Month: April 2004 (Page 2 of 5)

Het is weer een dvd weekend. We huren eigenlijk best veel dvd’s, vind ik. Drie halen twee betalen, dus sja, je haalt er eigenlijk altijd drie natuurlijk. Ookal is dat eigenlijk net teveel van het goede.

Maar nu hebben we wel handig getimed. Gisteravond pas gehaald, dus ze hoeven vanavond ook pas terug. Hoeven er nog maar 1 te kijken dus.

Een goede film, is een film die iets met je doet, vind ik. Een film die emoties bij je los maakt. Waar je helemaal in kruipt.

Tegelijkertijd vind ik dat eigenlijk ook irritante films. Om diezelfde reden. Als de film eenmaal afgelopen is, blijf je achter met emoties, waarvan je niet weet wat je ermee aanmoet. Die ook niet kloppen. Omdat ze meestal slaan op een personage of verhaal dat helemaal niet bestaat, zoals bij Forrest Gump.

Nou, goed, we gaan nu even naar buiten, want nee, we zitten heus niet de hele dag binnen met dit mooie weer. Eens kijken of we nog leuke foto’s kunnen maken onderweg. Die ziet U dan vanzelf hier.

Toen ik de Albert Heijn binnenliep was het muisstil. Door de grote heldere ramen kwamen de eerste stralen van het lentezonnetje binnen.

Aan het eind van de gangpad praatten twee mensen zachtjes met elkaar.

Toen ik langs de bakker kwam hoorde ik een klant fluisteren, anderhalf bruin gesneden alstublieft.

De koeling van de zuivelprodukten zoemde vriendelijk. De pakken melk zeiden niets toen ik langs liep. Een frisse briesje in mijn gezicht.

De zwerver bij de deur glimlachte gelukzalig.

Toen ik bij de visafdeling aan was gekwomen, vroeg ik aan haar of ze ook verse paling hadden. Nee, was het antwoord, maar we …

Ach, het gaat hier helemaal niet om de supermarkt natuurlijk. En ook niet om verse paling. Het is ons gewoon te doen om Katja!

Sorry voor de supermarkt week, maar deze moest er even tussendoor. Even een gallery van gemaakt voor het gemak. Klik!

Met dank aan Zeke (natuurlijk), drijfzand, mokkels, en weet ik veel waar de feauteaux nog meer staan.

Gisteravond ging ik dan zelf naar de supermarkt. In Amsterdam. En dat gebeurt niet vaak, want áls ik naar de supermarkt moet, is dat omdat ik in Hoorn verblijf, en dus weer zelf voor mijn voedsel moet zorgen.

Maar gisteravond had Mijke een sollicitatiegesprek. Hoe dat afliep, kunt U het beste zelf even lezen: hier…

Aangezien mijn Mijke eigenlijk best heel goed kon koken, wilde ik niet onder doen voor haar kookkunsten. Dus vanaf eergisteravond was ik al aan het bedenken wat ik neer kon zetten als verrassing. Iets dat we nog niet eerder hadden gegeten, of in elk geval erg weinig.

Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie, vlak voor ik in slaap viel in bed, dat het Macaroni moest worden. Jawel, dat lijkt simpel he? Maar nu heb ik nogal een gekke manier van macaroni leren koken.

Stiefvader Gerrit kan namelijk ook goed koken, maar doet altijd gekke dingen met het eten. Gekke dingen die ik overigens altijd gek genoeg lekker vind. Dus ik zat me suf te bedenken wát hij dan ookal weer precies deed.

Nouja, één van de dingen was in ieder geval ei erdoor. Eerst de gehakt enzo maken, en dan zo, hups, ineens ei erdoor. Scrambled eggs door je gehakt.

Maar wat nog meer? Ik kon er niet opkomen, maar bleef bij mijn beslissing. Macaroni zou het worden.

