Koffie met thee is minder lekker
Hier begon het allemaal mee: gewoon de weblogjes.
Helaas, we zijn het niet geworden. Nadat ze beloofden om half april iets te laten horen, hebben we vandaag dan eindelijk bericht gekregen dat er voldoende vrijwilligers waren, en we dus niet nodig zijn.
Ik blijf het slordig vinden dat het zo lang geduurd heeft, maar als ik wèl vrijwilliger was geworden, had ik ze dat in de feestvreugde makkelijk vergeven. Beetje flauw dus om daar nu ontzettend geirriteerd over te gaan doen. Maar jammer is het wel, ons twee weken in spanning houden.
Bij een eettentje in Amsterdam, vlakbij de Heineken Music Hall, zien we dat de agekey zijn uitwerking behoorlijk mist. Of ze gaan er vanuit dat 16 jarigen niet groot genoeg zijn om bij het bakje met agekeys te kunnen.
Gisteren ging ik -min of meer tegen mijn zin in- naar de film van Al Gore. We hadden kaartjes gekregen, en eigenlijk had ik niet zo'n zin om te horen wat ik eigenlijk al wist. Hoe slecht we wel niet zijn, en dat we nu ècht wat moeten gaan ondernemen.
Maar toen meneer Gore een tijdje bezig was, werd het toch wel erg indrukwekkend moet ik toegeven. Al over een jaar of 50 zou Hoorn zomaar van de kaart geveegd kunnen zijn. Tenzij we even de dijken een metertje of 12 ophogen, want als ik het goed begrepen heb kan het zeewaten in het ergste geval 12 meter stijgen. Dan is al het ijs zo'n beetje gesmolten. Hoe kun je nou een dijk bouwen die 12 meter extra water kan tegen houden? En moet je toch wel een flink stukje constructie neerzetten denk ik.
Even begon ik er aan te twijfelen of we niet beter kunnen immigreren. Want om nou met 100 miljoen mensen op de vlucht te slaan, zie dan nog maar eens een leuk plekje te bemachtigen! Nee, als we slim zouden zijn, gaan we nu alvast verhuizen, naar een plek wat meer land inwaarts.
Al Gore gaf ook het voorbeeld van een kikker, die in kokend heet water springt. Daar springt hij direct weer uit. Maar zou een kikker in lauw water springen, en je zou dat water gaan koken, dan blijft hij zitten. Ik weet niet of het waar is, maar het is wel precies wat wij mensen doen. Ik weet nu al dat emigreren een veel te grote operatie is. Dat we zullen denken 'ach, we zien wel'. En met we bedoel ik dan Mijke en ik.
Is het dan nog wel eerlijk om kinderen te krijgen? dacht ik. Want misschien dat wij er nog redelijk vanaf komen, maar hoe zit het met onze kinderen? Als ik 70 ben als ik dood ga, ach, dat is opzich een mooie leeftijd. Maar mijn kinderen kan ik toch niet op een wereld zetten die we eigenhandig kapot aan het maken zijn?
De film was behoorlijk indrukwekkend dus. Ik weet niet of alles waar is, maar daar ga ik voor het gemak maar wel vanuit. De grafieken die getoond werden, maar ook de foto's van smeltende gletsjers en ijskappen, waren zeer verontrustend. De orkanen en tornado's die steeds heftiger worden. De ziektes die makkelijker verspreid worden door het warmere weer. Nee, ik zou bijna m'n Mondeo inruilen voor een klein zuinig autootje.
Maarja, we zijn net kikkers in lauw water dat langzaam gaat koken. We wachten maar weer af. Bovendien ben ik er van overtuigd dat het grootste gedeelte van dit probleem door de politiek en de grote bedrijven genegeerd wordt. En zo lang die niet willen veranderen, kan ik als mier op deze aardkloot niet genoeg uitrichten om deze gang van zaken om te keren. Ik vind dat het aan de politiek, wereldleiders, en directeuren van grote bedrijven de taak is om ons hiervan bewust te maken, en mee te helpen.
Zo lang Bush blijft vinden dat Gore een milieufreak is, die niet goed bij z'n hoofd is, komen we natuurlijk geen steek verder. Dat was anderzijds wel een beetje jammer aan deze film, dat er toch even gestoken moest worden naar Bush. Alsof Gore toch nog even een sneer moest geven. Dat de Amerikanen hèm beter hadden kunnen kiezen. Ik ben zeer benieuwd wat er gebeurd was als hij president geworden was.
