Bij ons, in de Jordaaan

Jawel hoor antwoordde de vrouw aan de andere kant nadat ik had uitgelegd wie ik was en of ik gelegen belde. Ik had gezegd dat ik de kleinzoon van mevrouw van Elsland ben.

En dat klopt van geen kanten, want ten eerste ben ik de achterkleinzoon, en ten tweede kennen ze haar waarschijnlijk van haar meisjesnaam.

Doordat ik niet ongelegen belde vond ik dat ik toch maar moest vragen wat ik te vragen had. Via de famillie tam-tam was mij ter oren gekomen dat ze een pand bezitten in de Jordaan, en dat ze wel een etage wilden verhuren. Klopte. En wij mochten het ook best van ze huren.

Nog diezelfde avond hadden we een afspraak om te komen kijken. Gisteravond.

Het is een schitterend pand, vlakbij slager Lauman, die kennelijk heel beroemd is in de Jordaan. Op de eerste etage wonen ze zelf. Erg ruim, zeker voor Amsterdamse begrippen, en mooi opgeknapt. Blijkt dat die verre oom van mij ontzettend handig is, en alles zelf doet. Hij heeft er zijn beroep van gemaakt.

We kregen een hele rondleiding. Op de 2e verdieping woonde zijn dochter vroeger, maar dat verhuurt hij nu ook. Zag er ook ruim uit, en had hij net opgeknapt. De nieuwe mensen waren bezig met schilderen enzo. Trots liet hij alle hoeken en kamertjes van het huis zien.

Op de derde verdieping sliepen ze zelf. Zo groot als hun woonetage was, zo groot was dit ook. Groter nog wel, denk ik, want de ruimte die de trap in beslag nam heb je natuurlijk niet op de bovenste etage. Er was dan ook een knots van een linnenkast, een groot bed, een grote badcel. Helemaal te gek.

Na al dit moois waren we wel erg enthousiast geworden. Nu gingen we naar de onderste verdieping. De verdieping die wij zouden kunnen gaan huren.

Dit was de kleinste verdieping, en behoorlijk onhandig ingedeeld. Je moet je een rechthoekige kamer voorstellen, met in het midden een keuken, en daarnaast een badcel. Wacht, ik teken het wel even.

Het is allemaal een beetje gokken natuurlijk. Hij vertelde ons dat het ongeveer 45 vierkante meter is. En die 5 meter breed heb ik ook van hem. Dus dan moet het haast wel 8,5 meter lang zijn, nietwaar?

Goed, de indeling is dus niet echt ideaal. De doorgaan van de keuken naar het achtergedeelte is gewoon open. En dat zou dan waarschijnlijk de slaapkamer worden. Natuurlijk niet echt fijn om te gaan koken naast je slaapkamer. Dus daar zouden we dan een gipswandje moeten plaatsen.

En dan nog wat. De gemeente amsterdam heeft de fundering onderzocht, en er zijn een paar palen rot. Dus die moeten vernieuwd. Dus volgend jaar zomer moet alles eruit. Alles. De vloer, de keuken, de badcel, alleen de buitenmuren blijven staan zeg maar.

In die tijd kunnen we wel tijdelijk een verdieping hoger wonen, want dan zitten ze zelf in een tuinhuisje. Wat dat betreft vinden we wel een oplossing. En daarna kunnen we dus zelf meedenken over een nieuwe indeling. En kijk, da’s wel weer leuk natuurlijk. Want dan kunnen we het zo indelen (leek ons handig):

Zie hoeveel ruimte je ineens wint!

Welnu, we zitten dus met een groot dilemma. Namelijk, ongeveer zo:

Voordelen:
– Coole lokatie
– Prijs/ruimte (kwaliteit) best redelijk (680 all in)

Nadelen:
– (Nu al) samenwonen
– Geen huis in Hoorn meer (voor mij)
– Meer huur dan nu
– Iets minder ruimte

Groot dilemma dus. Like I said. Een lot uit de loterij. Een huis in de Jordaan vind je waarschijnlijk nooit meer terug. Zeker niet voor deze prijs.

Aan de andere kant is het wel meteen een grote stap. En als we zouden willen samenwonen, kan ik ook gewoon bij Mijke intrekken. Dat is een stuk goedkoper, en dan zit ik ook in Amsterdam.

Maar niet in de Jordaan.

Als er iemand nog wijsheden heeft, mag ‘ie het zeggen. Wij weten het nog niet. Nog lange niet.