

Nu Siep de oren van je kop kletst, worden ook hier nieuwe begrippen gemaakt die waarschijnlijk alleen binnen ons gezin begrepen worden. Zo vraagt hij regelmatig om een broodje pittig. Dat zit zo; we hebben regelmatig pain de province als beleg. Dat wilde Siep vaak op brood, maar wij antwoordden dan steevast met: “nee Siep, dat is veel te pittig voor jou”. Tot we op een dag niet meer op konden tegen dat smoeltje en we de stukjes peper eruit peuterde en hem zijn zin gaven. Alsjeblieft, een broodje pittig.Pain de province

Gister hadden we echter geen pain de province, maar in een poging Siep iets anders voor te schotelen dan zoete meuk, verkocht ik hem gebraden gehakt als broodje pittig. “Kijk maar, precies hetzelfde, alleen zonder die dingetjes!” zei ik hem. Vervolgens nam ik zelf ook een broodje en smikkelde dit onder luid “hmmmmmm!!!” en “lekkerrrrrrrr” op. Werkt niet altijd, maar soms wel. Gister wel dus; hij at er twee boterhammen van voor hij zich herinnerde dat er ook gifgroene hagelslag in huis was.

Vanochtend wilde meneer weer graag een broodje pittig. Mijke zocht zich een ongeluk naar de pain de province in de koelkast, maar kon niks vinden.

WhatsappieSja, zelfs  binnen de familie is het soms even zoeken wat er bedoeld wordt. Laat staan als ze bij oma aankomen om een broodje Ilse hagels.

Zal mij benieuwen wanneer Ilse hagels in de van Dale staat.

Oplichteritus

Hoera! Het lampje brandt!

Het Lampje

Dat dacht ik toen ik vanochtend onderweg naar mijn moeder was. Dat lampje brandt wel vaker namelijk, alleen was er nooit iets te vinden. Althans, dat zeiden de mannen bij Cees Rood. De eerste keer wel hoor; toen bleek het aan de EGR klep te liggen die ze hebben vervangen. Maar daarna werd me telkens verteld dat ze geen storing konden vinden.

Inmiddels ben ik geswitcht van garage. Bij meneer Rood was de agenda een keer zó vol, dat ik niet nog even voor een Grote Reis naar .be een check kon laten doen. Dat zat me toch niet lekker, dus dan maar naar de buren. Die waren direct een stuk productiever; ze hadden de bougies maar eens vervangen. En verhip, ik merkte direct verschil. Er was ook opgemerkt dat de auto naar benzine rook, en hij had al gezien dat dit aan het benzine slangetje lag dat bij de tank bij het ontluchting zat. Of zoiets. Da’s gek, zei ik, want die benzineslang is vervangen!? Hij had inderdaad ook gezien dat er een stukje slang van een paar centimeter met slangenklemmetjes was vervangen. Opmerkelijk, want er was destijds bij Cees Rood speciaal een slang voor me besteld. Vreemd.

Maar goed, nu was eindelijk het lampje eens gaan branden terwijl ik in de gelegenheid was om met draaiende motor langs te wippen bij de garage. Dat hadden ze me bij Cees Rood namelijk geadviseerd, langskomen met draaiende motor, omdat ze verder niets konden vinden in de historie.

Bij mijn nieuwe garage konden ze het wel direct vinden: de EGR klep functioneerde niet goed. Stond ook gewoon in de historie, toen de motor werd uitgezet. Da’s  gek! riep ik weer, want die is ook al vervangen! En inderdaad, aan het glimmen van het metaal was te zien dat de klep was vervangen. Het zou nu mogelijk aan de bedrading kunnen liggen. Iets wat mijn nieuwe garage liever vooraf had gemeten, voor er een nieuw onderdeel besteld werd. U snapt; ik ben heel blij met mijn nieuwe garage.

Tegelijkertijd ben ik ook heel boos over mijn oude garage. Te meer omdat toen ik ze confronteerde met de benzineslang kwestie, ik terug gebeld zou worden door de baas van het concern (Cees, neem ik aan). U raadt het al; dat is nooit gebeurd. Zou het misschien kunnen zijn dat je een storing op een onderdeel dat je net hebt vervangen liever niet vertelt aan je klant?

Nu wil ik verder niemand zwart maken of van dingen beschuldigen, maar als ik deze dingen zo eens op een rijtje zet, dan schiet me toch een bepaald woord te binnen. Het begint met een o en eindigt op ichting.

Jammer dat het vertrouwen in de autobranche op deze manier toch keer op keer op keer beschadigd moet worden. Maar wellicht dat mijn nieuwe vrienden dit vertrouwen de komende jaren weer een beetje kunnen herstellen.

Peter R. de Vries sloopt internet

Nu ben ik sowieso al geen groot fan van Peter R. de Vries, maar wat hij nu weer heeft bedacht? Nu meneer niet meer achter de grote boeven aan durft, richt hij zijn pijlen op internet. Ik hoorde hem op de radio onderweg naar mijn werk, waarin hij pleitte voor een wet waarbij providers gegevens moeten afstaan als er iemand gepest wordt. Hij had geconstateerd dat de politici niet belast zijn met al te veel technische kennis, en eigenlijk maar net weten hoe ze een e-mail moeten verzenden. Grappig dat hij dit zegt, want als je met zo’n voorstel een petitie opstart, dan heb je zelf ook niet veel kaas gegeten van het internet denk ik.