Dus ik naar de AH. Macaroni dingen kopen. En eigenlijk ging dat best goed. Niks te klagen. Normaal gesproken kan ik weinig dingen vinden in de supermarkt. Zeker in de AH, die gewoon veel te groot is.

Maar dit keer ging ik langzaam langs de schappen, om goed te bekijken of ik niet wat oversloeg. Thuis, toen ik nog bij ouders thuis woonde dan, maak ik de macaroni altijd met verse dingen. Dan ging er makkelijk een prei en paprika in enzo. Maarja, voor twee personen gaat dat niet op.

Dus dan maar zo’n zakje. Kwam niet echt tegen wat ik zocht, maar wilde in ieder geval iets met prei erin. Prei rulez. Het werden thaise groente, want ik vind altijd dat je niet te lang voor de schappen moet lopen twijfelen. En thaise groente kwam ik als laatst tegen.

Nog wat championnen en gehakt, en mijn buit was wel binnen.

Toen mijn kookkunsten bijna klaar waren, kwam ik erachter dat ik misschien iets van gepureerde tomaten had moeten kopen. Voor het sausje, zeg maar. Maar volgens mij kon het ook wel zonder.

Het eerste wat Mijke opviel was natuurlijk … géén saus. Nee, zei ik, dat hoeft niet bij deze macaroni. Dit is namelijk Thais-Hollandse macaroni. Dus dan hoeft het niet. Logisch.

En inderdaad, het hoefde niet. Ze vond het lekker, zei ze dan, maar ze hield het ook vol, dus ik geloof het ook wel. Zelf vond ik het ook prima te eten namelijk.

En zodoende heb ik vandaag weer een SuperMarkt stukje kunnen opleveren. Gaat goed zo toch?

Dus …

Okay, de melding van GeenStijl dat er een redaktielid in elkaar geslagen was met een honkbalknuppel, was dus allemaal één grote grap. Zoals op een aantal weblogs al te lezen is, een behoorlijk misselijke grap.

Ik moet zeggen dat ik geen moment medelijden heb gehad. Vond dat het niet kan, dat je niet neergeknuppeld mag worden om je mening, maar zoals ik direct al zei .. het was ook wel weer te verwachten. Echter, ik ben er dus wèl ingetrapt.

En zoals Neon ergens terecht schreef, dat komt omdat je met je fatsoenlijk verstand bedenkt dat je over zoiets gewoon geen grap maakt. Zoiets verzin je niet.

GeenStijl dus wel. En wat bereik je daar dan mee? De volgende keer dat webloglezend Nederland zo’n bericht ziet, denk je wel twee keer na voordat je aan steunbetuigingen e.d. begint. Weer een stapje dichterbij jezelf, en weer een stapje afstand extra van de onbekenden om je heen.

Laat ik maar niet meer meevoelen met het verdriet van vreemden. Want straks is het gewoon weer een grap.

Door dit soort dingen wordt de maatschappij alleen maar harder en harder. Telkens als je doet wat je voor je medemens zou moeten doen, krijg je een keiharde schop in je rug. Als je een gevecht ziet: nooit mee bemoeien. Voor je het weet pakken ze jou ook.

Zo rot is de maatschappij al. En in deze rotte maatschappij, krijg je dan een hele club mensen zo ver dat ze het zielig voor de Chileen vinden dan hij neergeknuppeld wordt. En dan wéér blijkt het een grap te zijn.

Behoorlijk stijlloos.

Okay, ik moet toegeven, dit is eerder een frustratie van mijn vrouwtje. Hoewel ik die frustratie zou delen als ik ook elke dag in de AH stond. Dus vandaar dat ik hem toch maar even opnoteer, onder het mom van superweek.

De Albert Heijn dus, die hebben mooie grote border hangen, 3 mensen in de rij? openen wij er een kassa bij!

Stel nu dat je in 3 rijen staat, met elk 11 man in de rij. En dat gebeurt, echt waar. Heb het zelf gehoord. Dan heb je dus 33 mensen die staan te wachten.

