In Afghanistan is gisteren een medewerker van het Internationale Rode Kruis geëxecuteerd. Volgens de gouverneur van de provincie Oruzgan, Jan Mohammed, ging het om een ,,koelbloedige executie”, uitgevoerd door de Taliban. (bron)

Ah! Gaan we zo beginnen?

Geen hulp meer voor de Taliban, zeg ik dan. Laat ze maar verrekken. Ik bedoel, ze kregen het waarschijnlijk al niet. Maar áls ze het ooit willen hebben, nee hoor, vergeet het maar. Te laat. Had je maar niet zo stom moeten doen.

Hmpf. Beetje mensen executeren die alleen maar proberen te helpen.

Wat een laffe actie.

Jurian en ik fietsten zojuist langs het Moskou’s staatscircus.

En dat bracht ons op ideeën. Met lowlands in ons achterhoofd…. zou dat geen leuk tentje zijn om mee te nemen? Kunnen we allemaal in!

Dat je aankomt met twee vrachtwagens op het Lowlands terrein.
Zo, van welke band bent U?
– Haha, nee, da’s alleen ons tentje hoor.

Mannen die dat soort tenten opbouwen, bouwen die tent natuurlijk op. Dat wij gewoon even aangeven waar de Yakoozie moet komen, en waar ze de 16 douche cabines kunnen laten.

Hee Jur, waar ben je?
– Onder de douche
Welke?
– De vierde van links
Oh, dan sta ik vier douches verder

En dat we bij het uitpakken erachter komen dat we vergeten zijn de leeuw eruit te halen alvorens we de tent gingen opruimen. Die is per ongeluk meegereisd. Zit je weer met die leeuw. Waar laat je dat beest?

En als je de volgende morgen wakker wordt moet je eerst even bellen. Kijken in welk vak de ander is gaan slapen. Want we delen de tent natuurlijk met z’n vieren. Je moet elkaar niet in de weg lopen.

Zoiets. Dat leek ons wel wat.

Dus we zien elkaar bij Lowlands! :-)

Kijk Bas, da’s onze planning!

Heel stoer liggen er 6 blaadjes aan elkaar gekoppeld, met een prachtige verdeling tussen Bart en mij. Wie wat doet, en hoeveel uur hij denkt dat dat gaat kosten. Ik stond erbij en keek ernaar. Leuk schematisch neergezet, dat was duidelijk.

De deurbel gaat, die overigens vanochtend stuk was. Heeft dat mannetje hem dus toch gemaakt. Jaqueline is er! roept Rianne. Yeah, whatever. Ik heb nog niet eerder zo’n planning gezien, een project met zoveel werk.

Even later komt ze door de gang.

…

…

Het duurde een paar seconden, maar de stilte leek wel voor eeuwig. Ze stelde zich voor aan Bas. En aangezien ik haar zo’n beetje stond aan te gapen, en waarschijnlijk een blik in mijn ogen had van ik ook, ik ook! … stelde ze zich ook maar aan mij voor.

Er werd koffie geregeld, en haar jas moest opgehangen. Ik stond nog even vertwijfeld naar de planning te kijken, ondertussen een smoes verzinnend om beneden te blijven.

Nee. Ik had een missie. Jasper wist nog van niets! Ik moest naar boven om iedereen op scherp te zetten. De webcam te richten. Mijn god wat moest er nog een boel geregeld worden.

Tijdens het naar boven lopen versnelde ik mijn pas. Ik kwam aan bij mijn pc, en wilde net een MSN bericht naar jasper sturen: BABE coming through!

Maar het was te laat. Bas kwam al de trap op. Rondleiding. En dan gaan ze op je scherm kijken, dus dan moet je uitkijken met dat soort berichten. Het is natuurlijk wel zo, maar ja, dat je dat meteen zo door moet roddellen.

Even later was ze weg. Geen designers nodig, jammer. Maar ze blijft in het bestand… *mochten* we ze ooit nodig hebben.

Avontuurlijk hoor, hier.

Ha Y,

Ja jij ja.. die via dit log een smsje stuurt. Zodat ik niet kan antwoorden. Da’s natuurlijk niet zo handig huh?

Dus mocht je de foto’s nog willen zien, mail me dan effe. Da’s een stuk makkelijker.

Net mijn adres ingevuld, op een ADSL aanvraagformulier. Vet cool. Moest het wel even opzoeken, maar toch.

Kerkstraat. Dat klinkt ZO binnenstads.

Koel huh?

Toen we Israel voor het eerst Spaans hoorde brabbellen, was hij met een vriend aan de telefoon. Met een typisch Spaanse naam: Carlos.

Nu we dat eenmaal weten, beginnen Jasper en ik altijd CARLOSSS!! te brullen als Israel weer aan de telefoon is en Spaans begint te kletsen.

Er bellen alleen maar Carlossen naar Woedend!, vinden we.

Jaja, onze voorbereidingen zijn al in volle gang hoor.

Zo zijn we bezig om over te stappen op ADSL. Zo’n leuke 8 mbit verbinding. Jaja, het is wat techtalk, maargoed, het komt er op neer dat we mega snel gaan internetten.

En kijk, dat zijn toch belangrijke dingen hè?

Ongeveer twee weken geleden had ik het er met Ron over dat ik anders wel boven Swaf wilde wonen, als zijn huidige huisgenoot eruit ging.

Hoor ik net van hem dat ik er per 1 april in kan. Juist. Dat is wel èrg snel.

Maar waarschijnlijk maar goed ook. Er is no way dat ik me hierop goed kan voorbereiden. Gewoon doen, en dan komt het vanzelf wel goed. Je loopt altijd tegen dingen aan die je niet verwacht, als je het nog nooit gedaan hebt.

Dus dat wordt spannend. Nog even een dag of twee aclimatiseren (ofzo?) hoor. En dan maar eens langzaam gaan kijken wat er gedaan moet worden en of ik al iets kan gaan doen. Om de overgang wat eenvoudiger te maken.

In ieder geval zal mijn oude kamer netter worden dan ooit.

Dolgelukkig. Hij is weer heel! Het arme kapje dat een centimeter verschoven was zit weer op zijn plaats. Die paar krasjes, ach, die zie ik niet eens meer.

Hij trilt wel wat meer onder het rijden. Maar dat zeg ik dan wel tijdens de kleine beurt, over 3000 kilometer (zo’n 5 á 6 weekjes).

De voorste schijfrem is ook vervangen. Viel binnen de garantie. En mijn automatisch-ketting-druppelaartje zit ook weer op z’n plaats. Een last minder, zullen we maar zeggen.

De beugeltjes zijn weer bijgebogen. Inclusief mijn schakel pedaal, die eigenlijk net lekker zat nu. Zal toch eens moeten bekijken hoe ik dat ding bijgesteld krijg, maar anders doe ik dat morgen gewoon even met collega jasper. Die heeft er vestand van.

Verder ben ik uitermate tevreden. En in plaats van de honderden euro’s waar ik eerst bang voor was: 110 eurootjes. Hatsee. Daar durf ik nog wel een keer voor onderuit te gaan.

Doet het niet, hoor.

Ik ben weer dolgelukkig! :-)