Ten eerste gaat hij voorbij aan het feit dat het kinderlijk eenvoudig is om anoniem te pesten. Als zulke wetten er komen, zullen deze methoden alleen maar populairder en bekender worden bij het grote publiek. Het wordt technisch dan wel erg lastig om een IP adres aan een persoon te koppelen. Maar denk ook aan de mogelijkheid om in een cybercafe, bibliotheek of klaslokaal te gaan zitten waar tientallen pc’s staan. Al die computers gaan vaak via enkele IP adressen het internet op, dus ook dan wordt het lastig om te achterhalen welke persoon erachter zit. Sterker nog; misschien ontstaat er wel een nieuwe vorm van pesten door de schuld in andermans schoenen te schuiven. Technisch gezien is het dus helemaal niet waterdicht.

Mijn tweede punt is hoe de internet providers dit in hemelsnaam moeten toetsen, en wie dit gaat betalen. Als ik een verzoek indien dat ik gepest wordt door iemand op internet, hoe gaat de internet provider controleren of dit werkelijk zo is? Of ik wel de pester ben die beweert gepest te worden, en of dit wel werkelijk heeft plaats gevonden? Als ik een plaatje in elkaar photoshop waarbij ik kan ‘aantonen’ dat iemand mij met dit IP adres gepest heeft, krijg ik dan zo hatsekidee de gegevens van die persoon binnen? Lijkt me een onmogelijke taak voor de internet provider, en bovendien is iedereen op internet dan vogelvrij. Peter en Tim Kuik zouden vast goede vriendjes kunnen zijn. Aan bijvoorbeeld de zwarte pieten discussie kun je al zien hoe groot de meningsverschillen zijn over wanneer iemand gepest of gediscrimineerd wordt. Als het aan de Vries ligt hoeft Erdogan straks maar even te bellen met xs4all, en hopekee, hij kan zijn geheim agenten gericht naar een adres sturen om iemand de mond te snoeren. Geweldig idee.

Derde punt is dat het natuurlijk symptoom bestrijding is. Vroeger kon je ook gepest worden met anonieme brieven (en dat kan nog steeds lijkt me, al bezorgt de post wel steeds minder brieven). Je kunt mensen per telefoon stalken, per sms of per whatsapp. Natuurlijk, op internet is pesten heel makkelijk, en zeker met seksueel getinte foto’s en filmpjes zijn de gevolgen enorm. Maar moeten we niet eens kijken hoe we dit gaan voorkomen, in plaats van het slopen van internet waar moraalridders de Vries mee bezig is?

Maar goed; meneer de Vries is wel weer volop in de aandacht. En met die 50 afleveringen in een jaar heeft hij in elk geval 0,00002380952381% procent van de Nederlanders die hier last van hebben kunnen helpen (gebaseerd op zijn eigen 1 op 8 statistiek).

Wat is het toch een lieverd.

Als u dan toch graag petities tekent; teken deze.

Okay, nou serieus: teken dit. Maar echt. Doen!

Rolandow ging naar de IoT tech day

Vorige week was IoT tech day in de jaarbeurs in Utrecht. Een collega had vrijkaartjes, want die zou er een spreekbeurt doen, maar toen ineens was het programma toch te vol. Jammer, maar de kaartjes mochten we houden. Lucky me. Om 9:00 begon er een presentatie over Firebase waar ik graag heen wilde, dus dat betekende vroeg op staan. Ik had verschillende routeplanners bekeken die allen beloofde rekening te houden met de files, en ze zeiden allemaal dat er nauwelijks file was. Uiteindelijk was ik dus 40 minuten te vroeg, precies zoals gepland.

Het was wel super interessant, dus ik had er zeker geen spijt van! Met firebase kun je heel snel en makkelijk zorgen dat alle aangesloten applicaties over dezelfde data beschikken. De verteller deed een beetje klikken hier en daar op zijn scherm en, nouja, kortom, het was allemaal heel eenvoudig. Super tof. En Google, dus dan zal het wel goed zijn.

Er waren ook allemaal grote bedrijven present. CapGemini, Sogeti, en de Rijksoverheid en Belastingdienst. Deze laatste partij had de app gemaakt voor deze IoT tech dag. Vond ik bijzonder, want ik zou niet direct aan de belastingdienst denken om te vragen of ze een app voor me kunnen bouwen. Maar bij de keynote van de Rijksoverheid werd wel een beetje duidelijk waarom. De meneer legde zeer bevlogen uit hoe IoT onze maatschappij veiliger zou kunnen maken. Zo hadden ze Rotterdam bijvoorbeeld schoner gemaakt door chauffeurs in de stad efficienter hun truck te besturen. Langer uitrijden, zo min mogelijk remmen, met als doel fijnstof of CO2 uitstoot te verminderen.

Hadden ze allemaal gemeten door de truck vol sensors te stoppen. De verteller vond het wel tof dat, als we alle auto’s met sensors uitrusten, de auto zèlf een sensor zou kunnen zijn. En toen kwam er een mooie toepassing waarvoor dit handig was: zodat de gemeente bijvoorbeeld kon zien dat het gras langs het parkeerplaatsje gemaaid moest worden.

Juist ja. Alle auto’s in Nederland volhangen met sensors. De app laten maken door de belasting dienst. En dan gaan we meten hoe hoog het gras staat?

Het is zeker weer negatief om te denken dat de belastingdienst zo precies kan zien welke auto zich waar bevindt, zodat ze nog nauwkeuriger kunnen zien of iemand zijn bijtelling probeert te ontlopen?

Verder hield The Things Network nog een keynote en hackaton. Dat project volg ik al een tijdje via de social media, maar eerlijk gezegd snap ik er nog weinig van. Het einddoel wel hoor, maar hoe het allemaal werkt en vooral; hoe ik het aan de gang ga krijgen? Nog geen idee. Maar ik moet ook eerlijk bekennen dat mijn Arduino starterskit alweer een tijdje in de kast ligt, wat ik volgens mij toch eerst onder de knie moet krijgen.

