Wie dat toch bedacht heeft? Donderdag een kerstborrel op kantoor. Het was ontzettend gezellig, en leuk, en goed. Maar ook laat.

En na donderdag komt vrijdag. Gek genoeg ben je niet vrij op vrijdag. 

Toen wij net een paar dagen in ons nieuwe pand zaten, moesten er nog wat aanpassingen gedaan worden om het pand brandveilig te krijgen. De nooddeur moest open kunnen (doh), en er moest een meldsysteem komen.

Sinds kort weten we dat het meldsysteem ook werkt. Op de gang was een rood piepertje geinstalleerd waar een zeer irritant geluid uit kwam. Op weg naar de wc kwam ik langs collega's, en langs bouwvakkers die in de ruimte hiernaast aan het verbouwen zijn. En iedereen ging rustig door met z'n werk.

Zo zie je maar. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. 

Onderstaand stuk schreef ik, vlak nadat ik mijn auto gekocht had. Ik wilde nog even wachten totdat ik hem werkelijk in handen, had, maar hier is het dan.

Voor de zoekmachine's meld ik het hier nog maar even: denk tweemaal na voor U bij Autobedrijf Hoofddorp koopt. 

Twee IT specialisten op weg om te gaan proefrijden in auto's. Dat moest wat worden. Mijn broer en ik waren op weg naar Hoofddorp om daar ons proffesioneel licht eens te laten schijnen over de auto. Gewapend met een gedetaileerd rapport over de route en de auto's, en bovendien een checklist van Autotelegraaf, kwamen we na een tijdje zoeken aan bij de eerste garage.

Continue reading

Om iets voor 13:00 uur was meneer de koerier er. Qua grootte ziet het er groot uit. En aangezien mijn auto ook groot is, zal het wel kloppen.

Leuk ook dat een collega nog even tussen neus en lippen door zegt dat het voor vijf euro bij de sloop te halen is. Maar dat weiger ik te geloven. Vijf euro, yeah right. 

Het enige wat eigenlijk nog ontbrak aan mijn toekomstige limosine, was de hoedenplank. Die zat er gewoon niet in. Gelukkig hebben ze daar op internet iets moois voor, namelijk de onderdelenlijn. Je plempt zoveel mogelijk informatie neer over je auto, je zegt wat je wilt hebben, and now we wait.

Binnen no-time word je helemaal plat gebeld door garages die jou een hoedenplank willen slijten. Dus bij het derde aanbod greep ik mijn kans. Voor 38 eurie wordt het ding verzonden naar mij.

Prima! riep ik dol enthousiast. Voor 38 euro maak ik mijn auto graag compleet. Nu maar hopen dat de garage niet per ongeluk de hoedenplank er even uit had gehaald, en die dus nog ergens had liggen, want dan heb ik er straks twee. Maargoed. Het ding werd opgestuurd dus. Naar huis.

En er was dus helemaal niemand thuis, gisteren. Althans, niet toen de meneer van GLS langs kwam om de hoedenplank af te leveren. Dus meneer stopt een briefje in de brievenbus.

Komt mijn vriendinnetje thuis van het sporten, vindt ze dus dat briefje. Staan er vier depots voorbedrukt op het briefje, met de tekst er boven dat bij de aangekruisde locatie mijn pakket kon worden opgehaald. Het depot in Utrecht.

Right. Dat is gelukkig maar zo'n 60 km rijden. Dan had ik hem net zo goed zelf kunnen ophalen. Gelukkig kon een belletje met GLS wat opheldering brengen. Er blijken ook sub-depots te staan, en hij zou dus gewoon in Hoorn achter gelaten worden (vandaar wellicht dat er HN80 op stond, Hoorn '80 is het industrieterrein). Mooi. Gelukkig ben ik dan niet alvast naar Utrecht gescheurd.

Echter, het werd nog mooier: de zending kon opnieuw aangeboden worden. En nog op een ander adres ook! Vol smart wacht ik nu dus op mijn pakketje, en hoop ik dat meneer de koerier het een beetje vinden kan, hier in dit inmense gebouw waar ik werk.

