Volgens de tandartsen heb ik een goed gebit, waar een hoop mensen jaloers op zouden zijn.

Voor mij blijft het een gevoelig en irritand onderwerp.

Geweldig feestje, gisteren in de Melkweg. Alleen de terugreis vond ik een beetje jammer. Als het feest af is, wil ik gewoon (snel) naar huis. Dus als stipt om 5:00 de muziek stopt, dat je dan niet pas om 8:30 in je bed ligt.

Maargoed, the memory remains, en dat was geweldig! :-) 

Ik zei toch dat ik het ging vergeten? Maargoed, bij deze, het haar na vijf weken. U ziet, het groeit best snel.

Dit foto project wordt denk ik even gestaakt, omdat ik het nog een tijdje kort ga houden waarschijnlijk. Als ik vanmiddag nog een tondeuze te pakken kan krijgen natuurlijk. Het is wel erg praktisch namelijk! 

Eindelijk heb ik dan eigen foto materiaal om ons verse nichtje aan te prijzen. Ome Roland en Tante Mijke op de foto met Dawn. Helaas was het al donker buiten, en dus geen ideale omstandigheden voor een fotoshoot. Bovendien vond ik dat geflits zielig, want ze sliep net zo lekker!

Volgende keer maar overdag komen. En een beetje snel, anders loopt ze al weer :-) 

Met de laatste kleine boodschappen voor het avondeten in mijn mandje, sloot ik aan in de rij waarvan ik dacht dat het de kortste was. Voor mij stond een jong stelletje. De jongen had een petje op, met een vieze blauwe broek en een even-zo-vies trainingsjasje aan. Het leek wel een schilder ofzoiets.

Nu wil ik niet meteen zeggen dat alle mensen met vieze broeken dom zijn ofzo. Ik heb zelf bijvoorbeeld ook wel eens een vieze broek aan, maar dat wil nog niet zeggen dat alle mensen met vieze broeken zichzelf kaal laten scheren en vergeetachtig zijn.

Neem nou bijvoorbeeld een dokter. Na een week hard werken is hij op een mooie lente dag in zijn tuin aan het werk. Die heeft ook heus wel een vieze broek aan, anders wordt zijn vrouw boos. Wil toch niet zeggen dat hij dom is, of wel soms? Ik bedoel, als dat waar was, dan zou dat betekenen dat mensen met vieze broeken allemaal domme kale vergeetachtige dokters zijn. En ik ben dus geen dokter, dus deze stelling klopt niet. U ziet: ik kan alles bewijzen met keiharde logica.

Het jonge stel voor me had dus afgerekend, toen de jongen met de vieze broek een blik werp op zijn fles zeven-up. Hmm, wat was die fles leeg? vond hij. Maar de dop zat wel dicht! Nou, ga maar even kijken dan voor een andere fles, zei de kassa juffrouw. Ik dacht bij mezelf: wat een domkop. Natuurlijk zit die fles niet tot de nok toe vol, dan zou hij ontploffen door het koolzuur!

Gelukkig hoefde ik niet te wachten, omdat het stel al had afgerekend, en gingen mijn spullen langs de blieper. Toen ik had afgerekend, en mijn spullen aan het inpakken was, kwam de jongen met de vieze broek terug. Wat bleek? ALLE flessen waren zo leeg als de zijne! Dat komt natuurlijk door het koolzuur!, legde hij vervolgens de kassa juffrouw uit. Anders zou de fles uit elkaar knallen, snap je wel?

Ja, natuurlijk snappen we dat, looser. Elke mafkees hier, vieze broek of niet, snapt dat een fles met prik erop niet helemaal vol zit. En ik heb werkelijk nog nooit iemand mee gemaakt die terug is gelopen, om te kijken of de andere flessen misschien voller zaten!

Heel even twijfelde ik of het aan zijn kleding lag. Maar toen bedacht ik me dat ik ook wel eens vieze broeken draag.

Alleen niet als ik boodschappen ga doen.

Oh gut, de Amelandertjes zijn weer wakker geworden uit hun zomerslaap. Ben benieuwd wat voor lovende reaktie's we dit jaar de komende weken zullen ontvangen!

