Month: April 2005 (Page 2 of 4)

Veel collega’s kunnen System of a Down niet zo goed waarderen denk ik. Te ruig, te onrustig, ik weet ‘t niet. Maar nu dat de meeste collega’s naar huis zijn (we zijn met z’n twee-en, zielig hè?) kan ik mooi die nieuwe cd eens even beluisteren.

Verder zag ik zojuist bij de blogcamp info sait, dat Elger over podcasten komt praten. Voor het geval ik dit monoloog mis: wie gebruikt het? En is het nou ECHT interessant?

Wat mij leuk lijkt, zowel om te gebruiken als om te maken, is om gewoon even een nieuwsflits van een kwartier te maken. Elke dag. Maak je die ‘s avonds, om een uur of elf ofzo, en dan kunnen mensen dat de volgende ochtend op weg naar ‘t werk beluisteren.

En dat je daar dan de laatste nieuwtjes uit weblogland in zet ofzo. Weet je wel. Lijkt me leuk. Blijf je een beetje op de hoogte, terwijl je gewoon op de fiets naar je werk zit. Stuk makkelijker dan zelf al die weblogs af te struinen naar informatie.

Ik denk dat het best potentie heeft.

Maar elke dag. Jeetje, dat is nog best vaak! Elke dag een nieuwe podcast. Wat een werk moet dat zijn.

Daarom zet ik het hier maar even neer. Zodat er iemand anders wegloopt met dit idee. En dat die dan zegt: maar hey, dat staat hier en hier toch al!

Nouja.

Eigenlijk zet ik het hier ook neer omdat het mooi weer was. En ik even een paar minuten wat anders wilde doen dan PHP coden.

Ga ik daar nu weer mee verder.

Wie kan even zeggen welke podcast echt kicke de bom is, die ZO de moeite waard is, dat ik me moet gaan verdiepen in dat hele podcast gebeuren. Nou? Zeg dan?

Ben benieuwd.

Alleen een beetje jammer dat ik er dinsdag ook al was geweest, vanwege overwerken. Maarja. Ik was er ook al heel lang niet geweest. Dan mag het wel effe.

Toch?

He ouwe pik ouwe pijp! Ouwe pandjesmelker. Hoeissie?!?

misschien is mijn eigen script ook stuk nu. Ik hoop het niet. Maar bij die van bob doet de tekst dus raar..

Broertje belde op, vorige week. Of ik mijn spullen op zolder nou eens kwam opruimen, want de ruimte was nodig. Zijn vriendinnetje komt een paar maanden logeren, omdat ze in Nederland gaat studeren. En hij vond het nodig om een vriendinnetje in België uit te kiezen, dus sja, dat wordt een lange logeerpartij, zeg maar.

Nou okay, wat moet dat moet.

Dus zaterdag naar het ouderlijk huis, om meteen even een fijne maaltijd mee te pikken. Gezellig. Wijntje d’r bij. En ondertussen even wat rotzooi opruimen.

En wat een bende kom je tegen. Weer gingen er ongeveer 3 vuilniszakken de grijze container in. Heel oude computers, diskettes, een Audi wieldop die aan m’n muur hing, en nog meer ouwe troep ging weg. Niet allemaal zonder emotioneel afscheid, maar dat zal ik U besparen.

Tot ik op een bepaald moment boxen tegenkwam in een plastic tassie.

En dát was dan wel weer een fijn voordeel! Want, zoals ik waarschijnlijk wel geschreven heb hier, ik had een tijdje terug een kleine miskoop gedaan. Kleine boxjes voor op het kantoor. Niet duur, want het hoeft niet hard. Maar het moet wel iets beter dan laptop speakers.

Beetje meer bas, vooral. Dat miste ik. Bastonen.

Tegenwoordig wèrkt Bas hier, dus Bastonen genoeg, maar dat is niet erg muzikaal hoor. Dus betere boxen had ik nog steeds hard nodig.

Zoals je kunt zien heb ik die kleine zwarte Trust boxjes dus aan de kant gesodemieterd, en zijn er iets grotere Labtec’s voor in de plaats gekomen.

Nog geen muzikaal hoogstandje, maar in ieder geval al iets beter. Klaré zou me vierkant uitlachen. Een week lang.

Maar als ik aankom met een buizenversterker en bijbehorende boxen, gaan er collega’s protesteren denk ik. Bovendien is zulk spul een beetje boven mijn budget. Thuis wil ik het nog wel eens hebben, maar op kantoor?

Ik zou het wel willen. Als ik het dan zou hebben, moet het natuurlijk ook weer snoeihard. Anders komt de muziek niet lekker tot z’n recht.

Dan moet ik me toch maar zien op te werken naar een positie waar ik een eigen kantoor mag.

Niet omdat ik zo belangrijk ben. Maar vanwege de muziek.

Deze morgen om kwart voor negen. De winkel is net een kwartier open, maar het krioelt al van de mensen rond de non-food afdeling. Lidl heeft het motor seizoen voor geopend verklaard, en deed een aantal fijne spulletjes van de hand. Voor weinig, natuurlijk.