Naar ik heb begrepen, wordt er dan keurig een kassa geopend. Echter, sta je nu nog steeds met 33/4 = 8,25 in de rij. Bloederig tafereel lijkt me dat overigens, als er 1 wachtend mens in stukken gehakt wordt om over de rijen te verdelen, maar dat terzijde.

En wat doet AH dan? Juist, niet nog een kassa erbij openen.

En dan gaan mensen zich irriteren. Terecht natuurlijk. Want wij consumenten nemen het voor elkaar op, in de strijd tegen de grote supermarktketens. Staat de meneer voor mij te zeuren, om wat dan ook, dan zeur ik een potje mee. Samen sta je sterk.

Kijk, ik snap wel dat het niet te doen is om de rijen niet langer te laten worden dan 3 personen. Want dat zou betekenen dat je een paar mensen aan personeel moet hebben, die op de reservebank zitten. Alleen voor als het druk wordt. En dat kost teveel natuurlijk. Want extra betalen voor ons slavinkie, da’s ook weer niet de bedoeling.

Dus, het is allemaal toch logisch! leg ik mijn lief dan uit. Tuurlijk is het logisch, maar hang dat bord daar dan niet neer! zegt ze dan.

En daar heeft ze gelijk in, wat mij betreft. Dus bij deze, Albert, haal die borden toch eens weg. Er komt toch niets van terecht!

Of, is het bij Uw AH soms beter?

Tsja, het kan natuurlijk nooit goedgepraat worden. Maar als je continu tegen iedereen aan loopt te schoppen loop je ‘t een keer op natuurlijk. Dat is in het dagelijks leven ook zo.

Wel schokkend dat mensen je op komen zoeken om een website. Laffe actie ook. Sta er boven, denk ik dan, of pak iemand op dezelfde manier terug. Met woorden.

Helaas. Er hoeft maar één gek tussen te zitten. Eén gek die wèl de moeite neemt om bij je langs te komen.

Vind het niet jammer voor het weblog, maar wel jammer voor de famillie en vrienden.

Je kunt SM natuurlijk gebruiken om mensen te lokken die naar geile vastbind sex zoeken. Doe ik niet. Ik gebruik het, deze week, om ermee aan te geven dat het hier een SuperMarkt bericht betreft.

De mensen die hier voor SM terecht komen, moeten maar even verder zoeken.

Goed. Ik ben dus al een tijdje aan het broeden, maar wat er steeds maar weer in me opkomt, zijn de openingstijden. Voor hardwerkende mensen als ik, zijn die tijden namelijk vrij vroeg.

Onze Deen, die in de binnenstad zit, en niet zo groot is, gaat namelijk al om 19:00 dicht. Da’s tegenwoordig niet zo’n probleem meer, omdat mijn werkdag om een uur of vijf toch wel is afgelopen.

Vroeger had ik echter de luxe om wat later te beginnen. Uurtje of tien was gebruikelijk. Ben je dus ook pas later klaar, zeg, half zeven op z’n vroegst. Tel daarbij een langere reistijd op, en de conlcusie is duidelijk: je bent altijd te laat voor deze Deen.

Enige optie was dan de Albert Heijn. Die bleef, toen nog, tot 22:00 open. Dit was overigens ook ideaal om ‘s avonds laat nog bier te halen. Als we weer eens bij het houten hoofd zaten, en het havenwinkeltje gesloten was. Of gewoon, omdat het goedkoper was dan bij het havenwinkeltje.

Maargoed, de AH werd het dus. Ik reed er praktisch langs, op de motor, maar moest dus elke dag wel effe een klein stukje omrijden om daarheen te gaan. En dan met motorpak en al boodschappen doen.

Helm aan je arm is verrekte onhandig. Het is best zwaar, en je moet je boodschappenmandje ook ergens laten. De andere hand heb je nodig om spullen uit het rek te pakken, dus moeten boodschappenmandje en helm aan 1 arm. Wat een ellende.

