Koffie met thee is minder lekker
Opa’s die rond hangen in de haven. Stoere verhalen vertellen, en (zeer herkenbaar): elkaar belachelijk maken en vernederen.
Zo te lezen zitten wij een paar meter verderop. Aan het eind van de grote stijger.
Biertje, gitaartje, wijntje. En dan stoere verhalen vertellen, elkaar belachelijk maken en vernederen.
Heerlijk.
Hoorn, mijn stad.
We gingen bbq-en, gisteren. Toen de zon allang achter de wolken was verdwenen, om er voorlopig niet meer vandaan te komen.
Mijn broertjes met aanhang waren te gast, en mijn vader. In totaal 7 personen. Een bbq die al een maand van te voren was gepland. Wie verwacht er nou zulk slecht weer, drie maanden van te voren?
Maar goed, niet getreurd. Ik koos een strategische plek onder het balkon van de bovenbuurman. Het enige plekje dat droog bleef.
Zoals mijn stiefvader altijd deed, heb ik de briquetten even in spiritus laten weken. Iets wat mijn stiefvader een halfe dag schijnt te doen, hoorde ik achteraf, en ik een half uurtje.
Briquetten erin, nog een beetje spiritus erover, en whoesh, de fik erin. Dat ging lekker. Voor effe dan, want zodra de spiritus was opgebrand, stopte de hele bbq ermee.
Dit ritueel herhaalden we een keer of 5. Weer een beetje spiritus erop, dat met een sissend geluid het kleine beetje dat wel gloeide meteen doofde. Whoesh, deden we weer, en hij fikte weer even.
Uiteindelijk heeft mijn broertje een magisch stapeltje gebouwd, dat wèl leek te werken. Er ontstond een fijne vuurhaard nu, en eindelijk werd het wat warm. Het vlees kon erop.
En nog meer vlees, en nog meer vlees, en toen iedereen vol was, was er nog veel meer vlees. Dat ligt nu in de vriezer.
Helaas kwam er toen slecht nieuws dat de oma van Mijke, waar we eerder in het weekend op ziekenbezoek waren geweest, de nacht niet zou halen. Vervelende dingen.
Het bezoek ging naar huis, en wij gingen slapen. Toch maar even wat water er overheen, voor alle veiligheid. En zoveel spiritus als ik nodig had om de barbeque aan te krijgen, zoveel water had ik nu om het kreng uit de krijgen.
Sisserdesis deed hij, en er kwam meer stoom uit dan uit Bello, ons stoomlocomotiefje.
Leuk hoor, dat bbq-en.
Ik ga me straks wezenloos schrikken. Van de deurbel.
En ik weet het nu al.
Hey Roland, ga je mee naar Preston Palace? vroeg Hans aan mij toen we aan de bar zaten in de Irish Pub, vlak voor we koninginnenacht zouden gaan vieren.
Ik riep gelijk enthousiast JA, om vervolgens te informeren wat dat precies was. Maar het klonk luxe, en het was met de Hauwerters, dus dat moet wel feest worden.
Hierna kreeg ik uitgelegd dat het een hotel betrof, waarbij je 1 bedrag betaalt, en dan alles mag doen. Dat wordt lachen, riep Niels. Wel vijf keer achter elkaar. Afgewisseld met “Dat wordt echt mooi!“.
Gisteren had ik Hans aan de telefoon. Of ik nog steeds mee wilde. Natuurlijk! Ik had me er al op verheugd. Vervolgens noemde hij een datum, in oktober, die al bezet was. Ongelovelijk. Nu al een datum roepen, zo ver weg, en ik kan niet.
Gelukkig kon het een weekje naar voren geschoven worden. En zo kan ik dan toch nog mee naar het paleis.
We kunnen er gratis drinken, biljarten, zwemmen, sauna-en (hoewel dat niks voor mij is). En we gaan alleen met mannen.
En mannen uit Hauwert, dat is zuipen geblazen. Veel zuipen. Die tweehonderd euro zuipen we eruit. Met gemak. De eerste dag al. Bij het ontbijt.
En als we een flink ons best doen, is Preston Palace eind oktober failliet.
