In het voorprogramma zat een zanger, en die lulde teveel. Was ook onnodig grof in de mond, naar mijn idee, maar vond dat zelf kennelijk erg stoer. Voor het laatste nummer had hij een drummer nodig, uit het publiek.

Er kwam iemand naar voren die me aan Low deed denken. Toen de zanger vroeg hoe hij heette, verstond hij het volgens mij niet zo goed, maar ik dacht dus dat het Lodewijk was. Dat is hem! dacht ik. Aan het eind van het verhaal heette hij ineens Larry, en begon ik toch te twijfelen.

Anyways. Daarna begon I am kloot, met een ge-wel-dig optreden. Misschien was het ook de sfeer, en het feit dat ik nog nooit in de Melkweg was geweest, maar mán, ik vond het goed!

Wat I am kloot betreft ben ik niet het type fan dat kan meezingen en alle platen heeft, maar het wordt hier op kantoor regelmatig gedraaid en dan vind ik het goed. Live is het dus nog veel beter.

Ben benieuwd wat er volgende maand voorbij komt in Melkweg of Paradiso! :-)

Je ziet er niks van maar volgens mij is lowweblog.com aan het vrijwillig meedoen enzo. We zijn in de melkweg en straks komt i am kloot.

Zojuist tijdens de lunch bleek maar weer dat je niet alles moet geloven dat geschreven staat. "Na openen in koelkast bewaren", stond er op het etiket van Heinz Sandwichspread.

Als we zouden luisteren, zouden er allemaal dekselloze potjes in de koelkast staan.

Sonja zal blij met me zijn, deze week.

Maandag: Vergadering met het webgroepje van de KVS. Na afloop meestal even een biertje. Het duurde dus best even voordat we uitgekletst waren. Geen biertje meer dus. Het is een biermidweek geworden! ;-)

Dinsdag: I am kloot in de melkweg. Samen met wat collega's hebben we bedacht dat we hier best heen kunnen.

Woensdag: Gezellig uit eten bij de inmiddels, voor ons, beroemde chinees Ah tim. Wederom met de KVS, hoewel een ander clubje.

Donderdag: Borrelen op kantoor.

Vrijdag: Repetitie, zoals altijd op vrijdag.

Zaterdag: Muziekcollega John is jarig, en viert dit "groots" in het zaaltje waar we ook repeteren. Bier van de tap. Klinkt gezellig!

Maar, gelukkig kom ik op deze manier wel aan de twee liter vocht die ik per dag moest drinken. Dat Sonja het in haar boek over water heeft, vergeten we maar even voor 't gemak.

Ja sorry hoor, ik moest even bijkomen van het weekend. Ik was namelijk een weekendje weg met vrienden. Alwéér? Ja, alweer. Kan er maar geen genoeg van krijgen.

Dit keer ging de reis naar Zwartsluis. Over de lelystaddijk dus, en dan nog een stukje, en dan ben je er. Mijke en ik waren ruim op tijd om het huis nog even te versieren, en nog wat extra boodschappen doen want er werd zo veel gehaald, dat het boodschappenteam het allemaal niet in de auto kon krijgen.

Het huis was groot, zo groot, dat ze in een paar uur tijd nooit alles konden afstoffen. Dat was wel te merken, maar ach, dat mag de pret toch niet drukken? Er waren ook wat stallen met koeien en kalveren, waar de boer heel enthousiast over was. Gedwee liep ik achter hem aan, en toen bleek het nog best grappig. Bovendien wist ik nu dat ze een eindje van ons vandaan sliepen, en de stereo die ik meehad dus wel uitgepakt kon worden.

Continue reading

Toen ik bij TenS kwam te werken, was mijin woon-werk vervoersmiddel de motor. Super handig, want je bent zeer snel van A naar B. Nadeel: je kunt je haar wel in een mooie krul doen, maar als je een half uur met een helm op zit, gaat die coupe mooi naar de knoppen.

Daar had ik een simpele doch doeltreffende oplossing voor, waarschijnlijk overgenomen van Jasper toen ik nog bij Woedend! zat. Men neme een grote pot gel, en men zet die op de werkplek neer. Bij aankomst snelt men zich naar het toilet, om daar de hoofdhaar in de juiste volgorde te positioneren.

Collega's vonden dat nogal gek, kennelijk. Want toen ik na anderhalf jaar weer vertrok bij Tens, kreeg ik onder andere vijf mega potten gel mee.

Vandaag, ruim twee jaar later, is de dag aangebroken dat ik met mijn laatste pot gel begin.

De pepernoten liggen alweer in de winkel. De dagen worden korter. Ik kijk naar buiten en het regent. He lekker, het wordt weer herfst.

Dat is ook gelijk te merken aan de reaktie's. Dus: laten we er een traditie van maken! Gaan jullie Amelanders elk jaar weer reageren over mijn oude logje, en dan stip ik het elk jaar nog even aan! Gezellig. Sunneklaas verbroederd.

En vooral: Sunneklaas is voor allemáál!

Dus heeft U ook zo'n zin in dit fantastische feest? Boek in de week van 5 december een weekje Ameland, en U kunt uw geluk niet op!

Mannen: vergeet uw honkbalknuppels niet! En laat uw vrouw in godsnaam achter in het vakantiehuisje als U op pad gaat. Want zo zijn de regels nu eenmaal. 

Vreemd bultje in zijn buik, was zijn klacht. Gelijk door naar het ziekenhuis, en enkele dagen later verwijderen ze een tumor. Gisteravond werden we gebeld met dit verschrikkelijke nieuws. De derde al binnen onze kennissenkring, van onze leeftijd.

