Month: December 2001 (Page 2 of 8)

Jaja, binnenkort online. Ik heb de Nikon Coolpix 775 gekocht. Gelijk effe een 64 mb kaartje erbij gedaan, want we moeten natuurlijk niet hebben dat hij in no-time op is.

Hier ga ik blij mee zijn. Toen ik wegliep wist ik dat het een goede koop was. Okay, bij Tweakers pricewatch staat hij wat goedkoper, maar dat hou je toch ben ik bang. En ach, ik heb hem nu toch al gekocht.

Ben d’r nog steeds blij mee.

Ik ga effe een foto-tag dinkie maken voor mezelf, zodat ik straks makkelijk foto’s kan laten zien in een handig pop-up dinkie. Handig toch?

Gadverdamme. Wat haat ik dat.

Een horrorfilm kan ik prima verdragen. Het is toch nep. Een aktiefilm: prima, zap ik misschien zelfs weg. Kinderfilms zijn moeilijker, maar die lopen doorgaans goed af, dus ga ik tevreden weg.

Maar films zonder happy ends, daar kan ik slecht tegen. Films die op je gevoel gaan werken. Happy ends vind ik ook maar niks, dat is zo gauw een cliche. Maar dit, dit is toch wel het ergst.

Wat films betreft ben ik al heel gauw ontroert. Gek is dat. Als Simba dood gaat in de vallei, moet ik al 6 keer slikken om het droog te houden. Toch lukt het. Omdat het moet.

Zo nu ook. Ik vind het prachtig om te zien hoe twee mensen verliefd op elkaar worden. Ookal is het dan zo voorspelbaar, en ookal is het dan zoveel perfecter dan het in het echt kan. Toch is mooi. En zo moet het dan gewoon blijven, simpel.

Andere faktoren mogen best veranderen. Het weer, de tijd, de omgeving. Maar niet dat er ineens een verliefde doodgaat. Ik voel me bedrogen door de film, en ik krijg er een rot gevoel bij. Een verdrietig gevoel.

Het is toch van de zotte dat je voor je plezier een film gaat kijken, en dat je aan het eind met een verdrietig gevoel, haast huilend gaat slapen.

Aan de andere kant ben ik van mening dat een film goed is als hij je kan raken. Daarom is voor de één een film eerder goed als voor de ander; de één is eerder geraakt.

Voor de laatste pauze dacht ik: dit is een stukje voor mijn weblog. Ik zette mijn pc vast aan, zodat ik aan het eind er meteen achter kon duiken, en de wachttijd kon beperken. Zodat het niet al te laat werd, zeg maar.

Wat was nu het geval? Deze film deed me weer eens beseffen wat een vreselijk soort de mens toch is. Okay okay, in films wordt het wellicht overdreven, maar ik denk dat de werkelijkheid niet zo gek veel anders is.

Zodra er namelijk wat moois gebeurt, moet de mens dat verpesten. Als er inderdaad ooit een vreselijk goed, slim mens is, dan moeten we die zo gauw mogelijk opsluiten, en onderzoeken tot we er alles van weten. Het gevoel van dat mens telt niet.

Was dit ook al niet zo bij andere films? Iets met een buitenaards wezen, staat me iets van bij.

Waarom moeten mensen alles stuk maken wat mooi en goed is? En waarom doen we er allemaal zo hard aan mee?

Nee, weet je wat. Ik kruip straks gewoon lekker onder de wol, en ben het morgen weer vergeten. Dan ga ik weer naar mijn werk. En ik moet een zitplaatsje hebben in de trein, want ik ga heus niet staan. Dus ik zal vooraan komen te staan, en de rest barst maar.

Ik zal vloeken als het regent, en vloeken als het koud is. Die mensen in rusland (of waar het dan ook erg koud is nu), ach, dat is zo ver van mijn bed. En laten we over die mensen zonder werk, en die dus niet door dit weer heen hoeven ‘s ochtends vroeg, maar helemaal niet beginnen. Wat hebben die een luizeleven.

