Aangezien ik altijd zeer geniale database ontwerpen maak en uitprint, had ik een snijmachine nodig. Want het past niet op 1 blaadje. Maar de printer laat natuurlijk een stukje wit zitten bij de randen.

Dus, bestelling geplaatst bij collega, en hops, vandaag was hij binnen. Een kekke snijmachine!

Totaal nutteloos bericht dit, maarja, die fotootjes vind ik altijd zo vrolijk staan op websites.

Wel weer jammer dat mijn telefoon ineens gekke balken gaat vertonen op de fotootjes. Belachelijk! Denk dat het met het type licht te maken heeft, in combinatie met heel veel wit.

Maar even in de gaten houden. Moet ie niet te vaak doen.

Ik heb me zowaar gewaagd aan krachtstroom. Nouja, krachtiger dan die paar voltjes waar ik normaal mee werk in elk geval.

Voor de installatie van onze vriezer, die op een totaal onlogische plek (namelijk bovenop de keukenkastjes) geplaatst moest worden, had ik een verlengsnoer nodig. Maar het verlengsnoer kon alleen achter de kastjes langs zonder stekker.

Dat werd zelf monteren dus.

Draad, contra stekker en stekker gekocht bij de Gamma, en onder het mom van “ik heb toch internet!” ging ik er thuis eens goed voor zitten. Hoe monteer je zo’n stekker eigenlijk?

Ik kwam op google, ik kwam op startkabel, en ik kwam op electronica hobby pagina’s. Ik leerde hoe ik printplaten moest solderen, hoe spoelen en dioden werken, en hoe ik zelf een FM zender kon bouwen.

Hoe ik echter een stekker aan een draad moest zetten bleek onvindbaar.

Met de moed in mijn schoenen pakte ik de spullen die nog in mijn tas lagen. Ik was meteen achter de computer gekropen, zonder de spullen eerst uit te pakken. Ik dacht, read the fucking manual, laat ik dat maar eens doen! Verbaasd was ik toen achterop de verpakking in 3 plaatjes werd uitgelegd dat de bruine draad links moest, de groen/gele in het midden, en de blauwe rechts.

Zo simpel? Jawel, zo simpel. En de kleuren van de draad die ik had gekocht bleken ook nog eens overeen te komen. Bij het monteren van de dimmer bijvoorbeeld, kwamen er alleen maar bruine en zwarte draden uit de muur. In zo’n geval kom je dan nog niet erg ver met je beschrijving, waar van meer kleuren uit gegaan wordt.

Maar bij dit snoer klopte alles precies, en drie kwartier later had ik mijn eerste echte verlengsnoer helemaal zelf gebouwd.

Dus, mocht mijn carriere in de IT mislukken, dan kan ik altijd nog electricien worden. Machtig mooi man, stekkers monteren.

Op zondagmiddag even een ijsje halen aan de overkant, om een uur of half vijf. Dat valt nog niet mee, als de ijstent Vivaldi heet, en een aantal keer kampioen van Nederland is geweest.

De tent is zo’n 5 maanden per jaar open geloof ik, maar lopen dan ook helemaal binnen. Ik bedoel, in de rij staan voor een ijsje. Zou U het geloven?

Vandaar even deze fotootjes als bewijs. De onderste is aan de overkant genomen.

Hulptroepen moesten er aan te pas komen. Geef mijn een kwast en een roller, en ik schilder je hele huis onder. Maar geef mij een lamp, en ik geef hem je weer terug. Geen idee hoe je zoiets moet aansluiten. Bovendien vind ik het toch een paar voltjes teveel uit dat stopcontact om te gokken.

Dus hulptroepen werden ingeschakeld. Moeders en Gerrit kwamen langs om de boel op te hangen, maar de combinatie ladder+Gerrit bleek niet lang genoeg. We hebben ook een behoorlijk hoog plafond.

Broertje gebeld. Die was eigenlijk druk bezig, maar wist toch even wat tijd vrij te maken voor me. Zo blijken broertjes na ruim 20 jaar toch heel handig ;-).

Maar toen broerlief binnenkwam, bleek hij slechts een paar centimeter langer dan Gerrit. Toch maar proberen, en met veel gestuntel en gedoe, is het uiteindelijk dan toch gelukt om de lamp op te hangen. En dat is geweldig nieuws, want het is nou eenmaal een hele mooie lamp.

Nu blijkt alleen dat 10×10 watt halogeen lampjes toch een behoorlijke bulk licht geeft. Er moet dus een dimmer tussen. Maarja, dan komen we dus weer op het oude probleem terug, dingen met stroom, dat is niet echt mijn ding.

Maarja. Vandaag of morgen even zo’n dimmer halen, en dan ga ik me er toch maar aan wagen. Hoe moeilijk kan het zijn? Ik doe het gewoon net als vroeger bij de computer: goed opschrijven hoe het zat, dan kun je het altijd weer terug brengen in originele staat.

En in dat geval moeten de hulptroepen nog maar eens langs komen, vrees ik.

Oh middernacht, schijn een lichie op mij …

Zoals het hoort op een weblog, staat er hier nu ook vermeld wat ik op mijn mp3 speler bij me draag. Meestal staat het er wel een week, of meerdere weken op, dus ik dacht dat het wel te doen was om dit bij te houden.

