Grrrrr…

Leuk wat besteld bij thinkgeek met een cluppie, word ik net gebeld door een mannetje. Dat het pakketje nu bij de Douane ligt, en dat er invoerrechten voor betaald moeten worden. Dat ik wel effe op de hoogte was.

Ja ehhh, niet dus. Dat weet ik dus nu pas!

Lekker dan. Vervelende is ook dat de rest van de groep het ook niet wist. Nouja, goed… maar dan hèb je ook wat natuurlijk. Zeg maar.

Volgende keer denk ik nog wel even goed na voordat ik dingen in het buitenland bestel.

Aldoende leert men.

Hier lokaal, het houten hoofd, hebben we nu gehad. Schoorl hebben we gehad. Tijd voor iets nieuws.

Binnenkort maar eens een dagje naar Engeland. Maakt niet zoveel uit waar, want binnen 20 meter ofzoiets hebben we toch wel een kroeg gevonden. Gewoon even met Easyjet ergens heen vliegen, daar wat biertjes, en dezelfde dag weer terug.

Zoiets.

Is toch stoer? Dat je toch in Engeland bent geweest.

Dus. Dat gaan we doen.

Echt wel.

Door de stromende regen reed ik richting huis, over de snelweg. Blij met een goed pak, want opzich werd ik er helemaal niet nat of koud van.

De regen die tegen mijn helm spatte zorgde ervoor dat mijn zicht met, naar schatting, 50% minder was. Kon je vroeger het merk en de kleur van de auto’s makkelijk onderscheiden, nu was ik allang blij met de lampen die ze aan hadden.

Komt het lampje te dicht bij, dan moet je even afremmen. En zo ga je voorzichtig naar huis. Overigens ging de 120 km/h net zo makkelijk als anders, schrikbarend dat je niet vanzelf veel langzamer was.

Ineens een felle steek in mijn rechter oog. Fel genoeg om het linkeroog automatisch ook te laten sluiten. Shit. Ogen openhouden Roland, je moet toch kijken!

Ging niet. Het leek ontzettend scherp wat er mijn oog in gewaaid was, en dat terwijl ik mijn visier toch echt gesloten had. Waar kwam het vandaan? Niet belangrijk, gewoon kijken moeten we.

Het rechteroog ging met geen mogelijkheid open. Alleen door het linkeroog kijken ging, 1 of 2 seconde lang dan. Telkens net genoeg om te zien dat de jeep voor me nog niet veranderd was in een bumper.

Op de linkerbaan reed ik. En in welk spiegeltje moet je kijken als je naar rechts wilt? Juist, het rechter. Met welk oog? Juist, het rechter. Da’s lastig.

Toen ik dacht dat de kust redelijk veilig was, toch maar gedaan, en naar de vluchtstrook. Daar een kwarier gestaan. Beetje in je oog wrijven. Beetje kijken in een spiegeltje met heel veel druppeltjes erop, waar je dus ook niets in ziet.

Na vijf minuten vond ik het wel genoeg. Ik voelde me niet erg veilig op de vluchtstrook. Maarja, verder rijden kon echt niet. Wat nou als het er gewoon niet uitgaat? Moet ik dan een ambulance bellen? Dat gaat toch niet!

112 goedemiddag. Ja, er zit wat in m’n oog!

Nee, denk niet dat ze dan blij met me zijn. Wrijven, oog proberen open te doen .. AUW .. tranen. Oog trekt zich weer dicht, als een slak die terugtrekt in z’n huisje als je hem aanraakt.

Dit ritueel herhaalde zich een paar keer. Begon de hoop op te geven. Hier moest water bij te pas komen. Een kraan met water, en dan gewoon eruit spoelen.

Ineens leek het alsof ik het vuiltje een eind mee wreef. Tot buiten mijn oog. Ik keek, door beide ogen, en er gebeurde niets. Geen oog dat uit zichzelf dichtgeknepen werd.

Niets meer aan doen. Verder rijden. Thuis verder kijken eventueel.

Maar het probleem bleek verholpen. Na een kwartier op de vluchtheuvel te hebben gestaan, en na behoorlijk schrikken op de linkerbaan met pittige snelheid, mocht ik weer verder.

Pfiew.

Terry Bozzio was toch niet helemaal wat ik er van verwacht had. Het was me iets te zweverig. Ritmes waarvan ik de eerste tel af en toe niet helemaal terug kon vinden.

En net als je hem dacht te hebben, veranderde het weer.

De techniek was geweldig, moet ik natuurlijk toegeven. Wat is die gast snel zeg. Zowel met armen als met benen.