Tot slot nog the internet of cows bijgewoond. Ik liep ook al met het idee om eens samen met 1 van de boeren in het dorp te kijken wat er nou slimmer kon in de koeienschuur. Maar deze jongens waren al veel, veel, veel verder. En bovendien gaven ze toe: van alle sectoren waarin ze actief waren geweest was dit by far de ingewikkeldste. Dus, dat idee kan ook weer even in de ijskast.

Eerst maar eens mijn eigen Arduino thermostaat bouwen.

Daar krijg ik nu al een warm gevoel van.

Hij is niet dood, hij leeft!

Toch fijn om te lezen dat een hobby die je begon toen je klein was (nouja, in elk geval jonger) nog steeds (of alweer?) ‘hip and happening‘ is. Anderzijds irriteer ik me altijd een beetje aan mensen, bedrijven of instellingen die er ineens een officieel of commercieel ding van maken. Iets wat, volgens mij, gewoon begonnen was als een vrijplaats voor al je creatieve dingen, is nu ineens iets geworden om jezelf in de kijker te spelen. Als verlengstuk van je cv. Er zijn ineens weblogs over hoe je moet webloggen, daar schreef ik al eens eerder over geloof ik. Nu zijn er dus kennelijk ook regels waar je je aan moet houden. Waar is het onschuldige en ongedwongen gebleven? Een kind dat plaatjes uit een tijdschrift knipt ga je toch ook niet lastig vallen met auteursrechten?

Het voelt voor mij een beetje alsof de Action ineens allemaal stencils zou gaan verkopen met tekeningen van Banksy.

Zelf ben ik het stadium van bloggen wel een klein beetje voorbij, alleen heb ik het altijd zwak gevonden op een blog op te doeken. Maar als mijn zoon straks kan lezen moet ik daar toch nog maar eens goed over nadenken denk ik. Niet dat alles hier geheim moet blijven, maar het hoeft ook niet allemaal al met zijn achtste levensjaar bekend te zijn zeg maar. Laten we de discussie over bijvoorbeeld alcohol nog maar even zonder voorkennis van zijn kant voeren, ooit.

Mijn devlog houd ik overigens beter bij. Niet alleen ben ik ontzettend blij als ik er maar 1 persoon door kan inspireren of helpen, ook is het een soort archief met dingen die ik ooit heb opgelost op technisch gebied. Vaak weet ik nog wel dat ik een probleem heb opgelost, maar hoe ookalweer? Ik gebruik het om mijn oplossingen te documenteren, en gelijk publiek te maken, zodat anderen er misschien ook iets aan hebben, of nog een betere oplossing weten.

Tegenwoordig heb ik een nieuwe hobby: ik wil gaan spelen met electronica en microcontrollers. Okay, ik loop ongeveer 10 jaar achter de feiten aan, maar anderzijds ken ik nog steeds maar weinig mensen in mijn omgeving die hun hele huis hebben geautomatiseerd. Dus ik denk toch dat ik nog wel op tijd kan zijn om mee te liften op dit volgende grote ding; the Internet of Things. Ik lees me suf over Arduino’s en hun sensoren. Het liefst wil ik meteen tot een eindproduct komen, waarvoor ik wel een stuk of 6 ideeën in mijn hoofd heb. Het is wel eens moeilijk om mezelf te dwingen toch eerst bij het begin te beginnen (Arduino for dummies). Ook irriteert het me dat ik niet meer precies weet hoe die elektronische schakelingen werken, terwijl ik hier vroeger op school toch ook mee te maken heb gehad.

Ook investeer ik me suf. Ik heb inmiddels een Arduino starters kit, in een poging te beginnen met de basics. Maar ik kon het ook niet laten om andere varianten te kopen, zoals een Wemos D1 mini of een NodeMCU development board. Ik snap er allemaal nog geen hout van, maar zo klein en goedkoop als die dingen zijn, daar moeten toch grootste dingen mee te maken zijn!

Mijn eerste project is waarschijnlijk om onze thermostaat te vervangen. Hij hangt sowieso op een onhandige plaats, want we willen daar een kast hebben. Daarnaast kan ik mijn thermostaat nog steeds niet via internet aansturen. Dus ik zou graag de bediening van de thermostaat los willen halen van de thermostaat zelf. Je zou de bediening dan dus overal kunnen neerzetten en gebruiken; het aansturen gebeurt elders. Bovendien wil ik een extra ‘ingang’ maken zodat ik via het web ook een temperatuur kan regelen, en ik ook een schema kan instellen.

Lijkt me allemaal niet zo ingewikkeld bij een aan/uit systeem, maar als je ook rekening moet houden met energie verbruik en dergelijke zou het nog best eens lastig kunnen zijn. Bovendien: welke communicatie is betrouwbaar genoeg? Hoe laat ik de module die de ketel aan of uit zet het beste communiceren met de temperatuur sensor? Ga ik een onafhankelijk systeem maken, waarbij de temperatuur regelaar (met knopjes en display) rechtstreeks naar de kachel sturen? Of ga ik gelijk richting domotica en een controller als Domoticz gebruiken?

Waarschijnlijk zal ik hier allemaal verder over uitweiden op mijn devlog, ik zal jullie niet teveel vervelen met de technische details.

Maar goed, het stukje op Frankwatching triggerde toch even iets als; o ja, ik heb ook nog een weblog!

Dus.