Automagisch met een fijne link naar gracenote, zodat je kunt zien welke nummers er op het album staan (mits het album gevonden wordt natuurlijk).

Dus, kijk in de rechter kolom maar eens, na Going to this year, en zie daar wat er op mijn mp3 speler geladen is.

Ja, uh, boeie hey!

Hulde aan Maxfield. Ik had er weinig vertrouwen meer in, maar het is dan toch gebeurd: een update voor m’n mp3 speler.

Toen ik erachter kwam dat het een Duits fabrikaat was, en de website ook alleen in het Duits was, zakte de moed eigenlijk al gauw in mijn schoenen.

Een tijdje terug had ik twee van die spelers gekocht: eentje voor mij, en eentje voor m’n vriendinnetje. Hartstikke mooi dingetje, speelt goed, lekker geluidje.

Maar hij kon geen lange bestandsnamen aan, in den beginne. Het werd dus Muse-A~1.mp3 ofzoiets, in plaats van Muse – Absolution. Nu weet je zelf wel ongeveer wat je erop zet, maar het staat toch niet zo chique.

Toch maar eens kijken naar een update dus, dacht ik na een aantal weken. En verdomd, ze waren er zelf ook achter gekomen, er was een update beschikbaar!

Soepeltjes knalde ik de nieuwe programmatuur op mijn speler, en hops, werken! Geniaal.

Alleen, toen ik op de terugweg naar huis mijn muziek aanzette vond ik het geluid toch wat minder aangenaam dan in de ochtend. Wat fletser, zeg maar.

Nog maar eens bij de Equaliser kijken, en wat bleek: hij onthield de settings van de EQ niet. Nouja, hij zei van wel hoor, hij gaf keurig “ROCK” aan in de display, maar ondertussen was hij stiekem weer teurg geschakeld op Normal.

Even schakelen naar Jazz (de optie onder Rock), en weer terug, en het geluid was weer als vanouds. Beetje vervelend om die handeling telkens te moeten doen als je hem opstart.

En dat was niet het enige. Nee, ondertussen vergat hij ook te pas en te onpas bij welk liedje van welke cd ik was gebleven. En dat is ook vervelend. Want ik doe er ongeveer 6 nummers over om hier te komen, denk ik.

Zette ik hem op de terugweg dan weer aan, dan sprong hij terug naar de eerste CD op het spelertje. Terwijl ik hem op een andere cd had gezet. Maarja, zie dan maar eens te achterhalen bij welk nummer je was gebleven! Niet erg handig dus.

Na wat mailen, beloven, mailen en nogmaals beloven, was daar vandaag dan eindelijk de nieuwe software versie. Wat zeg ik, twee software versies zelfs! Kennelijk was het toch wat ingewikkeld om deze twee probleempjes in één keer aan te pakken.

Dus net even de nieuwe software erop, nieuwe muziek erop, en proberen maar. En inderdaad, EQ wordt onthouden, en hij begint nu keurig bij het nummertje waar ik gebleven was.

Ik heb er dus weer vertrouwen in. Goekdoop is geen duurkoop in dit geval (want hij is de goedkoopste in z’n soort, zo’n beetje). En als ik dan naga hoe vaak ik hem al gebruikt heb, en met hoeveel plezier denk ik: ja, goede aankoop Rolandow!

Audio apparatuur is aan mij goed besteed.

Mijke vroeg of ik haar even wilde blonderen. Normaal doet een vriendin dat, als ze pas naar de kapper geweest is, maar dit keer was ik het slachtoffer.

Leek me dus helemaal niets. Super chemisch spul in proberen te brengen met een kwastje. En dan moest ik met een kammetje laag voor laag doen ofzo. Pff, wat een ingewikkeld gedoe. Kun je het niet gewoon insmeren en als bij shampoo?

Maargoed… een 20 minuten later zat al die meuk erin, en vond ik het grappig om zelf ook even wat in te doen. Eerst heel voorzichtig een klein beetje, omdat het al bijna op was.

Toen dit effect wel leuk bleek wilde ik meer! Meer! Dus er werd nog wat chemisch spul gemaakt, en de rest van de puntjes werden ook ingesmeerd.

En ik vind het cool! Hoe zomers! Hoe modern!

Kom je na een weekendje thuis, check je de post, ligt je hele postvak vol met paas eieren.

Nu weet ik dat ze bij Swaf en ‘t Kroegie EIpop hadden, en dat meneer de kroegbaas om de hoek woont. Die is dan ook “prime suspect”.

Nee, het was ontzettend grappig. Heel leuk! :-)

Voor mijn verjaardag kreeg ik een weekendje Texel cadeau. Dus gezellig met z’n tweetjes weg. Griepje erbij? Ik kreeg hem gewoon, zonder te vragen.

Maar, zooitje paracetamol, hoestdrank, neusspray en strepcils erin en gaan met die banaan.

Scooteren, wandelen, ecomare.. het was geweldig. En een boel foto’s gemaakt…

(meer)

ecomare ..

(Deze had ik per ongeluk gewist).