Maar wel gelachen.
Ben alleen steeds in de war welk toetsenbord ik nu moet hebben.
Er was post voor me. Op het postkantoor. En ik moest ervoor tekenen om het te mogen hebben.
Ik kon me niet herrineren dat ik iets had besteld. Zou ik dan misschien wat gewonnen hebben bij de AMD survey? Dat zou wel grappig zijn!
Nu de camping kaartjes nog.
Die backup MX met qmail, die stel je dus HIERRRR in:
/var/qmail/control/rcpthosts
Ik vergeet het telkens weer!
Yorin heeft alweer een tijdje een nieuw spelletje op de televisie: de Farm. Een groepje hopeloze figuren moeten een boerderij in Zuid-Africa zien te managen.
Elke week is er 1 de leider, of lijder, en ze krijgen een opdracht. Bouw een kippenhok, bouw een koeienhok, bouw een stijger. En als dat dan lukt, dan krijgen ze meestal dieren, die ze kunnen gebruiken en/of opeten.
Natuurlijk moet er elke week ook een speler vertrekken. Het is immers een aftreksel van Expeditie Robinsin, dus dat hoort er nu eenmaal bij. De farmleider van die week kiest de eerste duellist. Die duellist mag vervolgens zelf kiezen tegen wie hij strijdt.
Nu hadden ze als spelletje het volgende bedacht. Ze knopen twee mensen aan elkaar door middel van een hele grote riem om hun middel. Vervolgens maken ze ook de handen aan elkaar vast, door middel van een soort polsband.
Aan die polsband zit bij iedere duellist een ring. Die ring moeten ze aan een een haakje zien te krijgen die aan een paal hangt. Ze hebben ieder een eigen paal, dus je moet ook nog de goede paal kiezen. Hoe spannend!
Het startsein wordt gegeven, en iedereen kan op z’n klompen aanvoelen dat het een dom spel is, gedoemd te mislukken. En wat gebeurt er? Er flikkert er eentje omver.
Omdat ze aan elkaar vast zitten, knalt de ander er met volle vaart bovenop. Degene die onderop terecht komt knalt met z’n koppie tegen de grond en is even een paar seconde buiten westen. Hij zag sterretjes, en toen hij wakker werd kon hij even de gezichten niet herkennen.
Goh, leuk spelletje jongens. Doe je effe mee aan een televisieprogramma, loop je straks de rest van je leven met koppijn. Stond daar ook iets over in het contract? Betaalt Yorin nu de rest van zijn leven de uitkering die hij wellicht nodig heeft?
De plaatselijke dokter vond de klachten van het slachtoffer ernstig genoeg om hem niet langer mee te laten doen aan het spel. Hij had de proef verloren, zonder dat zijn tegenstander de opdracht voltooid had.
Wat een ongelovelijk domme mensen zitten er toch op de redactie bij de commerciëlen. Over lijken gaan ze. Eerst al bij de probleemwijken, en nu ook bij spelletjes. Entertainment. Laat de mensen de gekste dingen doen, er zit altijd wel iemand tussen die mee doet.
Mensen. De circusdieren van 2005. Ring door de neus, touwtje er aan, en gaan. Beetje door vuur springen, en netjes op tonnetjes zitten.
Wat mij betreft gaan we weer terug naar alleen nederland 1, 2 en 3.
Villa achterwerk is de bom. Van Rossum en van Oorschot. Geniaal.
We waren gisteren op wedstrijd in Groenlo. Het was een gezellige dag, en zoals beloofd had ik mijn camera maar weer eens mee. Veel gelachen, maar te weinig babes gespot.
Nouja. Gelukkig hebben we zelf al babes in de kapel.
Uiteindelijk werden we 7e. Volledig onterecht vonden we. Hierdoor moesten we op eigen kosten uit eten, en je begrijpt, dan wordt het de Mac.
Groenlo is trouwens ver. Heel ver. Als in ruim 2 uur in de auto, zo ver. De eerste en laatste keer Groenlo dus, me dunkt.
Maar wel foto’s dus.
Siep© 2024 Rolandow.COM
Theme by Anders Noren — Up ↑