Hoe is het met u?

Surinaams eten

Mijn vriendje Niels had op Facebook een artikel van surinaamseten.nl geliked. Moksie Metie Speciaal (geroosterd kip- en varkensvlees met Fa Chong worst en tjauw min). Zag er op het plaatje precies zou uit zoals ik het, vroeger in Amsterdam bij mijn oom, eens at en dat was heerlijk! Nu heb ik altijd al een keer surinaams willen koken, dus dit leek me een uitgelezen kans om eens te kijken hoe ingewikkeld zo’n gerecht is, en of ik dit zelf kon.

Eenmaal op de site zie je natuurlijk al snel dat het allemaal een grote reclame advertentie is voor Faja Lobi. Maar ach, wat maakt het uit, als het resultaat maar lekker is. Het recept leek voor een gemiddelde kok als ik best te doen, dus laten we het maar eens proberen. Mijke ging toch boodschappen doen, dus ik gaf mijn wensen door.

Onze lieve Jumbo bleek echter maar 1 potje te hebben van de benodigde 3. Nouja, normaal gesproken hadden ze de marinade wel gehad, zij het van een ander merk, maar die leek nu op te zijn. De medewerkers zochten in alle hoeken en gaten van het magazijn, maar helaas, geen moksi meti. Ja mensen, dit stukje is niet het aller spannendst wat er hier te vinden is, maar hee, er staat tenminste weer eens iets op!

De volgende dag dus na de opening van Perron 15 maar even langs de Albert Heyn gereden. En jawel hoor, daar stond ie, toevallig nog van het merk Rosita ook. Helemaal blij reden we weer naar huis, dat zou smullen worden!

Dus ik dacht ik zal Niels even laten weten dat ik het ook ga proberen, want hey, daar is social media voor uitgevonden toch?

IMG_20150905_144917

[blockquote source=”Rolandow on Facebook”]Hai hai Nielsie, ik ga het proberen hoor! Bedankt voor de tip. XXX[/blockquote]

Zoiets, dacht ik.

Dus ik zoeken op zijn pagina naar die like, zodat ik daar mijn commentaar kon neerplempen, maar hey, die was er helemaal niet! En toen pas realiseerde ik me pas: ik ben erin getuind. Dit was nu precies waar zoveel commotie om was geweest. Facebook doet net of je vrienden iets leuk vinden, en: het werkt! Ik heb de spullen gekocht, en eet vanavond Surinaams.

Even voelde ik me bedonderd, maar nu denk ik, ik ga vanavond wel lekker eten! En, wat is nu eigenlijk erger? Die irritante reclame’s op radio en televisie, altijd hetzelfde, dag in dag uit. Of een boodschap, aangepast aan jou persoonlijke voorkeur. Een aanbieding waar je misschien iets aan hebt?

Ik weet het, het is misschien een beetje vloeken in de kerk, want ik vind het allemaal maar niks dat Facebook en consorten alles van me weten. Maar nu het toch zo ver is, heb ik dit soort advertenties misschien liever dan die irritante Vodafone reclame telkens op de radio. Als we nou eens alle radio- en tv-commercials konden verruilen voor persoonlijke aanbiedingen, dan gaan we er misschien toch wel wat op vooruit.

Tenzij we vanavond patat eten.

Dan is het totaal mislukt.

Achter je geld aan bij PostNL

Wonderlijk genoeg had ik een koper gevonden voor mijn beschadigde djembé. Dus toen ik voldoende karton had verzameld, en er drie rollen tape doorheen had gejaagd, was ik klaar voor de laatste stap: het bezorgen. Dat besteed ik uit.

Nu had ik eenmaal andermaal al eens zelf een etiket gemaakt op de website van PostNL. Super handig, kun je het adres alvast invullen, online betalen, label erop, en klaar is kees. Kun je hem zo inleveren. Weet je ook vast wat het kost, en wat het track and trace nummer is. Dat ga ik weer doen! dacht ik dus.

Toen ik eenmaal alle gegevens had ingevuld kwam ik uit bij de betaal pagina. Na keurig met iDeal betaald te hebben, kwam op de pagina van PostNL tot de ontdekking dat de labels niet gemaakt konden worden. Dat is op zich al vreemd lijkt me, want er zal vast niet iemand zijn die labels uitschrijft, toch? Gaat geheel automatisch lijkt me. Maar goed, okay, foutje in de web software, kan gebeuren. Die foutjes maak ik ook wel eens. Maar ik zag dus dit:

Versturen___PostNLKijk, en da’s gek, toch? Er wordt dus door het systeem correct geconstateerd dat er een probleem is. Maar; waarom kan ik die betaling dan niet automatisch terug krijgen? Ze hebben die betaling toch gewoon gekoppeld aan het product dat ik heb aangeschaft! Natuurlijk zou het eigenlijk nog beter en logischer zijn dat die labels gegenereerd worden vóór dat je betaalt, zodat je bij een eventuele fout die hele betaling niet hoeft te doen. Zoals u ziet is de enige mogelijkheid om te bellen met de klantenservice.

Aangezien web development mijn vak is, wéét ik gewoon dat dit beter kan. Hier begon de frustratie al.

Nou goed, bellen dan maar. Sta ik natuurlijk eerst 8 minuten in de wacht, met 13 klanten voor me. Krijg ik eindelijk iemand aan de lijn, die bedankt me voor het melden van deze storing. Om de boel te onderzoeken wil ze wel eerst even wat gegevens van me weten, zoals mijn e-mail adres. En toen schoot ik uit mijn slof. Ik wil helemaal geen onderzoek, en jullie hebben al helemaal mijn gegevens niet nodig, ik wil gewoon mijn geld terug! Subiet!