Verder hoop ik ook dat het ècht de goede maat is, want als ik met mijn timmermansoog zie dat het een sedan uitvoering is, dan kan meneer de koerier gewoon weer terug koerieren met z'n hoedenplank erbij.

Spannend spannend dus, de dag na pakjesavond. Hopelijk hebben de pieten mijn pakje niet ergens door een schoorsteen lopen douwen, per ongeluk.

Zaterdag haal ik hem op, tenzij hij eerder afgeleverd kan worden. Daarna zal ik een uitgebreid verslag plaatsen van de Mondeo brothers op jacht.

Ik ben trots en blij, maar zaterdag duurt wel erg lang hoor. 

Op mijn buro ligt een compleet boekwerk. Voorop een lijstje automerken, kilometerstanden, APK data en extra's. Daarna een route beschrijving. En daarna nog twee. Daarna alle advertenties van marktplaats die we gaan bezoeken.

Mijn broer, inmiddels ook voorzien van rijbewijs, en ik gaan op autojacht.

Op een gedeelde eerste plaats staan de Ford Mondeo en Ford Escort als favoriet. In elk geval voor morgen, want morgen gaan we in Hoofddorp cruisen. Daar lijkt het aanbod toch wat beter, qua leeftijd en kilometerstanden. Maar ik sluit ook zeker niet uit dat we met een Ford Fiesta of Peugeot 106 thuis komen, want ook die moeten van dichtbij bekeken en beroken worden.

Mochten we morgen slagen, dan is het voorlopig wel even klaar met de autolerij en motolerij. Dan heb ik er wel even genoeg van. Dan hoop ik dat we iets meer mazzel hebben, en het ding gewoon een tijd kunnen houden.

En dat er achterin dikke jetsers van boxen liggen.

Gelukkig vergeet de goede sint de lieve kindertjes op kantoor niet. En zo mochten wij allen een rood doosje met suikergoed ontvangen.

Dank U wel Sinterklaas!

Ik moet nog een beetje bijkomen van al die gezonde lucht, maar Texel was toppie. Lekker hotel, lekker uitgewaaid, en erg gezellig op bezoek bij mijn vader en daarna in de Texelse bierbrouwerij.

Zulke weekenden duren altijd veel te kort natuurlijk, maar dat is helaas niet anders. We zijn zelfs nog redelijk sportief geweest door zaterdag te fietsen van de Koog naar Den Burg, naar de bierbrouwerij, en toen dezelfde weg weer terug. En vandaag hebben we nog even een stuk gewandeld voordat we huiswaarts gingen.

Volgens mij hebben we de tijd optimaal benut dus. Heerlijk.

Er zijn ook nog wat foto's geschoten, die kun je hierrrrrr zien.

Vanuit de lift liep ik, zoals elke morgen, eigenlijk direct door de keuken in, onderweg een Goedemorgen! roepend tegen iedereen die zich aangesproken voelt. Bij het openen van het kastje met bekers was ik me aan het bedenken of ik koffie of thee zou nemen. Thee zou beter zijn, deze ochtend. Licht verteerbaar.

Ik besloot dus een hoge beker te pakken, en pakte er een schoteltje bij om het theezakje op te leggen. Voor een eventueel tweede kop thee.

Kijkend naar de verschillende theesoorten, plaatste ik mijn kopje onder het koffie automaat. Er zit ook een warm water kraantje op, maar automatisch plaatste ik mijn beker onder de koffie toevoer, gevolgt door *BLIEP*. Eén grote koffie, en dat ging in één beweging.

Toen het apparaat geluid begon te maken die verdacht veel op koffiegeluiden leken, besefte ik me wat er gebeurt was. Teleurgesteld keek ik naar m'n South Fruits thee (kennelijk hebben wij de internationale versies) die ik had gekozen, en mijn schoteltje. Langzaam drong het tot me door. Het zakje thee ging terug, en ook het schoteltje ging weer bij de anderen liggen.

Vandaag slaap ik nog even uit. Maar dan wel met mijn ogen open.