Nee, zo’n film doet veel met me. Ik sta er zelf van te kijken. Zelf vind ik ook dat ik moet denken ach, het was maar een film. Maar geef toe: denk je zelf ook niet zo? Soms?

Het moet er dan toch maar eens van komen denk ik. Ik ga een film kijken. Of ik hem af ga zien, dat is een tweede. Want .. een paar dagen geleden was ik 1 of ander oorlogs filmpje aan het kijken.

Dat dacht ik. Totdat de Duitsers met sneeuwballen gingen gooien naar de Amerikanen, en ze vriendjes gingen worden. Op die manier hadden ze allebei goede overlevingskansen, zeg maar.

Toen ben ik afgehaakt. De hele tijd zitten kijken, en dat sneeuwballen gedoe was eigenlijk nog het leukste. Ik geef toe, ik had niet het aller begin gezien, maar ik denk dat ik hooguit een kwartiertje heb gemist.

Ik haak gauw af. In de bioscoop niet hoor, daar kan het me wel boeien. Ook omdat het een groter scherm is, en het geluid machtiger is natuurlijk. Maar op tv vind ik er vaak weinig aan.

Liever ga ik dan nog even surfen naar de dingen die ik leuk vind, in plaats van machteloos kijken naar het kastje die dingen voor je afspeelt, zonder dat je hier al te veel invloed over hebt. Je kunt het niet sturen.

Noem mij maar een nerd, of internetverslaafde. Ik ben er van overtuigd dat je beter internet verslaafde kunt zijn, dan tv verslaafde. Terwijl dat laatste al algemeen ge-accepteerd is. Bij ons gaat de TV nog uit tijdens het eten. Maar ik zie/ken zat mensen waarbij dit niet het geval is (no offense).

En wat word je nou wijzer van de tv? Als ik dan eens tv kijk, volg ik ook niet van die standaard dingen. Niet alleen omdat ik ze niet leuk vind, maar waarschijnlijk ook omdat het ons zo is aangeleerd. Wij kijken programma’s als: Jeugdjournaal, Klokhuis, Urbania, Villa Felderhof, de Stoel, Paradijsvogels, Kopspijkers, Netwerk, B&W, enz. enz. Zo’n beetje alles wat op nederland 3 komt. Oh, laten we Villa achterwerk niet vergeten (buurman en buurman zijn echt geweldig). Ook is Sesamstraat nog regelmatig op het scherm te vinden bij ons, ookal zijn we allemaal die leeftijd ontgroeit.

Voor de mensen die toch eens Sesamstraat kijken of latere leeftijd: hebben jullie ook het idee dat er veel dingen voor volwassenen inzitten? Dingen die je, als kind, nooit zou begrijpen, en ook nooit had begrepen?

Wat een ongelovelijke humor er in Bert en Ernie zit. Of meneer Aart die altijd loopt te zeuren. Zulke dingen zie je niet als kind. Dan zijn Bert en Ernie gewoon leuk, omdat het van die mannetjes in gekke kleuren zijn. Omdat ze dingen doen die je begrijpt. Ze kunnen ook niet slapen, en Bert is gek op duifen.

Nouja, ik dwaal af geloof ik. Wat ga ik zien vanavond? Even opzoeken op www.tvgids.nl want ik ben de titel alweer vergeten geloof ik. Phenonemen ofzoiets. Een fantasy film over een man die ontzettend slim gaat worden, en heel veel wil leren. Sja, de omschrijving in de gids vond ik wel tegenvallen, maar ach, fantasy films zijn vaak nog wel leuk vind ik. Een beetje mysterieus, dat mag ik wel.

Phenomenom dus. Dat zei ik. Bijna.

Voor degene die het echt weten willen, hier de omschrijving. Voor degene die het niet weten willen: haak dan af. Hier eindigt het bericht, wat persoonlijk gebrabbel betreft.