Mevrouw begreep dat het allemaal heel vervelend was, maar voor de restitutie moest ik sowieso op internet een formulier downloaden, waar ik via de klantenservice op postnl.nl aan kon komen.

Dus in plaats van geld afboeken voorkomen, automatisch geld terug storten voorkomen, word ik ook nog eens misleid op de website waardoor ik 45ct moet betalen om geld terug te krijgen dat nooit afgeschreven had mogen worden?! Inmiddels was ik dermate not amused dat ik ophing; ik moest immers toch online mijn kruistocht naar restitutie vervolgen. Belachelijk! Wat een schijt servi… TUUT TUUT TUUT moet het ongeveer geklonken hebben.

Vervolgens krijg ik dus een PDF bestand, die je wel kunt invullen, maar waarvan je continu melding krijgt dat je hem niet kunt opslaan. In de menu’s van de PDF reader staat nog wel de mogelijkheid om te verzenden, maar dit werkt niet. Kan natuurlijk ook komen omdat ik zo’n ontzettende digibeet ben. Naïef als ik was had ik dus in feite alles weer voor niets ingevuld. Uiteindelijk heb ik het formulier uitgeprint, en daarna weer ingescand. Nog mazzel dat ik toevallig zo’n scanner heb staan.

Dus in plaats van ervoor de zorgen dat PostNL die formulieren digitaal aangeleverd krijgt, zodat ze deze ook veel sneller en makkelijker kunnen verwerken, krijg je alleen de mogelijkheid om het formulier te printen, met (let op) een e-mail adres waar je het heen kunt sturen. Dit is ook wel weer te merken, want op 15 april deed ik het formulier op de ‘bus’, en 7 dagen later had ik ‘al’ antwoord. Dat ging zo:

[blockquote source=”Yvonne Bouma, Serviceteam Consumenten, PostNL”]

Geachte heer op den akker,

U heeft ons op de hoogte gebracht van het niet (correct) uitvoeren van de online verzendservice. Ik stel het zeer op prijs dat u de moeite heeft genomen ons te informeren en kan me voorstellen dat dit voor u heel vervelend is en bied u dan ook mijn excuses aan voor het ontstane ongemak.

Als vergoeding  zal het bedrag van € 6,50 binnen 2 weken worden overgemaakt naar rekeningnummer ***.
Ik hoop u hiermee  naar  tevredenheid te hebben geholpen en geïnformeerd en sluit hierbij het onderzoek.

Mocht u nog vragen of opmerkingen hebben dan kunt u ons van maandag tot en met vrijdag van 08.30 tot 20.00 uur en op zaterdag van 09.00 en 16.00 uur bereiken op telefoonnummer  0900-0990  (€ 0,45 per gesprek).

Met vriendelijke groet,

Yvonne Bouma
Serviceteam Consumenten  
PostNL Pakketten Benelux B.V.

[/blockquote]

Geniaal hoe ze de rollen omdraaien. Alsof ik hen mail om ze een dienst te bewijzen. Alsof ze me een andere keuze bieden dan deze lijdensweg te bewandelen. Hoe had ik anders mijn geld terug kunnen krijgen?

PostNL zuigt niet alleen haar werknemers uit, ook haar klanten zijn inmiddels aan de beurt. Daarin blijk ik overigens niet de enige te zijn.

Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo’n belachelijke gang van zaken heb meegemaakt.

En dan tel ik KPN gewoon mee.

 

Koelkast of vriezer sluit niet? Scharnier stuk!

Heb je ook een koelkast of vriezer deur die gekke geluidjes maakt? Ineens niet meer sluit? Of dat er ineens iets uit lijkt te vallen, maar je kunt het nergens vinden? Beetje gekraak misschien, bij het sluiten van de deur?

Watsgeburt?

Dat is me vorige week voor de tweede keer overkomen. In vier jaar tijd. Vind ik toch wel een beetje mwhoah van Bauknecht, om eerlijk te zijn. Koelkasten gaan toch gewoon 10 jaar mee? Maar ik weet nu tenminste wel wat de oorzaak is. In de scharnieren zit namelijk een stukje plastic, wat waarschijnlijk bedoeld is om de veer op z’n plek te houden. Dat plastic is het na een paar jaar alweer beu, en breekt. Gevolg: of het plastic zit in de weg, of de veer verplaatst zich in de scharnier. Hij komt dwars te liggen waardoor hij het sluiten blokkeert.

Er gaan soms een paar dagen overheen, maar uiteindelijk zit je met een koelkast die niet meer sluit. Je duwt hem dicht, maar hij springt gewoon weer een stukje open. We dachten dit bij de koelkast wel even tijdelijk op te lossen door hem dicht te tapen met ducktape, maar dit gaat ook niet altijd goed. Kom je na een dag werken thuis, blijkt de koelkast toch op een kier te staan. Bovendien zijn de lijmresten van de tape aan je koelkast ook geen pretje. Kortom: pak het maar meteen aan, want je ontkomt er toch niet aan. Houd er wel rekening mee dat dit klusje eventjes kan duren. Dus niet aan beginnen als je over een half uur op verjaardag moet.

Nieuwe kopen?

Toen ik eindelijk het type scharnier had gevonden, kwam ik er achter dat dit op diverse webshops het best verkochte artikel was. Goh, ik snap wel waarom, gezien het aantal dat ik er al versleten heb. Uiteindelijk had de koelkast onderdelen shop het goedkoopste setje voor me. Maar ja, de vriezer twee dagen open laten staan leek me ook geen optie. Bovendien: evengoed vijftig eurie’s :-(.