Zo, dat was me het weekendje wel weer. Effectief time management, noem ik dat. Aangezien Mijke tegenwoordig veel weekenden werkt (comes with the job), hebben we ineens minder weekenden om feestjes te bezoeken en andere uitstapjes te maken. Dus gaan we combineren.

Vrijdag was er een poker tournooi in Hauwert. Dit was mijn eerste echte grote tournooi (46 man), en dat was dus best spannend, vond ik. Het werd een lange strijd, waarbij ik ben een vrij lage stack aan de finale tafel kwam. Uiteindelijk heb ik het nog weten te schoppen tot een derde prijs. Niet slecht voor een eerste keer, vond ik zelf! Ben je dus wel mooi van half tien tot een uur of half twee zoet.

De volgende dag stond de Kamasutra beurs op de planning. Jur en ik hebben wel eens wat internet dingetjes gedaan voor PrivateDog. Dus toen we met de kermis hoorde dat hij zou poseren op de kamasutra beurs, sloegen wij meteen toe, en eisten als het ware twee vrijkaartjes op. Uiteindelijk bleek dat nog te lukken ook, en dus zaten wij zaterdagmiddag in de trein naar Utrecht, zonder dat we wisten wat we ervan verwachten moesten. Niemand in onze omgeving was er ooit geweest. Spannend!

Op de beurs leken redelijk normale mensen te lopen. Tuurlijk, de creeps waren er ook. En wat ik vooral gek vond, was dat er behoorlijk wat mensen rondliepen die geen moeite hadden om zichzelf bloot te geven. Zo stond er een vrouw op het podium, dat zichzelf liet bewerken met een mes (nouja, geen bloed hoor!). En even later hing er een vrouw in de touwen, op datzelfde podium. Kennelijk was dat de SM hoek.

Op een hoofd podium waren de professionele strippers te vinden. Zowel vrouwelijk als mannelijk, maar toen de mannen kwamen offerde we ons plekje graag op, zodat de vrouwelijke bezoeker ook een kans kreeg om wat te zien.

Bij de Foxy stand konden mensen zich in gewaagde poses laten fotograferen. Ik heb me er zeer over verbaasd dat mensen gewoon in de rij stonden om foto's te laten maken. En dat terwijl het beurs publiek toe staat te kijken, hoe het meisje zich over de legerjeep drappeert en laat fotograferen. Jammer genoeg mocht je als bezoeker geen foto's maken. Dit gebeurde ook bijna niet, dus ik heb me er ook maar niet aan gewaagd. Tot slot zijn we nog een doolhof in geweest, waarbij een bordje hing met een tekst zoiets als: "Als er in het doolhof iets gebeurt, is het niet onze verantwoording. Als er in het doolhof niets gebeurt, is het ook niet onze verantwoording". Pas toen we binnen waren viel bij mij het kwartje. Het was de bedoeling dat de bezoekers van het doolhof vieze spelletjes met elkaar gingen spelen, en dát was dan het amusement voor de andere doolhof bezoekers.

Toen we een man in een leer pakje, met een opening in zijn broek signaleerde, wilde ik zo snel mogelijk uit het doolhof. Dit bleek echter nog niet zo gemakkelijk.

Nou goed, na dik twee uur hadden we het wel gezien op de beurs. Jur ging weer naar Hoorn, en ik wachtte op Mijke die me kwam ophalen met de auto, want we gingen verder naar Den Bosch. Weer even bij de puppies kijken. Ze waren een stukje groter, maar nog steeds even lief. Wederom wilden we er wel een, of twee, mee naar huis nemen. 's Avonds lekker biertjes gedronken, en de volgende dag nog even uit wandelen met Nina, een hond uit het asiel. Ook lief.

Dus, mocht U nog een hond of kat willen, jong of oud, kijk eerst eens in het asiel. Ik wist niet dat er zoveel lieve dieren in het asiel te vinden waren! En ze krijgen allemaal een APK keuring, dus wat dat betreft zit het ook wel snor.

Na het wandelen gingen we richting huis, omdat we 's avonds weer een etentje hadden, ter ere van Femke. Want Femke moet binnenkort weer naar het ziekenhuis, dus wilden we haar nog even een hart onder de riem steken. Het werd weer erg gezellig.

