In Mexico worden, in deze film, de laatste tijd veel kidnaps gepleegd. Georganiseerde bendes kidnappen de kinderen van rijke lui, en verdienen op die manier hun brood.

Creasy is een aan lagerwal geraakte huurmoordenaar, ofzoiets. Hij ontmoet een oude vriend uit het vak, en via hem wordt hij een bewaker van een kind, Pita. Creasy is alcoholist, en daardoor niet meer zo goed in zijn vak als vroeger, maar goed genoeg. Hij houdt niet van praten, en wil dan ook niets van Pita weten. Hij is ingehuurd om haar te beschermen, niet om haar vriend te zijn.

Natuurlijk ontstaat er toch een hechte band tussen de stugge Creasy en de aandoenelijke Pita. Totdat ze op een dag toch ontvoerd wordt. De overmacht is te groot. Creasy schiet twee corrupte agenten dood, maar kan toch niet voorkomen dat Pita meegenomen wordt.

Hij wordt neergeschoten, en beland ernstig gewond in het ziekenhuis. Als hij herstelt is, gaat hij alle criminelen af die Pita hebben gegijzeld, of die er iets beter van geworden zijn. Creasy is boos, heel boos, en wil iedereen die iets met de ontvoering te maken had, vermoorden.

Uiteindelijk komt hij bij de vader van Pita terecht, die alles in scene gezet blijkt te hebben, om zo een deel van het verzekeringsgeld te vangen.

Pita blijkt nog niet vermoord te zijn door de ontvoeders, hoewel ze hadden gezegd van wel. Creasy zorgt ervoor dat Pita terug bij haar moeder komt, in ruil voor zijn eigen leven.

Erg ontroerend verhaal, de rol van Creasy is goed neergezet vind ik. Het gevoel van gerechtigheid voelt goed, als de criminelen één voor één op een harde manier terug worden gepakt. En dat Pita dan ook nog eens in leven blijkt .. eind goed, al goed. Behalve dan dat het Creasy zijn leven kost, maar op deze manier eindigt hij nog op een nuttige manier, en niet als alcoholist.

Geen ingewikkeld verhaal dus, niet super spannend, maar een film die inspeelt op je gevoel.

Mijke gaf een 8,5. Ik wil nog wat voorzichtiger zijn met het uitdelen van erg hoge cijfers :-).

Cijfer: 7,5

We kennen allemaal het verhaal wel, toch? Nou. Erik moet een spreekbeurt houden over insecten, maar durft dat niet zo goed ofzo. Zijn opa laat hem op zolder het schilderij zien van de wollewei. De vader van Erik kon hier uren naar kijken.

‘s Avonds sneakt Erik uit z’n bed, en gaat weer bij die schilderijen kijken. Zijn betovergrootvader komt ineens tot leven, en zijn betovergrootmoeder ook. Uiteindelijk belandt Erik in het schilderij, en gaat daar op zoek naar de regenworm.

Hij komt allerlei insecten tegen, en leert zo dus alles over de insecten.

De film lijkt misschien een beetje kinderachtig, maar ik was ontzettend nieuwsgierig naar de verfilming van het boek. Door imdb kwam ik erachter dat er in 1979 ook al een verfilming was gemaakt, misschien moet ik die ook eens kijken.

Het is in ieder geval leuk om te zien dat de meeste insecten gewoon gespeeld zijn, en niet geanimeerd. Omdat je het verhaal al kent, en omdat het verder niet bepaald een thriller is voor grote mensen, is het voor de rest niet zo heel bijzonder.

Gewoon leuk. Leuk om te zien. Erg leuk in elkaar gezet.

Volgens mij een ideale kinderfilm.

Cijfer: 7

We dachten dat we hem allang gezien hadden, deze film. Maar na een bezoekje in de videotheek, en het lezen van de achterkant, bleek toch van niet. Kijken dus. Gebaseerd op Stephen King, dat moet toch wel spannend zijn?

