Morgen het verhaal van de prullenbak en de muis. En daarbij een begeleidend filmpje. Voor de breedbanders onder ons, want het is slechts 24 MB.

De rechstreekse link naar jonathan.nu.nl schijnt dit te zijn:
home.wanadoo.nl/gjkoerselman/DagboekPORNO

Overigens, als je op zoek bent naar plaatjes… spaar je de moeite. Niks te vinden. Misschien een sappig verhaaltje ergens, maar daar had ik geen geduld voor hoor :-).

Schijnt net uitgezonden te zijn door radio 538.

Zojuist via Luna bij Jools terecht gekomen. Wauw. Die kan goed schrijven zeg. Verhelderend, goed te lezen en te volgen.

Het gekke is dat ik altijd zo’n apart gevoel erbij krijg. Zoiets als .. is er nou werkelijk niemand die haar kan bereiken, kan snappen, en en kan helpen?

Bij veel gevallen is het toch een kwestie van even wat inzien? Je bent niet gek, je bent niet dom, je bent niet minder dan de rest. Hoeveel personen twijfelen daar wel niet aan, zonder dat dat nodig is?

Wedden dat ik het ze kan laten inzien, denk ik dan. Wedden? Geef me maar een aantal maanden ofzo. Of weken. Of misschien jaren. Maar het zal me lukken, vast wel.

Yeah, sure. Er zijn al zoveel mensen die dat proberen, zoveel mensen die er hun beroep van hebben gemaakt. En dan zal ik het wel effe oplossen zeker allemaal.

Denk het niet.

Maar toch wou ik dat ik het kòn.

We moeten meer cardio-en zei ik tegen Schwarzenegger-Louwrens terwijl ik moeiteloos 30 kilo wegdrukte.

Dat gedoe met gewichten is wel leuk allemaal natuurlijk, maar eigenlijk moet eerst die buik eens weg. Daar komen we voor. Niet voor die spierballen. Dat kan later ook.

Zo gezegd zo gedaan. Wij cardio-en.

Effe steppen.

Zo’n vier minuten later wisten we waarom Schwarzenegger voor de spierballen gaat. Waarschijnlijk heeft ie ook een conditie van niks. Puur spierbal, meer niet.

Met de tong op onze gympies dropen we af. Helemaal klaar. Einde oefening.

Maar volgende week drukken we 35 kilo weg.

I’ll be back.

Een grote neger kwam tegenover me zitten. Zij kwam naast me zitten, en hoorde blijkbaar bij hem. Liever had ik het omgekeerd gezien, zodat ik naar haar kon kijken in plaats van hem.

Bij Sloterdijk werden mijn gedachten gehonoreerd. De meneer schuin tegenover me stond op om de trein te verlaten. De jongedame zag haar kans schoon en ging naast haar kanjer zitten.

Toen ze nog schuin tegenover hem zat, had ze door middel van een handgebaar de minidisc van de neger geconfisceerd. Non-verbale communicatie, lachte ze hem toe. Wat een wijsheid, dacht ik.

Nu ze naast hem zat kreeg hij ook een oordopje. Konden ze allebei luisteren. Hij brabbelde iets, maar door zijn lage stem en onduidelijk praten verstond ik niet precies wat. Tuurlijk, ik deel toch alles met je? antwoorde ze. Ineens begreep ik de vraag.

Ze zaten een tijdje naast elkaar, luisterden wat muziek, en af en toe zeiden ze wat. Het kostte me moeite om niet vreselijk naar haar te staren. Dat kent de treinreiziger die elke dag reist vast wel.

Ik probeerde te slapen. Onmogelijk. De zwarte haren, licht groene ogen, en vrolijke glimlach moesten zo lang mogelijk gezien worden. Maar uiteraard had ik daar het lef niet voor.

Na Purmerend was ik het zat. Viel niet in slaap. Dan toch lekker niet. Ik ging er nu maar bij zitten, en bekeek het stel via het raam. Een techniek die iedereen kent, maar degene die bekeken worden nooit door lijken te hebben.

Af en toe keek ik rechstreeks.

Ik hoorde haar fluisteren “geef me even de tijd, okay?”. Oei. Dat zijn geen leuke dingen om te horen. Dat was duidelijk niet de planning.

De reis ging door en ze werd gebeld. Door een vriend of vriendin die blijkbaar Engelstalig was. Ik ving op dat ze morgen een gesprek heeft, om 11:00. Blijkbaar een soort sollicitatie gesprek. Degene aan de andere lijn moet gedacht hebben Huh, je had toch al iets?

De Knappe Jonkvrouw antwoordde met I’d like to have various options. Mooi gezegd. Verstandig ook. Hoewel ze er wel een beetje zo uitzag, was dit geen doorsnee ‘blondje’.