Repareren!

De eerste keer dat mij dit overkwam had ik de hulp van onze vrienden van Mammoet ingeschakeld. De baas kwam langs, schroefde van zoef zoef de panelen er af, en prutste toen wat met het scharnier. Hij prutste nog wat, en nog wat, en uiteindelijk deed de scharnier het weer. Zo’n klus waarvan je achteraf denkt: dat had ik misschien best zelf gekund (maar niet gedurfd). Bovendien heb ik niet van dat stoere Makita spul om zoef zoef mee te doen. Dat schroeft toch net effe minder lekker weg weet je wel.

Doordat ik aandachtig had staan afkijken, durfde ik bij de tweede keer wèl zelf te repareren. Het losschroeven van de panelen en vriezer deur ging voortvarend (gewoon op het handje, niks zoef zoef), hoewel ik wel wat dingen had los geschroefd waarvan ik achteraf dacht: zijn dat geen schroeven om iets mee af te stellen? Het was nog maar te bezien of ik de deur er ook weer recht in kreeg, maar dat was voor latere zorg.

Het geheim van het veertje

Uiteindelijk kwam ik, net als mijn voorganger, ook toe aan het prutsen met de scharnier. Al het plastic van binnen heb ik met een schroeven draaier zoveel mogelijk kapot geramd, zodat ik de scherven kon verwijderen. Maar het overgebleven veertje, die kreeg ik er met geen mogelijkheid uit. Met tangetjes en schroevendraaiertjes heb ik van alles geprobeerd om hem eruit te wippen. Na anderhalf uur prutsen stond ik op het punt om op te geven. Nog éénmaal klapte ik de scharnier dicht om het mechanisme minutieus te bestuderen. En ineens heb je het: als de scharnier dicht zit (dus alsof de deur gesloten zou zijn) ontstaat er ergens aan de achterkant een gaatje, en als de veer dan goed ligt, kun je hem daar precies doorheen halen.

Moet je ook maar weten.

Dus behulpzaam als ik ben: alsjeblieft. Nu weet jij het ook.

Privacy moraalridders

Moraalridders van de stichting Privacy First hebben zogenaamd een overwinning behaald: als je parkeert zonder je kenteken in te voeren, mag je hiervoor geen boete krijgen.

Nu ben ik wat privacy betreft niet lid van het kamp dat vindt dat alles geoorloofd is om terrorisme en fraude tegen te gaan. Ik vind dat men niet je huis mag binnen vallen als ze een ‘redelijk vermoeden’ hebben dat je terrorist bent. Of wil worden. Dat je van de weg wordt geplukt omdat je toevallig dezelfde achternaam hebt als een (vermeend) terrorist. Dat alles wat je op internet doet wordt opgeslagen (data retentie). Kortom: burgers moeten goed beschermd worden tegen hun overheid.

Dat is namelijk waar het in feite mis gaat, naar mijn mening. Dat de belastingdienst gegevens wil opvragen van parkeergarages, om te kunnen controleren of je de bijtelling probeert te ontduiken. Waarom zou de belastingdienst dit wel mogen opvragen, maar Albert Heijn bijvoorbeeld niet om te controleren of Harry Piekema zijn boodschappen niet stiekem bij de C1000 doet deed? Of om te berekenen hoeveel procent van de lokale bevolking eigenlijk zijn boodschappen bij de Appie haalt?

Anderzijds ben ik ook niet zo naïef om te denken gegevens niet zullen worden uitgewisseld, of dit nu mag of niet. Als je mee doet in de moderne maatschappij is het bijna onmogelijk om je te verstoppen. Aan de hand van gsm zendmasten weten ze ook in no-time waar je bent. Google (Android weet je wel?) en Apple slaan die informatie ook ongetwijfeld ergens op. En wat dacht je van Facebook? Snowden heeft inmiddels wel aangetoond dat hiervan gebruik wordt gemaakt wanneer de overheid (vooral de Amerikaanse) daar zin in heeft, en het niet zo nauw neemt met de regeltjes. Parkeermeters zijn dan wel the least of your worries.

Dus deze zogenaamde overwinning van Privacy First komt meer op me over als eens even lekker tegendraads doen. Hebben we eindelijk eens een nuttige toepassing, iets wat het leven van de consument wat dragelijker maakt, en dan gaat er zo’n clown proberen punten te scoren door een rechtszaak aan te spannen. Zou hij dan ook geen google gebruiken? Geen smartphone hebben? Geen internet? Kortom: er alles aan doen om zijn privacy te waarborgen?

Want stel dat Bas Filippini succes heeft met zijn oproep. Dat iedereen zijn kenteken weigert in te voeren bij de parkeermeter, en dan bezwaar aantekent bij de boete die erop volgt (let wel: betaald heb je dus wel, je kan niet ineens gratis parkeren). Dat Cition het scannen van kentekens moet stoppen. Dan kunnen we apps als Park Mobile en Yellowbrick ook wel vergeten natuurlijk (en die zijn verdomd handig!). Kunnen we weer in de rij aansluiten voor de parkeerautomaat om te kijken hoe het ook-al-weer werkt. Àls hij werkt natuurlijk, want anders moeten we even doorlopen naar de volgende automaat, 200 meter verderop. Moet er weer personeel komen dan rondloopt om bonnetjes achter ruiten te controleren. Dus parkeertarieven omhoog. Bovendien: als Cition rondrijdt om jouw kenteken te scannen, dan weten ze óók waar je bent. En dat mag gewoon, want je staat op openbare weg. Het argument privacy gaat dus sowieso maar voor een deel op. Alleen als je parkeert zonder je kenteken in te voeren, en de scanauto komt niet langs, weet Cition niet waar je bent. Al die andere camera’s die boven de snelwegen en in de stad hangen weten het natuurlijk wel.