Amerikaanse dramatische fantasyfilm. Het leven van George Malley, een doodnormale man, verandert compleet wanneer hij op zijn 37ste verjaardag wordt getroffen door een verblindend licht. Plotseling heeft George een ongekende intelligentie en een onverzadelijke behoefte aan leren. Hij wordt in snelle tijd geniaal. Beroemde geleerden willen hem ontmoeten, militairen willen hem als leider en mensen uit het hele land vragen hem om raad. Zijn dorpsgenoten daarentegen, bang voor George’s genialiteit, keren hem de rug toe. Zijn intellectualiteit en macht groeien, net zoals zijn begrip voor de mensheid.

Ik begon hem te missen, mijn Chameleon klokkie… Dus ik heb heb hem er thuis ook maar eens opgezet.

Voortaan zal mijn klokkie gelijk lopen met de atoomklok, die natuurlijk altijd feilloos gelijk loopt. Ofzoiets. Nouja, bovendien zie je de tijd gewoon beter (wat groter), en staat de datum er meteen naast.

Zweef je erop, dan krijg je een kalender te zien. En nog mooier: je kunt alarmpies instellen. Met geluidjes erbij. Ik ben echt van de vergeet-generatie, dus dit is uitermate handig.

Post-it’s enzo raak ik namelijk ook kwijt. Maar zodra het digitaal gaat, ben ik laaiend enthousiast. Zo ook over dit simpele klokje.

Ookal verdenk ik hem er wel van dat hij icoontjes kwijt maakt. Zo ben ik op mijn werk geregeld ICQ kwijt. Start ik hem dan opnieuw op, dan zegt hij dattie allang actief is en dat ik eens wat beter op moet letten. Dan krijg ik dus doodleuk mijn contactlist.

Klik ik die contactlist weer weg (nee, niet met het kruisje), dan is het icoontje, dat groene bloempje, ineens weer verstopt. Heel gek allemaal.

Maarja, ICQ helemaal afsluiten en opnieuw starten wil dan vaak wel helpen. En die tijd, die tijd waarvan je weet dat hij goed loopt, dat is toch zo heerlijk.

Dit is toch wel heel irritant. Als ik Loesje terug zet op zijn plaats, dan stopt hij er na een tijdje mee. Het netwerk is dan onbereikbaar ofzo. Beetje klooien met kabels helpt niet.

Dus heb ik hem naast me neer gezet, zodat ik kan zien wat er gebeurt. Maar er gebeurt dus niets. Helemaal niets. Waardoor kan dat ding nou vastlopen?

Ik snap er niks van.

Da’s ook wel een keer leuk om mee te spelen. Een floppy drive.

Loesje heeft namelijk een 100 mbit kaartje gehad voor kerst. En mijn brand-stationnetje ook. Zodat die bestanden tenminste wat sneller overvliegen als ik een mp3 cdtje wil maken voor mijn Rio apparaat.

Dus Loesje naar beneden gehaald, en hup, nieuwe kaart erin. Herriner ik me ineens dat ik ooit de floppydrive cable nodig had, en die dus niet werkt. Helaas was dat nog steeds zo.

Nu blijkt dus dat je floppy drive cables op 4 manieren kunt aansluiten, en dat er maar 1 goede manier tussen zit. Anders dan mijn IDE kabels die je maar op 2 manieren kunt aansluiten. Of soms op 1 manier, als er zo’n gaatje dicht gemaakt is.

Werkt het niet? Draai je gewoon een kabeltje even om. Dat dacht ik dus ook bij de floppydrive. Maar zo werkt het niet. Je kunt hem namelijk op het moederbord omdraaien, maar ook op de floppy drive zelf. En dat zijn dan allemaal weer andere combinaties.

Waarbij de foute combinaties erg op elkaar lijken: het lampje blijft branden van de floppydrive, en gaat niet meer uit. Dan weet je tenminste zeker dat het niet goed zit.

Maar het lampje kan ook uit zijn, en uit blijven. En als hij dan geen diskette’s leest, is het fout. Het was dus fout. Nouja. Gelukkig had ik een ingeving, en dacht ik dus dat het ook zo en zo kon. Hoe dan ook, het werkt nu.

Wat een saai stukje is dit zeg.