Maar de bottom line is toch echt: we moeten nu ècht iets ondernemen.
Alleen zitten we vandaag een dag zonder water. Omdat de beheerder van het complex vandaag heeft gekozen als dag om te gaan klussen aan het leidingsysteem. Ofzoiets.
Dat betekent dat we niet naar de w.c. kunnen, of in elk geval geen grote behoeften kunnen doen. Er met een emmertje achteraan lopen is nou ook niet bepaald prettig.
Voor de koffie en thee voorziening hebben we in elk geval gezorgd voor voldoende bronwater. Een gemiddeld dorp in Africa moet hier waarschijnlijk een week voor lopen, maar wij hebben dit maar even voor de zekerheid ingeslagen. Een dag zonder koffie kan immers niet.
Als geluid niet helemaal naar mijn zin is, kan ik me daar best aan irriteren. Soms heel erg, soms een klein beetje. Maar als mijn collega dan ineens met een 2.1 setje komt, met fijne bastonen als gevolg, ja, dan ben ik om. Dan moet ik ook een 2.1 setje.
Maar het is 'maar' voor op het werk. Daar zit je dan wel zeker 8 uur per dag, maar het is ook weer niet de bedoeling om van die powerboxen neer te zetten zodat er op de hele afdeling geen normaal gesprek meer te voeren valt.
Dus ik zocht naar een beschaafd setje, voor niet al te veel geld. En dat bleek dus lastig samen te gaan. Ik wilde graag weer een logitech, maar die dingen waren nog best duur. Marktplaats bood uitkomst.
En hoewel ik in het begin nogal argwanend was (het was voor mij een goede deal, denk ik), lag er vanochtend toch een pakketje op het buro van mijn collega. Met daarin mijn boxen. Zijn er toch nog eerlijke mensen op de wereld.
Toen ik voor het eerst, van Rinske, van de Blue Man hoorde, had ik associaties met de Karavaan. Waarschijnlijk omdat ik die vroeger eens in een soort optocht voorbij zag komen door de stad, waarbij de blauwe olievaten me zijn bij gebleven. Wat ik verwachtte was dus een kunstzinnig geheel, zo'n geheel waar je achteraf eigenlijk geen touw aan vast kunt knopen.
Maar het was met muziek, en Rinske zei dat het gaaf was, dus toen de kans voorbij kwam om met korting heen te gaan, grepen we die aan. En daar heb ik geen spijt van!
Het is niet echt gaaf hoor, daar niet van. Het is héél gaaf. Nooit eerder heb ik een show meegemaakt die het publiek mee weet te krijgen door een simpele lichtkrant, die het publiek schrijft wat het moet doen. En wij, het klapvee, doen het natuurlijk ook nog.
Daarna is het een aaneenschakeling van audio en visuele effecten. Visuele effecten op het podium, ja, dat vond ik ook gek. Maar ze krijgen het ècht voor elkaar. Door een goede timing, en ons af en toe te laten schrikken, blijft het lachen bij de blauwe mannetjes.
Mocht je het nog niet gezien hebben, wel even doen dus. Achteraf had ik er zelfs wel 50 euro per kaartje voor over gehad, in plaats van 25. Dat heb ik dus maar goed gemaakt door een CD te kopen.
Kijk nou, Openhaard is weer terug van weggeweest! En ze pakken nu hun eigen initiatief weer op, de vondelparkmeeting. Altijd gezellig meeting in onze hoofdstad.
Nu is het alleen wel zo dat ik een verjaardagsfeestje heb, dus ik moet even kijken of ik dat wel kan combineren. Helaas een vrij grote kans van niet, maar goed, dat zien we tegen die tijd wel.
Nadat we eigenlijk alleen maar goede berichten hadden gehoord over het vrijwilliger zijn bij Pinkpop, besloten Mijke en ik ook maar eens een poging te wagen. Via vrienden kwamen we aan een linkje, waar we ons opgegeven hebben.
Vandaag kwam de mededeling dat de spullen (copy van ons paspoort) in goede orde zijn aangekomen, en dat ze half april gaan beslissen of we mee mogen doen of niet.
Nog eventjes wachten dus. Spannend!
Siep© 2025 Rolandow.COM
Theme by Anders Noren — Up ↑