Als je je ècht zo druk maakt om je privacy, daag je de regering voor het gerecht, opdat zij de gegevens van Cition niet mogen gebruiken, en dat Cition de privacy garandeert. Dáár gaat het mis, niet bij het gebruiken van je kenteken om te controleren of je betaald hebt. En bewijs je ex-werkgever KPN dan ook gelijk een dienst, en zorg ervoor dat zij ook geen gegevens hoeven te delen met de regering. Die weten namelijk nog veel meer van je, dan de parkeermeters. En o ja, stop met Facebook, Bas. Als je dit artikel gelezen hebt, neem je niemand meer serieus die voor privacy vecht en tegelijkertijd op Facebook zit.

Ga desnoods de tweede kamer in.

Maar ga niet zo kinderachtig bezwaar maken tegen een boete waarvan je van te voren wist dat je hem ging krijgen. Terwijl je weet dat je hiermee helemaal niks bereikt om je privacy te waarborgen. Het enige dat je bereikt is meer overlast en kosten voor de burger.

Bedankt hoor!

Big Brother is watching – mijn privacy heeft verloren

Er is al veel geschreven over Facebook en haar nieuwe privacy regels. Ook veel artikelen van techneuten die erin gedoken waren, de zeiden dat je foto heus niet zomaar op een billboard verschijnt. Dat stelde me wel wat gerust.

Na het lezen van dit artikel ben ik echter helemaal niet meer zo gerust. Ik heb nu het gevoel dat we in een hinderlaag zijn gelopen van de internet giganten, en dat we niet meer terug kunnen. Natuurlijk wist ik wel dat mijn facebook data werd gebruikt door adverteerders. Prima, voor wat hoort wat. Maar dit artikel oversteeg al mijn verwachtingen.

Wat staat er in het artikel dan?

Voor de mensen die geen zin hebben in het engels, even een korte samenvatting. Verderop mijn mening.

Ze vergaren informatie over alles wat je leest op internet (alle pagina’s met een facebook like button).

Via je vrienden die facebook hebben wordt er informatie vergaard. Ga maar na: facebook op je mobiel wil ook toegang tot je contacten lijst. Dus zelfs als je zelf geen facebook hebt, sta je alsnog in Mark z’n database, omdat je vriendin of broer wèl Facebook heeft. Dit kunnen gebrukers niet uitzetten, gebeurt gewoon.

De Facebook apps (vandaar dat Farmville gratis is) hebben ook toegang tot deze gegevens. Zelfs als Facebook zegt: we gebruiken je foto’s niet voor billboards; voor de apps geldt dit niet. Via een omweg kan Facebook dus makkelijk om haar eigen voorwaarden heen, bijvoorbeeld door een app te ontwikkelen.

Wat doet Facebook nog meer?

Ze zeggen tegen je vrienden dat je een product gekocht hebt, terwijl dit helemaal niet zo is. Elke like button op het web, is een manier om bij te houden wat jij (ook de niet-facebook gebruiker) leest. Ze lezen je privé berichten en de inhoud van de linkjes die je doorstuurt. Ze kunnen de microfoon van je telefoon aanzetten (!!), zonder dat je het merkt, zodat ze mee kunnen luisteren (creepy!). Ze kunnen je foto’s doorzoeken en met gezichtsherkenning uitvogelen waar jij (en je vrienden) zich bevonden. De foto’s die je met je mobiel maakt slaan immers ook vaak GPS gegevens op, datum en tijdstip op.

Ze verzinnen campagnes om bij je vrienden informatie over jou los te peuteren. Denk aan een spelletje: hoe goed ken jij je vrienden? Zelfs als je nooit iets op Facebook zet, kunnen ze makkelijk achterhalen of je man of vrouw bent, hoe oud, je politieke voorkeur, etc. Ze geven deze informatie door aan verzekeringsmaatschappijen, bedrijven, overheden, en natuurlijk de adverteerders.

Je hebt niks te verbergen? stelt ook het artikel. Wat nou als je ineens op zoek gaat naar baby spullen, Facebook weet dus dat je zwanger bent? Dat zou voor een werkgever een mooie reden zijn om je contract niet te verlengen, anders kost het hem maanden ziektewet. Of voor de zorgverzekeraar om je niet aan te nemen als je wilt switchen naar een pakket waarbij zwangerschap-dingen beter vergoed worden.

Als je ooit in een privégesprek eens iets illegaals hebt gezegd, staat er jaren later misschien ineens een arrestatieteam voor je deur. Zou zomaar kunnen. Bedenk dan ook nog even dat whatsapp ook van Facebook is. Sinds kort ja, maar wie zegt dat ze alle historie niet bewaard hebben?

Daarnaast doet Facebook ook aan censuur. Ze laten niet al je berichten aan je vrienden zien. De inhoud van je posts wordt gescanned, en als die negatief voor Facebook is, komt het bericht niet (of veel later) pas door. Dit heb ik zelf ook al op facebook groepen gezien, mensen die zich afvragen waar hun bericht ineens is gebleven.

Ook worden gegevens uit je telefoon, je computer, enz. gebruikt om te kijken wie je vrienden zijn. Je kunt zelf nog zo voorzichtig zijn met je gegevens, maar zijn je vrienden dat ook?