Maar ik had het leuker gevonden als hij een stuk gewoon vierkwarts had gespeeld, zodat wij popmuziekluisteraars ook nog wat kunnen herkennen hier en daar.

Dus ik naar de Block..
helemaal geen Jennifer te vinden!

Don’t be fooled by the rocks that she’s got, ze liegt gewoon.

Zo, dat was lachen zeg. Wat een vreselijk gezonde dag.

Na het terras hebben we zowaar de klimduin beklommen. Helemaal bovenaan kwamen we een bordje tegen met waar “torenpad” op stond. SJa.. is het nou een pad die je in de toren vindt? Of is het een tor en pad die porno aan het hebben zijn.

We wisten het niet en zijn door gelopen. Ondertussen doorkletsend over The Blair Witch project. Dat we hier ‘s nachts maar eens moesten gaan kamperen.

Via het bos weer terug gelopen naar onder de klimduin. We wilden nog even naar het strand. Zo gezegd, zo gedaan.

Ik had mijn helm in de auto van Jeroen gelegd, die 20 meter verderop op een parkeerplaatsje stond. Mijn motor stond op de stoep, vlakbij het terras waar we zaten. Om nu helemaal naar de auto te lopen, terug te lopen, en dan weer naar de auto toe te rijden leek me wat nutteloos. Dus motor maar meteen meegenomen.

Uiteraard politie achter me. En uiteraard geen mazzel. Hij heeft de hele weg achter me gereden, zag dus hoe rustig ik reed, maar vond het evengoed nodig een bekeuring uit te schrijven. Wat zou het uitmaken of je 3 meter of 3 kilometer zonder helm rijdt? zo was de redenatie van deze moraalridder.

Fuck op. Zijn kop was echt zo’n kop van een verrader. Gnagna, we hebben er weer eentje. Iemand die behoorlijk plezier had in het uitschrijven van bonnen. Weer Iets Goeds gedaan. Wat een pisaap zeg.

Ik reed super voorzichtig, vele male voorzichtiger dan de scooters en brommers die er rond scheuren. Hij volgde me tot aan het parkeerterrein waar de auto stond, dus hij wist waarvoor ik er heen ging. En toch bekeuren. Homo. Flikker. Twee (of drie, dat weet ik effe niet meer) envijftig euro achteruit. Kassa. Dank u wel.

Naar het strand gereden alwaar de verhalen los kwamen. We waren de drie jongens van Bontekoe. En we waren Frodo, op zoek naar de ring. Gevaarlijke eilanden trotserend, en ons niet uit het veld laten slaan door drijfzand. Ja, echt, drijfzand. Hele ervaring was dat. Hilarische momenten.

Verder nog de zon zien ondergegaan. Jemig, wat gaat dat hard zeg. Zeker aan het eind zie je hem gewoon de zee in zakken. Het werd meteen tien graden kouder, en we gingen maar eens op huis aan.

We zullen wel lekker rozig zijn straks.

Fotootjes (met de mini cam welliswaar) staan zodirect online. Waarom zoveel van dezelfde? Welnu, omdat er dan vast altijd wel ééntje bij zit die scherp is.

Op foto’s 129, 130 en 131 ziet u overigens de sperma van Neptunus terug. Hij die het land weer vruchtbaar heeft gemaakt, opdat de mensheid kon blijven bestaan en zelf zijn eten kon verbouwen. Ofzoiets.

Binnenkort nog een keertje doen!

We zijn nu op het strand. Mam, benen dicht .. Zegt jeroen. Dit heeft me wel 52 euro gekost omdat ik zonder helm naar de auto reed waar mijn helm in lag. Afstand van 20 meter. Homo..

We zijn nu met z’n drieen in schoorl. Patat met koffie. De mayo mogen we niet mee naar huis nemen. Hier openen .. Staat er op.

Nog een beetje meer weten over Woedend! ??

Toevallig hebben mensen hier laatst voor hun stage een filmpje opgenomen. En daar hebben ze dan wat puntjes uitgehaald. Overigens herken je die terug in het filmpje, alleen staan ze dan wat meer in verband.

Uit de tekst maak je op dat we bij Woedend! geen functies hebben. Alsof we allemaal nutteloos zijn zeker. Maar zie je het filmpje, dan begrijp je ineens wat er bedoeld wordt.

Dus, mis die vooral niet. Twee van de drie bazen, hier zijn ze dan… Marnix en Bas!

(Bent U overigens hier beland via de archieven, en is dit postje dus eigenlijk al een jaar oud … dan zal de link waarschijnlijk niet meer werken. Had U maar eerder moeten kijken hoor)