Vaak genoeg heb ik de helm dus gewoon opgelaten. Met die stoere leren jas van me, en bijpassende broek, was het toch wel duidelijk dat ik niet op de fiets was gekomen, leek me.

Echter, ik heb dan weer van die geluidsremmers in. Om de orkaan in je helm toch wat te minderen, want dat maakt me een herrie! Het mindert echter niet alleen de wind, maar eigenlijk het geluid in het algemeen. Zou best kunnen zijn dat mensen me mompelend hebben uitgescholden toen ik met mijn helm tegen ze aan beukte, maar ik heb het nooit gehoord in elk geval.

En bij de kassa vond ik het ook maar een gek gezicht.

Bijkomend nadeel is ook dat de AH duurder is. Het assortiment was dan wel weer groter, maar in mijn rugzakje kon ik toch niet voor weken boodschappen meenemen. Moest er dus toch al elke dag heen, gewoon voor het avondeten.

Ik pleit dus voor langere openingstijden. Hou maar de tijden van de Mac drive-inn aan ofzo. Gewoon tot twaalf uur. De hele nacht door mag van mij ook. Er zijn tenslotte ook genoeg mensen die nachtdiensten draaien. Dus waarom de supermarkten niet?

24 uurs economie is misschien niet ideaal, maar zeker bij supermarkten zou het wel verdomd handig zijn. In Amsterdam hebben ze er avondwinkels voor. Ontzettend handig! Alleen betaal je daar natuurlijk wel weer extra, en is het assortiment vergelijkbaar met dat van een kleine kruidenier. Kun je ook niet elke dag van leven, lijkt me.

Dus ik zeg, Deen, blijf open. Kom ik wel dingen kopen af en toe.

En die bonusdingen mag je houden. Is toch ook weer extra winst, nietwaar?

Suffie komt met het idee om de hele week over supermarkt avonturen te schrijven. Da’s opzich een goed idee. Ik irriteer mij namelijk vrij vaak in de supermarkt.

Aan de andere kant zijn mijn bezoekjes vaan bijzonder kort. En sinds ik een vriendin heb, kom ik eigenlijk al helemáál niet meer in de supermarkt. Alleen in het weekend eigenlijk, als ik weer thuis ben.

Tot slot vind ik het ook wel een hele beperking, alleen over supermarkten schrijven. Dat zou U waarschijnlijk vervelen. En da’s dan ook weer flauw.

Dus, dacht ik, ik ga voor de compromis. Ik zal zoveel mogelijk proberen te schrijven over supermarkten. De hele dag zal ik denken aan supermarkten. Wat er beter kan, wat er in mijn ogen verkeerd gaat, en waarom ik er zo’n hekel aan heb.

Ik zal broeden op stukjes over de Deen, de Dekamarkt en de Albert Heijn. Oh, en de scraldi natuurlijk.

Maar de andere stukjes die in me opkomen zal ik U toch ook niet onthouden. Daarmee ben ik natuurlijk maar half deelnemer, en vandaar ook een half logo. Maar wellicht is dat logo helemaal niet op zijn plaats! Nouja, dan hoor ik dat vanzelf van dhr. Suffie.

Motivatie e.d. van deze actie leest U hier.

Ik ga even broeden.

(Trouwens, mocht U nog een eitje willen .. laat het me weten).

Eigenlijk heb ik een dubbelleven. Wist U dat? Namelijk in Amsterdam, en ik Hoorn. Jaja. Maar, nu dacht ik, om U eens wat meer inzicht te geven in deze vreemde situatie, heb ik wat foto’s naast elkaar gezet ter vergelijking.

Ooit moet er gekozen worden. Ooit. Hoorn of Amsterdam. Misschien kunt U een handje helpen bij die keuze.

Dank U.

(klik dan!)