Pimp my bike

Al weken zit ik te dubben of ik niet eens een nieuwe fiets moet kopen. Want hoewel ik maar een klein stukje hoef te fietsen naar mijn werk, is het toch wel prettig als je dat afstandje in luxe kunt afleggen. Bovendien, als ik een goede fiets zou hebben, zou ik misschien ook wel vaker gaan fietsen, want opzich is het best leuk.

Maarja, de prijs van een nieuwe fiets valt me vies tegen. Heel vies tegen. Want je begint gewoon bij 250 eurie, voor een redelijke degelijke fiets met een paar versnellingen.

Mijn eigen fiets was inmiddels een beetje achteruit gegaan. Het voorspatbord was gesneuveld. En rammelde wat, er tikte was, er was wat doorgeroest. Geen probleem! riep mijn broertje, want die is fietsenmaker geworden, om wat bij te verdienen. Altijd handig, van die praktische klussers in de famillie.

Dus broerlief had een voorspatbord geregeld, en vervolgens lag die een week of 8 in de schuur. Dat is dan weer typisch Rolandow, dingen blijven uitstellen zonder goede reden. Gisteren was het dan eingelijk zo ver: Pimp my Bike kon beginnen. Jammer alleen dat Jorinde geen tijd had om te komen filmen, want het beloofde sensationeel te worden!

We deden van schoeverdeschroef (jawel, ik heb zelf ook wat gemonteerd hoor!), en we reden even naar de fietsenstalling om verse onderdelen te halen. Nog meer schroeverdeschroef en nog even een gaatje dat te klein was uitboren, en een paar uur later was de pimp compleet. Moet je effe kijken wat we allemaal gedaan hebben zeg!

Zo zien wij daar dus als eerste het voorspatbord, waar het allemaal mee begonnen was. Ziet er nog best kek uit, dat zwarte kleurtje.

Mijn achterspatbord was inmiddels behoorlijk verroest, waardoor de achterophanging stuk was. Dus klapperde het ding op mijn band. Gelukkig wist mijn broertje een huub-huub-huub-barbatruuc: gewoon even een grote ring tussen het boutje, en hops, de boel zat weer vast. Goed gereedschap is het halve werkt, dat blijkt maar weer. Aan de achterkant was ook alles doorgeroest, maar daar hadden we een nieuwe ijzertje voor gevonden (dat ziet U zo op de achterkantfoto).

Nu we toch bezig waren, vond ik het ook tijd om mijn klapperende standaard te vervangen. Die klapte namelijk niet goed meer in, waardoor hij steeds tegen je trappers tikt. Irritant man! Daar word je echt getikt van!

En dat zadel, daar zat dus een gat in, van één of andere leukert die z'n peuk moest uitdrukken in mijn zadel. Man, de vandalisme in deze stad rijst werkelijk de pan uit! Met als gevolg dat als het geregend had, en je op je zadel ging zitten, de spons als het ware werd uitgeknepen. Natte broek tot gevolg. Bah! Irritant man!

Dus hops, nieuw zadel erop.. En tot slot had broer nog een houdertje over voor mijn meeneemlichtjes. Jaja, oog voor detail!

En hier, dat grijs/zilver achtige stangetje dus, waarmee je achterspatbord vastgehouden wordt. Dat zat allemaal los, en dan rammelderammelt het dus heen en weer. Kleine operatie, hoop voordeel ende plezier! Voor dit onderdeel moest ik dus nog even creabea de gaten lopen uitboren, want mijn achteras is een maatje 15, en de vorige fiets waar dit ijzertje op zat had blijkbaar een kindermaatje.

Al met al was ik volgens mij twee tientjes kwijt, maar is de waarde aan mijn fietst behoorlijk verhoogd. Om nog maar te zwijgen over de vernieuwde fiets sensatie! Kreeg voorheen iedereen op mijn ochtendpad een norse blik toegeworpen, deze ochtend floot ik vrolijk met de vogeltjes mee.

Ik heb met ze afgesproken dat ze vanmiddag een stukje achterop mogen, als ze dan maar wel hun snavel houden als het 's ochtends weer eens een keertje regent. Want mooie fiets of niet: mijn humeur valt dan toch ècht volledig in het water.