Nouja, fijn.

Persoonlijk ging ik voor de tanktas van 9 eurie’s, het slot voor 13, en misschien nog het communicatie dingetje voor 8. Kun je kletsen met je achterbuurvrouw.

Alleen zag het er wel heel goedkoop uit. Bij het installeren van de batterijen zou ik het ding al stik (ja, stik ja, da’s West-Fries) hebben.

Nu denk je, 8 euro, daar kun je je geen buil aan vallen, maar dat kan ik dus wel. Op dit moment wel.

Na lang zoeken vond ik het bordje met “tanktassen”, met daaronder een leeg vierkant. Verdomme. Te laat.

Het slot was er nog wel. Meer dan genoeg sloten zelfs.

Nog even aan een helm gevoeld, want ergens vond ik het toch wel frustrerend dat wij er eentje voor 90 euro hebben gekocht bij de Leertent, en dat ze hier nu voor 30 liggen.

Maar toen ik ze eenmaal gevoeld had … nou, daar zou ik met een gangetje van boven de 40 km/h niet mee tegen het asvalt willen raken. Dat wil je sowieso niet, maar ik geloof dat deze helm van de Lidl er meer voor de sier zit. Splijt als een pasteitje.

Nu is het wel prima voor een passagier die een paar keer per jaar mee gaat. Tuurlijk, die zou ook een goede helm moeten hebben, maar je weet hoe dat gaat. Voor een paar keer spendeer je geen honderden euro’s.

Voor de brommer rijders lijken ze me wel prima overigens. Maar voor mezelf ben ik blij dat ik zelf een iets knappere helm heb, die ik iets meer vertrouw. Ik was dan ook verbaasd dat ik mensen zag binnenstappen, volledig in motorpak (van een mij onbekend merk), en vervolgens op een Pan European weg zie rijden. Rij je zo’n motor, moet je toch nog bezuinigen op veiligheid. Jammer.

Maargoed. Het was druk dus. En daar heb ik me best een beetje over verbaasd. En ik moet deze week nog een keer, om een bbq te scoren.

Hopen dat die wat minder hard weg gaan.

Zie hier mijn nieuwe parkeerplek. Niet meer onder een boom, en volgens mij is dit ook niet bepaald een parkeeplaats voor vergunninghouders.

Moet kunnen dus, dacht ik zo.

Op ons koffiezetapparaat zitten twee knopjes. Nouja, eigenljik drie, maar twee daarvan worden het meest gebruikt.

De linker is voor een klein kopje koffie, de rechter is voor een groot kopje koffie. Als je op de rechter drukt, komt er een 2 naast het getekende koffiekopje in de display te staan.

We hebben ook twee formaten koffie bekers. Formaat groot, en formaat iets-kleiner-dan-groot. In het grote formaat kun je makkelijk op de rechterknop drukken, de koffie komt dan iets onder de rand.

Bij het iets-kleiner-dan-groot formaat kun je ook op het rechterknopje drukken, maar het is telkens weer spannend of het goed gaat. Ik wéét dat het goed gaat, want het gaat altijd goed, maar eigenlijk krijg je spontaan de neiging om het kopje er onder vandaan te trekken.

Vanochtend zorgde een collega voor een kopje koffie toen ik binnen kwam. Kopje was formaat iets-kleiner-dan-groot, en ze deed het linker knopje: klein kopje koffie. Misschien heeft ze de rechter nooit geprobeerd.

Maargoed, wij zitten boven, en drinken dus altijd volle mokken koffie. Anders blijf je lopen. Dus ik dacht, dan druk ik gewoon nogmaals op het linkerknopje, en dan heb ik opgeteld toch nog hetzelfde als het rechterknopje.

Niet dus.

Twee keer een klein kopje koffie is net iets meer dan één keer een groot kopje koffie.

Dat zijn belangrijke dingen om te weten op de vroege ochtend.

Vandaar dat ik het even met u deel.

Oh, en ik heb het hier over de Bolero 211.

Nou, dat was weer lachen gisteren zeg. Ik had mijn nieuwe spulletjes binnen, dus vol goede moed ging ik aan het sleutelen. Tralala, schroefje los, en daar ook eentje, en hops, in mum van tijd zat het nieuwe moederbord erin. Zorgvuldig en met veel geduld gemonteerd. Niets voor mij. Continue reading

De medicijnen voor newsleecher zijn binnen. Ja, weer een asrock ja. Koop ik over een jaar wel weer een nieuw moederbord, kan mij ‘t schelen. Heb nu geen centen om knappe medicijnen te kopen.

De postbode begint me al te herkennen. Ja dat dacht ik al, hoorde ik hem antwoorden toen mijn collega zei dat ik boven zat.

Ondertussen beginnen mijn collega’s te twijfelen of ik niet stiekem een postorder bedrijfje ben begonnen.

Ik hou wijs mijn mond.