Category: Weblog (Page 56 of 290)

Altijd mooi, om pop muziek te verenigen met een groot orkest, of symfonie. Daar kun je met 5 man toch maar moeilijk tegenop.

Beetje jammer alleen dat je er 3 uur over doet om er te komen. Het Gelredome proberen te bereiken in anderhalf uur, in de middag, is kennelijk tegenwoordig een illusie. Maar eigenlijk hadden we dat kunnen weten, want daar waren we al eens eerder ingetrapt. 

Voor mijn nichtje moet ik gauw een website in elkaar knutselen. Daar heb ik natuurlijk wat foto materiaal voor nodig. En daar zat deze foto tussen, die kan ik jullie natuurlijk niet onthouden. Geniaal! 

We waren dus op zoek naar M-Lab, in Amsterdam Noord. Via de afslag die ik normaal altijd nam om naar het werk te gaan. Maar van die weg die ik tientallen keren gereden had, was nu weinig meer over. Alles ligt overhoop, belijningen zijn weggehaald, nouja kortom: een zooitje.

Na verloop van tijd zei de Miep dat we de bestemming hadden bereikt. Het was donker, het was industrieterrein, en het was angstaanjagend. De Miep gaf de verkeerde straat aan, dus ik toetste nogmaals het adres in waar we heen moesten. Toen Miep klaar was met het bepalen van de route, hadden we direct onze bestemming alweer bereikt. Stonden we dus toch goed.

Uiteindelijk moesten we een donker gat in rijden, en dit bleek dan bij M-Lab te horen. Wat meer bewegwijzering had wel gemogen. M-Lab is iets nieuws. Iets wat vroeger iets anders was geweest, misschien een loods ofzo, en wat nu dus een labaratorium voor muziektheater is. Van binnen was het knus, en amateuristisch, wat een leuk sfeertje neer zette. Ons e-ticket moesten we aan de bar inleveren. We kregen er twee Heineken plastic muntjes voor terug. Dat was ons entreebewijs, kennelijk.

Het zaaltje was erg knus, ik denk dat we met honderdvijftig man waren ongeveer. Geen grote rode bioscoopstoelen, maar gewoon klapstoelen, aan elkaar vast gemaakt met van die ijzeren inhaak dingen aan de zijkanten van de stoel.

Acda en de Munnik deden wat ze eigenlijk altijd wel doen. Acteren dat ze nog niet alles wisten, en er af en toe wat mis ging. Nouja, soms ging er ook ècht wel wat mis, maar een hoop was ook wel gespeeld, geloof ik.

Uiteindelijk toch leuk om de mannen weer bezig te zien. Of het nu gespeeld is of niet, je krijgt het gevoel dat ze zo lekker gewoon gebleven zijn, en of je voor die anderhalf uur hun beste kroegmaatje bent. Ze verheffen zich niet boven het publiek, en al babbelend en kletsen, spelen ze hun programma. Ze hangen niet de artiest uit, maar proberen een oude jongens krentebrood sfeer neer te zetten.

Ben inmiddels wel erg benieuwd geworden naar de uiteindelijke show. Wat er geknipt is, wat er gebleven is. En volgende maand komt de nieuwe CD uit. Ik kan U zeggen: een hoop slowtempo liedjes met diepe teksten. 

Sinds kort hebben we voor tijdens een lunch een soort van eierenkoker.

We hebben ook een collega die, als je vraagt of hij je iets wil aangeven, dit dan vrij hard naar je toe gooit, soms. Nouja, okay, is mij pas één keer overkomen, maar zulke dingen onthoud ik nu eenmaal.

Vandaag vond ik het tijd hem terug te pakken … 

Sinds kort woont hij ook bij ons. Hij moet alleen nog even wachten op zijn vriendje uit de ruimte.

Volgens de tandartsen heb ik een goed gebit, waar een hoop mensen jaloers op zouden zijn.

Voor mij blijft het een gevoelig en irritand onderwerp.

Geweldig feestje, gisteren in de Melkweg. Alleen de terugreis vond ik een beetje jammer. Als het feest af is, wil ik gewoon (snel) naar huis. Dus als stipt om 5:00 de muziek stopt, dat je dan niet pas om 8:30 in je bed ligt.

Maargoed, the memory remains, en dat was geweldig! :-) 

Ik zei toch dat ik het ging vergeten? Maargoed, bij deze, het haar na vijf weken. U ziet, het groeit best snel.

Dit foto project wordt denk ik even gestaakt, omdat ik het nog een tijdje kort ga houden waarschijnlijk. Als ik vanmiddag nog een tondeuze te pakken kan krijgen natuurlijk. Het is wel erg praktisch namelijk! 

Eindelijk heb ik dan eigen foto materiaal om ons verse nichtje aan te prijzen. Ome Roland en Tante Mijke op de foto met Dawn. Helaas was het al donker buiten, en dus geen ideale omstandigheden voor een fotoshoot. Bovendien vond ik dat geflits zielig, want ze sliep net zo lekker!

Volgende keer maar overdag komen. En een beetje snel, anders loopt ze al weer :-) 

Met de laatste kleine boodschappen voor het avondeten in mijn mandje, sloot ik aan in de rij waarvan ik dacht dat het de kortste was. Voor mij stond een jong stelletje. De jongen had een petje op, met een vieze blauwe broek en een even-zo-vies trainingsjasje aan. Het leek wel een schilder ofzoiets.

Nu wil ik niet meteen zeggen dat alle mensen met vieze broeken dom zijn ofzo. Ik heb zelf bijvoorbeeld ook wel eens een vieze broek aan, maar dat wil nog niet zeggen dat alle mensen met vieze broeken zichzelf kaal laten scheren en vergeetachtig zijn.

Neem nou bijvoorbeeld een dokter. Na een week hard werken is hij op een mooie lente dag in zijn tuin aan het werk. Die heeft ook heus wel een vieze broek aan, anders wordt zijn vrouw boos. Wil toch niet zeggen dat hij dom is, of wel soms? Ik bedoel, als dat waar was, dan zou dat betekenen dat mensen met vieze broeken allemaal domme kale vergeetachtige dokters zijn. En ik ben dus geen dokter, dus deze stelling klopt niet. U ziet: ik kan alles bewijzen met keiharde logica.

Het jonge stel voor me had dus afgerekend, toen de jongen met de vieze broek een blik werp op zijn fles zeven-up. Hmm, wat was die fles leeg? vond hij. Maar de dop zat wel dicht! Nou, ga maar even kijken dan voor een andere fles, zei de kassa juffrouw. Ik dacht bij mezelf: wat een domkop. Natuurlijk zit die fles niet tot de nok toe vol, dan zou hij ontploffen door het koolzuur!

Gelukkig hoefde ik niet te wachten, omdat het stel al had afgerekend, en gingen mijn spullen langs de blieper. Toen ik had afgerekend, en mijn spullen aan het inpakken was, kwam de jongen met de vieze broek terug. Wat bleek? ALLE flessen waren zo leeg als de zijne! Dat komt natuurlijk door het koolzuur!, legde hij vervolgens de kassa juffrouw uit. Anders zou de fles uit elkaar knallen, snap je wel?

Ja, natuurlijk snappen we dat, looser. Elke mafkees hier, vieze broek of niet, snapt dat een fles met prik erop niet helemaal vol zit. En ik heb werkelijk nog nooit iemand mee gemaakt die terug is gelopen, om te kijken of de andere flessen misschien voller zaten!

Heel even twijfelde ik of het aan zijn kleding lag. Maar toen bedacht ik me dat ik ook wel eens vieze broeken draag.

Alleen niet als ik boodschappen ga doen.