Op de terugweg naar huis prezen we onszelf met alle lieve vrienden en vriendinnen die we hebben, en dat we het er toch maar mooi druk mee hebben.

Op naar 't volgende weekend.

Er zijn van die dagen, dat de gesprekken tijdens de lunch zeer open en bloot zijn. Zo vertelde een collega ons vandaag dat hij gisteren een hoogtepunt in zijn leven mocht beleven, toen twee jonge meiden hem hun nieuwe aanwinst toonde: hun nieuwe borstenpartij.

Maar het hoogtepunt werd nog mooier: hij mocht er zelfs nog even aan voelen!

Toen ik mij ondertussen bedacht wat ik altijd al had willen weten over silicone tieten, kwam er wel een andere vraag bij me op. Zou het kunnen dat als je te hard drukt, dat de tiet dan niet meer in z'n originele vorm terug schiet? Net als een blikje cola, zeg maar?

Wat nou als er een compartiment lek raakt? Dan heb je dus maar mooi een deuk in je nieuwe tiet!

Helaas had mijn collega hier ook geen antwoord op. Maar een hilarische lunch werd het wel. 

Gisteren was ik op een moment verveeld aan het zappen langs de kanalen. Ik had net een poker tournementje gewonnen, en ik wilde dit euforisch gevoel graag behouden. Niet nog eens spelen dus, want als je dan verliest, maakt dat euforische gevoel direct plaats voor woede, depressie en irritatie.

Ik moest iets op TV zien te vinden dus. En toen kwam ik langs bij MAX, waar Loretta en die andere dude net begonnen waren aan de geheugentest. Aha! Eindelijk de kans om mijn slechte geheugen eens te testen! Dus ik stoof naar de kladblokken, griste een pen van een buro, en ging vol spanning en concentratie zitten.

De eerste korte termijn vragen waren niet zo ingewikkeld. Maar toen ze met figuurtjes begonnen, die me bekend voor kwamen van IQ testen, werd het al lastiger. Achteraf had ik deze goed gegokt trouwens.

Ook vond ik het niet zo ingewikkeld om een cijferreeks achterstevoren te moeten onthouden. Als je gewoon het multiple choice antwoord achterstevoren leest, dan hoef je de reeks niet om te draaien in je hoofd. Ik neem aan dat meer mensen op deze manier valsspelen, dus ik vond het geoorloofd.

Nou, ik zal U niet langer in spanning houden, uiteindelijk kwam ik uit op 5 fout (en dus 27 goed). Dat was een score van 8,5, gezien mijn jeugdige leeftijd. Hoger dan die blonde chica van GTST, die gewonnen had van de BN-ers. En ook stukken hoger dan een Nederlands gemiddelde.

Overigens, die pincode weet ik nog steeds: 4135 volgens mij. Zulke getallen moet je gewoon onthouden door de beweging die je (in gedachte, des noods) maakt op je numerieke toetsenbord. Zo onthoud ik ook mijn bankrekeningnummer. Het is gewoon een beweging die ik onthoud, niet zo zeer de nummers. Dit gaat echter weer niet op voor telefoonnummers. Voor telefoonnummers probeer ik een ritme te vinden in de reeks, en "rap" ik het telefoonnummer gewoon een paar keer.

Nou goed, uiteindelijk was ik dus best trots op mezelf met deze score. Er is echter één nadeel. Hoe ga ik me nu voortaan verschuilen achter mijn slechte geheugen?

Was ik mijn haar-foto-project toch alweer bijna vergeten?! Maar bij deze dus: het haar na drie weken. Probleem is een beetje dat steeds meer mensen het leuk beginnen te vinden. Misschien koop ik dus wel een tondeuze, en hou ik mijn kapsel zo.

Maar aan de andere kant: de winter komt er aan. Brr, koud! Misschien is het beter om dit kapsel nog even in de koelkast te zetten, en te wachten tot de lente begint. Ga ik dan gewoon een half jaar met deze coupe lopen. Ben ik ze ook vast voor, met de kermis, haha!

Verder: druk druk druk, allemaal spannende dingen in de famillie, maar daar wil ik eerst foto's van hebben om te laten zien.