Het is zaterdag, en iedereen is inmiddels allang weer over zijn kater heen. Dat is namelijk ongeveer de enige oplossing in zo’n weekend. De volgende dag op tijd weer beginnen met drinken. Nog voor de kater aankomt, want dan ontwijk je hem.

Dus iedereen begon op tijd. De groep die naar het bos was gegaan waarschijnlijk om een uur of twee. De mensen die naar de stad gingen moesten eerst nog even een stukje rijden, parkeren, en de stad in lopen. Uur of drie werd dat, waarschijnlijk.

Het werd avond. En het werd nacht. In de keuken werden spelletjes gespeeld. In de woonkamer werden er XBox spelletjes gespeeld, maar ook gitaar.

Vlak voor het ochtend werd, half vier ongeveer, kwam er iemand in lichte paniek de w.c. uit. Hij trok niet door. Kort daarna ontdekte we dat de rechter w.c. (want er waren er twee) hetzelfde probleem had.

Dat is wel erg gek, twee w.c.’s die op het zelfde moment kapot gaan. Dan moet het iets met het watersysteem zijn, hadden we bedacht. In de keuken deed het warme water het niet, het koude wel. Wie gaat er nu de w.c. laten vullen met warm water?

We snapten er niks van. Half vier. Ik vond dat ik de beheerder best kon bellen. Dertien mensen die om het half uur naar de w.c. moeten, konden deze nacht nog wel eens voor behoorlijke wachtrijen zorgen.

Iedereen behalve ik vond dat we best iets konden bedenken met tijltjes water, en mannen die buiten gaan plassen in plaats van binnen. Buiten was het koud.

Na een tijdje begon de linker w.c. zich weer te vullen, en ook de rechter w.c. kreeg weer water. De rechter bleef echter doorlopen, dus hier moesten we wat aan sleutelen. Een paar mensen sleutelde en het doorlopen van het water stopte. Sterker nog: er kwam helemaal geen water meer in.

De deksel van de rechter w.c. werd op de pot gelegd, wat zoveel wilde zeggen als defect. De meeste mensen begrepen dit wel.

De volgende dag de beheerder gebeld. Dat we geen water meer hadden gehad vannacht, maar nu ineens weer wel. Dat klonk best wel gek. Het water was even uitgevallen. Alsof het een stroomstoring was geweest.

Maar hij zei meteen “dat kan”. Zie je wel. We waren heus niet te dronken. Hij kwam kijken naar het probleem met de rechter w.c. en loste het op.

Het mysterie van de waterstoring werd ook uit de doeken gedaan. Het huis had een water systeem met bronwater. En elke dag worden de filters gereinigd. Maar dat gebeurt ‘s nachts hoor.

Ja, dat weten we. Half vier ongeveer.

De volgende nacht zouden we weer waternood hebben. Dit keer zonder paniek.

20 kratten bier. Drie flessen rum. Vier pakken wijn-met-kraantje. Een berg chips en koek. Voor drie dagen eten. En toen konden we vertrekken, opzich.

Het was een weekend van drank, veel drank, en spelletjes. En van “boxen ouwe!”, het spreekwoord dat Johan (succesvol) weer even onder de aandacht wilde brengen. Denk dat dat prima gelukt is.

Het is eigenlijk teveel om allemaal op te schrijven. Vooral nu. Te moe. Te veel. Kan nooit een leuk verhaal worden op dit moment. Maar gelukkig zijn daar nog de foto’s.

(klik hier!)

Inmiddels, zo’n 16 kratten later, heb ik het gevoel dat ik imuun ben voor alcohol. Vermoeidheid is nu eerder het probleem. Heb kennis gemaakt met bierpannekoeken. Hoewel ik ze zelf niet geprobeert heb. Nog steeds erg gezellig. Ga zo aan mijn vijfde spel koehandel beginnen. Ook hier heeft het koehandelvirus toegeslagen. En morgen om 9 uur de wekker. Fijn.

Iedereen is wakker en weer enigsinds bij zijn positieven. Morgen gaan er pas zieken vallen denk ik. Wel gezellig hier. Groeten uit fluitenberg!

Zo, wij gaan er even een paar daagjes tussenuit.

Ben blij nog nèt op het nippertje te kunnen zien dat mijn domein dan eindelijk toch geregistreert is. Hij’s fijn!

Tot dinsdag!

De sessies worden langer. De beslissingen ingewikkelder. De vermoeidheid groter. De onenigheden vaker.