Privacy settings die Facebook wel had, waren in feite ook maar tijdelijk. Ze hebben langzaam maar zeker deze regels aangepast, en toegepast. Door lid te blijven ga je akkoord met hun nieuwe regels, die met terugwerkende kracht in gaan. Vroeger was het misschien een veilige plaats om dingen met je vrienden te delen, inmiddels heeft Facebook toegang tot al je data, ook van toen je pas net begon op Facebook.

Tot slot houden ze sinds kort je financiele gegevens in de gaten en wat je koopt. Je bankrekeningnummer en creditcard nummer dus. Ze delen dit inmiddels al met Mastercard. Ook eisen ze dat je GPS altijd aan staat. Ze weten dus wanneer je naar de dokter gaat, naar een AA meeting, of naar dat bos dat bekend staat als marktplaats der herenliefde. Ze weten het niet alleen, ze verkopen het ook. Een week later valt er een aanbieding op de mat voor een aids test met 20% korting, die je vriendin als eerste open maakt. Oops.

Voor de mensen, zoals ik, die dit nu pas lezen, is het eigenlijk al te laat. We hadden voor 31 januari moeten stoppen. Wat je wel kunt doen is zorgen dat Facebook niet méér van je komt te weten. Nu stoppen alsnog stoppen dus. Maar ja …

Wat vind ik er van?

Dit hele verhaal komt natuurlijk niet helemaal als verrassing, al vind ik het wel een stuk verder gaan dan ik aanvankelijk dacht. Ook de toekomst stemt me niet erg vrolijk. We leven midden in het digitale tijdperk, en daar stap je niet zomaar uit.

Nu heb ik wel wat vragen. Zouden Nederlandse bedrijven deze informatie ook daadwerkelijk gaan gebruiken? En mag dat? Een adverteerder is dan misschien tot daar aan toe, maar mag een zorgverzekeraar deze gegevens gebruiken om te bepalen wat voor risico factor ik ben? Zijn daar wetten voor in Nederland? Als dit echt groots ingezet gaat worden, krijgen we dan een soort revolutie? Nieuwe bedrijven die hierop inspelen, en eerlijk zeggen te zijn. Politieke partijen zonder e-mail. Verzetsmensen zonder internet aansluiting en mobiele telefoon. Een nieuw, anoniem internet wellicht?

Worden er straks werkelijk mensen opgepakt aan de hand van deze gegevens? Ga ik hier over een paar jaar iets van merken, dat een verzekering me weigert, of ik onterecht of ongewenst in een bepaald hokje wordt geplaatst? Zal er dan niet uiteindelijk een opstand ontstaan?

Het tweede wat ik me afvraag is of stoppen met Facebook iets uit maakt. Van Google is allang bekend dat ze niet zo zuinig om springen met je privacy. Waarom zouden ze gratis een besturingssysteem als Android ontwikkelen? Dat is me nu wel duidelijk, al die Android telefoons kunnen ze traceren en gebruiken om informatie te vergaren. Dit gebeurt in feite nog op hoger niveau als Facebook dat doet, want Android weet in principe nog veel meer. Combineer dit eens met de zoekopdrachten die je op internet doet in Google. Oh, en gebruik je google chrome (zoals ik), dan ben je automatisch ingelogd onder je gmail account, en weten ze dus ook exact welke pagina’s je bezoekt. Google weet eigenlijk nog veel meer. Misschien is Google+ niet een poging om Facebook van de troon te stoten, maar een juridische opzet om die gegevens ook te kunnen gebruiken (lees: verkopen).

Het zou naïef zijn om te denken dat Google deze profielen niet samen stelt, zoals Facebook dat doet.

Van Apple is ook al eerder bekend geworden dat ze een geschiedenis bijhouden van waar je allemaal bent geweest. Het zou me niet verbazen als dit een stuk verder gaan. Als je een MacBook of iPhone hebt, kunnen ze ook keurig bijhouden welke diensten je allemaal gebruikt en welke pagina’s je bezoekt. Reken maar dat Android iets soortgelijks doet.

En kunnen we ons het DPI (Deep Packet Inspectation) verhaal nog herinneren? (Mobiele telecom) providers zouden dit gebruiken om te kunnen beoordelen wat voor dienst je gebruikt, zodat ze hun netwerk kunnen optimaliseren. Ja ja, maak dat de kat wijs. Ondertussen kunnen alle providers dus ook gewoon zien wat je allemaal uitspookt op het net.

De overheid spant natuurlijk helemaal de kroon. Hou maar een beetje in de gaten wat Snowden te vertellen heeft, en dan weet je dat ook onze overheid ons het liefst zo nauwkeurig mogelijk in de gaten houdt.

Het is de keerzijde van de moderne communicatie, en we zijn er met z’n allen ingetuind. Nog steeds vind ik dat dit mijn leven op vele manieren verrijkt heeft. Ondanks alle kritiek, vind ik Facebook hartstikke leuk. Mobiel parkeren, mobiel bankieren, wikipedia, spotify, e-mail, skype, allemaal diensten waar je toch blij van wordt?

Als ik van te voren had geweten dat ik mezelf zou opsluiten in een digitaal spinnenweb, was ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen. Maar zoals dat gaat met spinnenwebben, je merkt pas dat je vast zit als je er in bent gevlogen.

Nu is het afwachten hoe dat voor ons -de gewone burger- gaat uitpakken. Gaan we Minority Report achterna, of zullen we er niks van merken? Stoppen we nu massaal met Facebook?

Dat laatste weet Facebook waarschijnlijk zelf het beste. Want die kan mijn gedachte allang lezen.

« Older posts Newer posts »

© 2024 Rolandow.COM

Theme by Anders NorenUp ↑