Heer in het verkeer

Vanochtend, onderweg naar mijn werk, ik was er bijna. Naast de rijweg voor auto’s, loopt een fietspad, en daarnaast weer een voetgangerspad.

Op het voetgangerspad liep een jongedame die de verkeersveiligheid niet ten goede kwam. Althans, mijn verkeersveiligheid niet.

Laarzen tot aan haar knie-en, lang, blond, krullend haar. Goed figuur. Ik minder vaart, en zodra ik langs haar rij probeer ik haar gezicht op te vangen. Ook dat zag er goed uit.

Le-vens-gevaarlijk. Stel je voor dat mijn voorganger ook op de rem trapt. Omdat die de jongedame bijvoorbeeld pas veel later had opgemerkt, en ineens iets blonds in zijn spiegel zag bewegen.

Had ik nooit gezien. Ik kijk immers met mijn hoofd in een hoek van 90 graden ten opzichte van de weg voor mij: naar rechts.

Dit zijn dan van die momenten dat ik wel even in observer mode wil, net als in Quake of soortgelijk spel. Beetje passief rondvliegen, zonder dat andere personen je zien of je iets kunnen doen. En dan even een persoon locken zodat je die automatisch volgt ofzo.

Er viel best wat te observen dacht ik.

Kortom, ik reageer
als een echte heer
in het verkeer.