Ik ga eens kijken of ik onze digitale kerstfoto’s van de digitale camera kan (en mag) halen. Dan kan ik daar weer wat leuks mee doen op deze sait. Ofzo.

Ik heb de sleep functie van mijn PC ontdekt, denk ik. Als ik op dit IToch board op het halve maantje druk, is mijn pc binnen een seconde uitgefloept.

Als ik hem dan weer aandruk, begint hij raar te piep. Wat blijkt nou? De pc is dan vergrendeld, en alleen de gebruiker die ingelogd was kan er dan weer in, ofzo.

Ook dat opstarten gaat sneller. Ik vraag me dus bijna af wat het nut van volledig afsluiten nog kan zijn.

Heuh, ja, natuurlijk. Voor een ieder die ik vergeten ben per post, per e-mail, of wat dan ook .. bij deze ook nog maar eens een keer.

Een vrolijk kerstfeest en alvast een gelukkig nieuwjaar.

Ach ja, het hoort erbij he? En nu, schiet op, allemaal drinken en eten! Dat is immers voor velen het enige wat we nog van Kerst weten.

Dat was dus niet zo slim. De avond voordat je naar Thialf moet, om daar het stadion te voorzien van onze gezellige muziek, nog even naar de kroeg.

Dat even werd niet zo even, zeg maar. Ik dacht kom, laat ik eens zien waar mijn broertjes uithangen als ze uitgaan. Hun stamkroeg zit zeg maar schuin tegenover mijn stamkroeg. Maar bij hun ben ik nooit binnen geweest, zij wel bij mij.

Dit leek me dus een uitstekend moment. Zag ik ineens mijn moeder door het raam. Da’s gek, die gaat niet zo heel vaak naar de kroeg. En er hing iets van “besloten feest” ofzo, op de deur. Wat bleek nou, de eigenaar van de kroeg was jarig.

En die eigenaar heeft op dezelfde zaal gelegen als mijn moeder, toen ze een hernia had. Dus die was blijkbaar ook uitgenodigd. Gelukkig mocht ik ook wel even blijven van Edwin, waarvoor dank. Of misschien toch niet, alleen was dat zijn schuld niet helemaal …

Anywayz, het werd gezellig. Veel te gezellig. En toen ik thuis was, moest er nog even shoarma gegeten worden. Het is toch zonde om dat te laten liggen. Straks bederft het, of kaapt iemand anders het voor je neus weg.

Uiteindelijk lag ik om 7:30 in bed. Opzich geen nieuw record. Er twee uur uit moeten (en gaan) wel. Twee uur slaap is kort. Veel te kort. Vooral als je nog een lange dag voor je hebt.

Gelukkig werd de dag minder lang als we van te voren dachten. In plaats van acht pauzes tijdens het schaatsen waren er 4 of 5 (dat weet ik even niet meer). Ik heb het overleefd. Vraag niet hoe, maar ik heb het overleefd.

Ik denk echter dat ik het niet nog eens gauw doe. Het was zo erg, dat ik zelfs nu nog niet weet of ik wel bier wil. Ooit. Wat mijn vriendin alleen maar zal toejuichen.

Maar ach, ik denk dat we het straks gewoon maar eens moeten testen, bij oma. Maar wel meer slapen dan 2 uur, dat wel.

Dat was even gezellig, en goed verzocht door de meiden zeg. We hadden zojuist een kerstbrunch.

Er waren stokbroodjes, toastjes, zalm, salades, worstjes, ragout dingetjes, kerstbrood, meloen, ananas .. nouja, en nog veel meer dingen. Echt een super uitgebreide lunch zeg maar. En ijs toe.

Collega Rianne gaat een maandje haar vriendje opzoeken in Bonaire (skreiv ik dat goed peep?). En ter gelegenheid daarvan hebben andere collega’s een cadeautje gekocht. Twee strings. Om sexy te zijn, ofzo.

Da’s dan ook wel weer aardig, toch?

Verder is het bijna kerst enzo, dus ik vraag me af hoeveel er nog gaat gebeuren enzo. Hoe dan ook, het is wel gezellig.