Maar het was wederom zeer vruchtbaar. En we zijn er beide van overtuigd een goed systeem neer te gaan zetten.

Zoals wij dat willen. Wat precies doet wat wij bedenken.

En dat nemen we dan ook bijzonder serieus, natuurlijk. Maar daardoor zal het coden straks een piece of cake zijn :-)

Nu eerst maar eens naar bed.

Gááp.

We hebben sinds kort een nieuwe printer. Een netwerkprinter. Dat wil eigen zeggen dat iedereen die hier op het netwerk zit, en de software installeert, gebruik kan maken van onze printer. Met fax.

Nu begint dat ding af en toe spontaan zichzelf te reinigen. Het is net een kat.

Maar elke keer als dat gebeurt, denk ik dat iemand (ik noem geen namen) een geintje met ons uithaalt, en iets gaat lopen printen op onze printer.

Zoiets heb ik namelijk eens op T.V. gezien. Bij kassa, of zoiets soortgelijks. Mensen die met een laptop in de auto opzoek gingen naar openstaande wireless netwerken. Ze vonden er een hele hoop. Ook eentje waarbij de printer gedeeld was.

Ze gaven een printopdracht naar die printer, met daarop een melding met de strekking dat ze domme sukkels waren, omdat iedereen zomaar allerlei bedrijfgegevens kon bemachtigen.

Nu hebben wij gelukkig geen draadloos netwerk, en gelukkig is er welgeteld één persoon handig genoeg om te begrijpen hoe je onze printer kunt misbruiken. Wat dat betreft is de grappenmaker snel gevonden.

Maargoed. Het is dus niks. Die gekke printer maakt zichzelf gewoon schoon. Er wordt helemaal niet geprint door een grappenmaker!

We hebben een printer die zelf op de kattebak gaat, zeg maar. Een hygienische printer, ja ja.

Cool huh?

Kan ik dus slecht tegen.

Dat ik opbel, omdat ik er de ballen van snap. Zoals 90% van Nederland, waarschijnlijk. En die overige 10% is dan accountant.

Maar dat ze dan beginnen, met verheffende stem “meneer, U moet .. bladibla”. Ja, het ligt allemaal aan mij natuurlijk. Lekker makkelijk. Een regelement opstellen waar je een boekenkast mee kunt vullen, en dan boos worden als de belastingbetaler dit niet uit zijn hoofd kent.

Bovendien leg ik niet eens direct de schuld bij hun neer. Ik wil alleen maar weten hoe het zit, en eventueel voorkomen dat het nog eens gebeurt.

Snap er nu nog niks van. Weet alleen dat ik over 2003 ook moet bijbetalen.

Want, meerdere werkgevers, die dan allemaal in de eerste schaal blijven, waardoor ze het minimale aan belasting mogen inhouden. Maarrrr, alles bij elkaar opgeteld kom je dan een belastingtarief hoger, en sja, dat moet U bij betalen. Logisch, hoor ik haar er in gedachte achteraan zeggen.

Bovendien heeft U op alle werkgevers loonheffingskorting aangevraagd. Gvd, ik ben me van geen kwaad bewust! Waar vraag je dat aan? Kennelijk dat loonbelasting formulier dat je aan het begin van je nieuwe baan moet invullen. Daar waar ik altijd keurig de vragen beantwoord en dan de pijltjes volg naar waar ik heen moet. Nee? ga naar vraag 5.

Stelletje klootzakken zijn het gewoon daar. Toch niet te geloven dat het zo ingewikkeld moet allemaal. Nou goed, het leek erop dat er eindelijk licht was aan het eind van de schuldenafbetaaltunnel.

De belasting bouwt echter nog even verder aan de tunnel. Voorlopig blijft het donker ben ik bang.

Na de uiterst vruchtbare brainstormsessie gister, heb ik er dus eigenlijk ineens een projectje bij. Weer iets dat ik, of we, maken willen.

Zoveel idee-en. Zo weinig tijd.

Maar het komt er aan hoor, heus, ooit. Nu nog even een goed domeinnaam, hoewel we aardig op weg waren!

Ik houd U op de hoogte :-)

En wanneer kwam U erachter dat het zomertijd was?

Ik zondagmiddag in de V&D. Toen we al een half uur in de stad waren, en het eigenlijk pas 10 minuten later was dan we van huis vertrokken waren.

De klok op mijn laptop past zich namelijk automatisch aan. Zonder dat ik het door had.