Daarna zou ze bij een vriendin gaan kijken. Die zou naar de kapper, en helemaal kort gaan. Blijkbaar had ze altijd lange haren gehad. Spannend, dus dat moest ze zien.

Dat lag duidelijk ook niet in de planning van de brede man tegenover me. Hij wilde haar mee. Ze moest naar hem toe.

Maar omdat ze morgen vroeg opmoest, zou ze wel kijken hoe laat ze terug is. Afhankelijk van de tijd, bleef ze herhalen. De man bleef aandringen, hoewel ik er heel weinig van verstond.

De minidisc werd uitgezet, teruggegeven aan de man. Hee, hij is nog niet uit hoor! riep ze toen de man zijn minidisc al terug aan het stoppen was. Net op het moment dat ik haar rechtstreeks aan het bekijken was.

Toen ze opkeek van de minidisc keek ze recht in m’n ogen. Net iets te lang ook. Ze maakte een gebaar van nouja, ik weet het ook niet hoor. Ze haalde nauwlijks merkbaar haar schouders op.

En toen werd het eng. Dit hele korte contact. Ik keek gauw weer naar m’n raam. M’n vertrouwde spiegel waar je kon kijken zonder dat er terug gekeken werd.

Het voelde alsof ik ineens tussen ze in zat. Waarbij het meisje aller vrolijkst en lief tegen mij zou doen, terwijl de veel te grote neger haar allerliefst mee naar huis wilde. En ik ook opzich wel.

Toen het gedoe doorging kon ik een lach niet onderdrukken. Geweldig. Ze zou zelf wel uitmaken of ze langskwam of niet. Er kwam een gevoel bij kijken dat zei … groot zijn alleen is niet genoeg. Je kan dan wel zo breed en stoer zijn, maar hey, dat is niet altijd genoeg.

Het is de combinatie.

Dus. We gaan nu even schwarzeneggerren bij de sportschool. Dan ben ik nèt zo breed als hem, maar zal ik verterend teruglachen naar het meisje, en haar blijven aankijken, diep in haar ogen.

Dan win ik het. Vast.

We hebben een mailtje gehad van onze office mevrouw. Nouja, dat is ze officieel helemaal niet geloof ik, maar ze stuurt wel van die mailtjes.

Dat ons buro leeg moet. Geen kopjes en pannetjes laten staan.

Terecht, uiteraard. Maar ik ben echt super vergeetachtig en ga altijd in een haast weg, dus ik vergeet die dingen gewoon. Of heb er dan net geen tijd meer voor. En een half uur op offerren is dan net weer wat teveel van het goede.

Maargoed, nu kost het je dus een kratje bier als je dingen laat staan.

Geen probleem. Zet ik het gewoon bij Heijblok op z’n buro. Die is toch al weg.

De dudes van Morse komen bij ons wonen. Nou ja, bij ons op kantoor dan.

Moet zeggen dat ze minder rotzooi hadden dan wij. En dat ze best ook wel een beetje Woedend! zijn, ofzo. Daar lijkt het althans op. Niet van die nette pakken als het niet nodig is.

Dus ik denk dat de drankvoorraad verdriedubbeld dient te worden, en dat we een gigabit ethernet nodig hebben om goed te kunnen blijven wolfensteinen. Met z’n 10-en moet je natuurlijk wel een beetje ping tijd houden.

Anywayz… welcome dudes!

Ja.. hm .. hij kwam niet echt aan op mijn telefoon, maar blijkbaar vroeg iemand dit:

Update (30-10-2002, 15:19): Voor degene die er niks van snappen. SMSjes die niet aankomen op de telefoon, worden evengoed in de e-mail box van O2 gegooid. Dus uiteindelijk komt het bericht altijd wel aan, maar niet altijd op mijn telefoon. Jammer maar helaas. Maar ag, het is gratis nietwaar? Gaat U maar weer verder met lezen….

Log: Wie is die vriend van Bakkerij Span? Sus LL

Hm. Geen idee wie Sus LL nou weer is, hooguit een vaag vermoeien.

Anywayz.. ik ken Niels daarvan. Als dat de vraag was. Niels dus. Hoezo, kent U ook iemand uit Bakkerij Span? Hm. Susan is de zangeres zie ik op de sait. Zou ik een SMS van de zangeres hebben gehad dan?

Nouja. Bij deze het antwoord in ieder geval.

Yeah, right.

Als dat zo is, kan diegene me dan gewoon effe persoonlijk mailen? :-). Voordat je het weet heb je weer een mailbox vol rotzooi. Gehaaide methode om te kijken of ik spam lees of niet.

Leuk gevonden hoor…. www.SomeoneLikesYou.com

… schrijven dus ook gewoon in het gastenboek. Kicken. Cewl. Gek dat ik er niet eerder ben geweest nog.

www.acdaendemunnik.nu