Kreeg ik een belletje vanmiddag, dat het huis op het Nieuwe Noord al weg was. Dat is toch een beetje vreemd.

Toen ik dinsdag belde, zat er voor die dag nog een optie op. Als die optie niet door zou gaan, zou de makelaar mij terug bellen, en een afspraak maken.

Zo gezegd, zo gedaan. Er was nog een gaatje voor donderdag. Dat vond ik al gek, maar ik dacht, misschien zitten alle makelaars verder vol.

Blijkt dat er iemand dinsdagavond nog is wezen kijken. En dat terwijl de laatste bezichtiging om 16:45 gedaan wordt!

Volgens mij is het vriendjespolitiek. Maargoed, we gaan zo dus naar de mosterdsteeg, wat overigens wel de mooiste schijnt te zijn van de twee.

Maar deze niet. Onze Tens-boom. Dat is een echte.

Hij voelt zich ook een echte wilde boom. Dat wil zeggen dat hij, naar buiten kijkend, kennelijk ziet dat het herfst wordt. En hoewel een boom in gevangenschap niet precies weet hoe hij ermee moet gaan, doet hij wel goed zijn best.

Hij laat alvast zijn bladeren vallen, terwijl ik, als ik naar buiten kijk, nog genoeg bomen zie met een mooie groene bos.

Het kan natuurlijk ook zijn dat hij die koffie en thee van afgelopen weken toch niet zo kan waarderen.

Geluk komt in drie-en. Ofzoiets. Er was toch zo’n uitspraak over? Dat al het goede, of slechte -kan ook-, tegelijk kwam?

Sta ik 1 november aan de start van een nieuwe uitdaging, komt er gewoon nog even een spannend elementje bij. We gaan huisjes kijken vandaag. Wel dure huisjes, maar toch, met z’n twee-en is het te doen hebben we berekend.

En dus wel huisjes waar ik heel graag zou willen wonen, mits de binnenkant er net zo veelbelovend uitziet als de lokatie en omschrijving. We gaan even kijken bij de mosterdsteeg en op het nieuwe noord.

Beide in hartje binnenstad en dus precies iets voor mij, hopelijk ook iets voor ons. Mijke zal het waarschijnlijk nog niet zoveel zeggen. Maar wie weet, komt dat als ze er eenmaal woont.

Voorwaarde is dan ook wel dat we er allebei helemaal tevreden over zijn. No doubts. Dus ja, dat is allemaal wel goed afgesproken hoor.

Vanmiddag gaan we bezichtigen dus. Camera gaat mee, dus wellicht zult U hier nog wat snapshots tegenkomen binnenkort.

Stay tuned… ;-)

Ik weet niet precies wat er aan de hand is, maar het lijkt wel of het niet helemaal lekker gaat in Amerika. Met de verbindingen dan. Rolandow.COM komt heeeeeel langzaam, of gewoon helemaal niet binnen.

Hopelijk gaat het vanzelf weer over.

Update: Het was een storing in het netwerk daaro, aan de andere kant van het grote meer. Kreeg een mailtje terug van support. Fijn hoor.

Dat zingen als er een collega jarig is. Vreselijk. Zowel voor de jarige als de zangers is het vreselijk irritant.

Daar ben ik per 1 november mooi vanaf.

Dat verrekte feestje waar ik het over had, dat was dus een feestje in Hauwert. Ter ere van wat mensen die beter hebben gepresteerd op school dan ik. Die hebben nu een fijne titel voor hun naam, denk ik.

Om de één of andere reden had ik mijn camera niet mee, maar Eva gelukkig wel. Alweer ja, want pas geleden zag U ook al foto’s van de kermis van haar. Die komt er wel, fotograverenderwijs. Gewoon altijd die camera meezeulen, krijg je leuke foto’s van.

Gelukkig wordt er bij die feestjes niet zoveel gezopen, zodat we ook geen foto’s zien van dronken mensen. Dat zou niet kunnen natuurlijk.

Voor meer van dit vermaak verwijs ik u graag door naar het album van Eva.

Continue reading

Vanochtend, onderweg naar mijn werk, ik was er bijna. Naast de rijweg voor auto’s, loopt een fietspad, en daarnaast weer een voetgangerspad.

Op het voetgangerspad liep een jongedame die de verkeersveiligheid niet ten goede kwam. Althans, mijn verkeersveiligheid niet.

Laarzen tot aan haar knie-en, lang, blond, krullend haar. Goed figuur. Ik minder vaart, en zodra ik langs haar rij probeer ik haar gezicht op te vangen. Ook dat zag er goed uit.

Le-vens-gevaarlijk. Stel je voor dat mijn voorganger ook op de rem trapt. Omdat die de jongedame bijvoorbeeld pas veel later had opgemerkt, en ineens iets blonds in zijn spiegel zag bewegen.

Had ik nooit gezien. Ik kijk immers met mijn hoofd in een hoek van 90 graden ten opzichte van de weg voor mij: naar rechts.

Dit zijn dan van die momenten dat ik wel even in observer mode wil, net als in Quake of soortgelijk spel. Beetje passief rondvliegen, zonder dat andere personen je zien of je iets kunnen doen. En dan even een persoon locken zodat je die automatisch volgt ofzo.

Er viel best wat te observen dacht ik.

Kortom, ik reageer
als een echte heer
in het verkeer.

(link)

Net op tijd, dan toch een andere baan. Bedrijf waar nu 7 man werkt ongeveer. En daar ga ik dan ook fijn PHP-en en mySQL-en.

We maken -mag ik al we zeggen?- daar allerlei dingen die te maken hebben met mobiele telefoons, zoals de naam al deed vermoeden. Modules voor websites waar je voor moet betalen, maar ook chat applicaties.

Erg spannend allemaal om in een, voor mij, nieuwe omgeving te gaan werken. En weer lekker in Hoorn. Nu nog even gauw dat huisje in Hoorn, en dan zou het helemaal ideaal zijn.

Vandaag ben ik zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk. Ik ben behoorlijk vrolijk. Zo vrolijk was ik nooit!

(méér)
(via)