Een schrijver met writersblock ligt in scheiding met z’n vrouw. Zij is vreemd gegaan, omdat hij alleen nog maar aan de Jack Daniels zat, en ‘s avonds zijn boeken schreef. Niet erg gezellig.

Hij komt erachter, en gaat uit huis, woont nu ergens afgelegen in een soort vakantiehuis. De schrijver slaapt, wordt wakker, pakt een biertje, probeert wat te schrijven, en gaat weer slapen.

Op een dag staat er ene John Shooter voor z’n deur, met een pak papier. Hij zegt dat de schrijver zijn verhaal gestolen heeft. De schrijver gelooft hem niet, en gooit de deur voor z’n neus dicht.

Shooter laat het manuscript achter, en het blijkt inderdaad overeen te komen met het boek, Secret Window, dat de schrijver heeft geschreven. Shooter wil dat het eind veranderd wordt, en zet dit kracht bij door de hond van de schrijver te vermoorden.

De schrijver gaat naar de politie en alles, maar die kunnen niks vinden. Hij schakelt een soort privé detective in die hem al eerder heeft geholpen, die de schrijven moet helpen meneer Shooter te vangen. Deze detective wordt uiteindelijk vermoord, samen met de man die Shooter en de schrijver gezien zou moeten hebben, de enige getuige dus.

Uiteindelijk blijkt de waarheid vrij simpel en voorspelbaar, het is immers een Stephen King boek. De schrijver is doorgedraaid, en wil eigenlijk gewoon zijn vriendin vermoorden. De schrijver heeft Shooter verzonnen, en is dus eigenlijk de gespleten persoonlijkheid van de schrijver zelf.

Als hij zijn vriendin vermoord heeft, lijkt hij weer wat normaler, en rustiger, en is het verhaal afgelopen.

Ik vond het een aardige film, maar ik zat niet continu op het puntje van mijn stoel. En zoals ik al zei: het eind is eigenlijk redelijk voorspelbaar. Ik was alleen even vergeten dat King het altijd zo doet… je een beetje de hele tijd voor de gek houden, en uiteindelijk met een voor de hand liggende verklaring komen.

Nouja. Al met al geen onaardige flim.

Cijfer: 6,5

In het begin dacht ik: wat een typische deel twee film. Voortborduren op het succes van de vorige keer. Precies hetzelfde verhaal, niks nieuws.

En misschien was dat eigenlijk ook wel zo. Maar toch werd het spannend. Misschien komt het omdat ik wel van dit soort films hou. Een beetje mysterieus, ongerijpbaar.

Dit keer wil Samara in Aidan kruipen, het jochie dat de vorige keer telkens over Samara droomde. En Samara was dus dat meisje die vermoord was en in die waterput gedumpt. Weet u het weer?

Met alle macht probeerde ik voor me te halen hoe deel 1 precies, maar dat lukte me niet helemaal. Was Samara de vorige keer niet vredig in die put verzopen, en was alle ellende toen niet over? Was ze niet blij dat haar geheim ontrafeld was, en zou ze Aidan en zijn moeder Rachel nu niet met rust laten?

Kennelijk was ze nu niet zo vredig meer in elk geval. Ze kwam om het lichaam van Aidan te stelen. Zodat ze eindelijk ook een lieve moeder had.

Er waren meer special effects dan vorige keer, waardoor het toch wel weer machtig was om naar te kijken. Het hele gedoe met de videoband was eigenlijk al gauw uit het verhaal. Het ging er nu om dat Samara Aiden niet te pakken kreeg!

Spannend tot het eind, vond ik. En aangezien ik alleen thuis was, moest ik gauw even zorgen dat ik terug naar de werkelijkheid kwam. Even hart van Nederland kijken, zo diep zat in in de film kennelijk.

De 20 minuten na afloop heb ik nog met rillingen over mijn rug gelopen.

Welterusten…

Cijfer: 7