Harry was uitgenodigd voor het eten. En dus zaten we met z’n vieren te eten. Harry, Mijke, ik, en nog iemand.

Harry was het tweede vriendje van Mijke. Ik had er helemaal geen moeite mee. Het was al tijden zo, zo leek het. Ik vond het prima, zolang ze ook maar mijn vriendinnetje bleef.

Alleen, toen hij ineens kwam eten, en ik de boel ook nog eens moest aanschouwen, werd het me allemaal te machtig. Toen Harry mijn meisje een beetje lief over de rug aan het aaien was vond ik het genoeg.

Ik werd boel kwaad, en ging weg. Schreeuwend, waarschijnlijk.

Toen schrok ik wakker. Mijn meisje naast me in bed. Alleen. En voor mij alleen.

En weer was de opluchting groot, om het grote contrast tussen droom en werkelijkheid. Samen alles delen is niks mis mee, maar mijn Mijke is voor mij alleen.

Sorry Harry.