Het is niet te bevatten, als je het zelf niet hebt. Bij een griep, een kater, of een gat in je hoofd weet je hoe het slachtoffer zich voelt, want je hebt het zelf ook wel eens meegemaakt. Maar dit, dit is onvoorstelbaar.

Wel schoten mijn gedachten direct door naar het bultje op mijn linkerwijsvinger. Dat zit daar al een tijdje, en nu ik het nog eens inspecteerde, leek het zelfs wel iets groter te zijn geworden. De volgende dag (vandaag dus) gelijk een afspraak gemaakt met de huisarts. Je gaat toch twijfelen …

Gelukkig wist ze me te vertellen dat ze absoluut zeker wist dat dit een vetbultje was, meer niet. Maar ze begreep gelukkig ook dat ik misschien geruster zou zijn als het nog even dubbel gecheckt werd. Dus ik mag, als man zijnde, ook een echo maken, voor mijn zwangere vinger. En dan weten we het zeker. Hoewel ik me er eigenlijk al niet zo'n zorgen meer over maak.

Blijft de verontwaarding over van onze vriend. Hoe reageer je gepast? Bellen, of ze rust gunnen? Meer dan de onderzoeken afwachten, en hopen dat er verder niets aan de hand is, kunnen we niet doen.

Over twee weken gaan we gezellig een weekendje weg met z'n allen. De sfeer is denk ik zeer beinvloedbaar door de uitslagen. Maar tot die tijd blijven we positief.

Al een week was ik aan het dubben. Zal ik met de trein gaan? Of toch met de auto? En zal ik dan blijven slapen, als ik met de trein ga, of probeer ik de laatste trein terug te pakken?

Mijn nichtje had een mail de deur uit gedaan dat ze afgestudeerd was. Voor de tweede keer, zo begreep ik later. Ter ere daarvan gaf ze een feestje in een kroeg in Amsterdam, vanaf negen uur. Een kroeg waar ik al eerder was geweest met haar, en wat vreselijk uit de hand liep. Aan het eind van de avond hadden we een heel basketbal team uit New York op de dansvloer, wat totaal tegen hun eigen gebruik in ging. En wij hadden geleerd hoe we elkaar daar zouden moeten begroeten, met een handschud ritueel dat leek op de Fresh Prince of Bell Air.

Nu ik tegenwoordig met iets meer besef mijn eten en drinken consumeer, heb ik met mezelf een afspraak gemaakt: in principe mag ik eens per week zuipen tot ik er bij neerval. Dit in tegenstelling tot de 2 of 3 keer per week van vroeger. Okay, vakanties en weekendjes-weg tellen niet mee, maar doordeweeks zomaar los gaan, dat kan eigenlijk niet.

Maar naar een kroeg met allemaal vreemde mensen, waarbij iedereen gezellig een biertje drinkt, behalve ik, sja .. dat is niet echt mijn ding. Toch besloot ik het nog maar eens te proberen. Omdat dit weekend een mannen (en dus ZUIP) weekend wordt met de mannen uit Hauwert. En omdat ik vandaag moet werken. En ook omdat ik anders ongetwijfeld de laatste trein zou missen. En omdat het me om 3 uur 's nachts allemaal geen zak meer uit maakt, als het maar gezellig is, en hup we nemen er nog één.

Dus ik toog naar de hoofdstad, parkeerde de auto op een plek waar het waarschijnlijk niet mocht. Dronk een biertje, snel, om na extra informatie van Tom de barman de auto toch maar te verplaatsen. Ik dronk nog een biertje, en moest toen stoppen. Bah.

Wel had ik al gauw een gesprek aangeknoopt. We hadden allemaal één ding gemeen: we konden Rosien. Daar hield het wel zo'n beetje mee op. En, U mag denken dat het zonder drank ook best gezellig kan zijn: voor mij gaat die vlieger niet erg op. Ik word nu eenmaal makkelijker in omgang, en gezelliger met een drankje op.

Dat hoeft niet te betekenen dat ik laveloos in de goot eindig, maar gewoon ongeremd biertjes drinken is toch wel een fijnste wat er is. Langzaam aangeschoten worden met totaal vreemdelingen bezorgen mij dikwijls een fantastische avond.

Een kroeg is voor mij gewoon onlosmakelijk verbonden met een biertje. Net zoals dat voor anderen bier met een sigaretje is. Of brood en kaas. Of blond en dom. Of sex en liefde. 

Gisteravond stond ik met mensen die allemaal hetzelfde probleem hadden als ik. Ze waren met de auto, en moesten de volgende dag werken. Ze taaiden allemaal om half twaalf af, en dus waren mijn gesprek partners ineens allemaal weg.

En Rosien, die kon natuurlijk onmogelijk haar aandacht verdelen tussen al die mensen. Dat is logisch. Geeft ook niks. Dus ik besloot ook maar weg te gaan, voordat ik moest aanzien hoe het langzamerhand van gezellig naar héél gezellig, naar dansen, naar SUPER gezellig zou gaan. Het was een soort zelf behoud. Dit was precies het feest waar ik me kostelijk zou vermaken, en nu, nu had ik spijt dat ik niet met de trein was gegaan.

Eén ding weet ik nu zeker: ik moet niet met de auto naar de kroeg gaan.

Dan liever maar een dagje brak. Dan maar een dagje extra naar de sportschool.

Afgelopen weekend waren we naar Zeeland. Het was mooi weer.