Mijn lief gaat in Augustus naar Africa, met haar moeder. Dat hadden ze allang afgesproken, voordat ik uberhaupt wist wie mijn lief was, of waar ze woonde, of hoe ze heette. Maar wegens dingen is de reis een paar keer uitgesteld. Tot nu.
Dat is natuurlijk verschrikkelijk, want dat betekent dat ik mij een paar weken alleen moet zien te redden. Magnetronproducten genoeg in de supermarkt tegenwoordigheid, maar de eenzaamheid. Man, hoe ga ik me dáár doorheen slaan?
Nu valt dát opzich nog wel te handlen, als ik heel hard mijn best doe, maar jezelf vertellen hoe leuk en gezellig het wel niet is, terwijl je weet dat je lief een beetje loslopende olifanten aan het bekijken is, dat is hetzelfde als volhouden dat je Suzuki Alto ook best mooi is, als je hem naast drie Porches parkeert.
Toch zit er ook een klein voordeel aan deze misère. Want al maanden loop ik te zeuren over een digitale spiegelreflex camera. Mijke is het daar opzich wel mee eens, want we gaan (als het goed is) in januari 2009 zelf ook naar Africa (met mij dus, als reisgenoot), en dan wil je dus wel een beetje knappe plaatjes kunnen schieten. Echter, kwam Africa nu wel ineens erg dichtbij.
Dus toen ik thuis kwam en een financieringsplan wilde voorstellen, opende ik subtiel met … Zeg lief, ik heb nog eens nagedacht over die spiegelreflex, als we nou eens…
Ja, daar wilde ik het nog met je over hebben! onderbrak ze. En dat klonk gelijk al alsof we volledig op één lijn lagen: die camera moest er komen, en wel nu.
Dus, aangezien het vakantiegeld al bijna een maand onaangetast op een aparte rekening staat ze staan, wordt het hoog tijd die rekening te plunderen. Straks bederft het nog, moet je weer naar de ING om je geld te laten wassen. De bestelling is dus gedaan. Waarom die? Nou, omdat we al twee objectieven hebben van de analoge Minolta camera, die hier ook op passen.
Helaas is het geheugenkaartje dat ik erbij heb gesteld (4 GB, w00t) niet op voorraad, dus dat wordt ietsjes langer wachten. Beetje jammer, want dit komt mijn nachtrust natuurlijk niet ten goede. Moet ik weer nachtenlang gaan piekeren waar ik mijn eerste foto's ga maken, en beredeneren of die objectieven nog wel goed zijn, of dat we beter nieuwe kunnen kopen.
Maargoed, als hij binnen is dan zult U wat beleven hier! Of niet natuurlijk, omdat ik helemaal geen tijd meer heb, en mijn baan heb opgezegd om een carrieremove te maken als professioneel fotograaf. Met deze apparatuur wil de Playboy me vast wel hebben!
Nog even een bedankje aan Roos die alle tijd en moeite nam om haar vers vergaarde kennis aan mij over te dragen. Toch gek hoe makkelijk je met een volstrekt vreemde hele e-mails vol kunt krabbelen. Dank daarvoor. Nog nooit leerde ik zoveel in zo'n korte tijd.
Mijn naam is nog nooit in combinatie met de Playboy genoemd ;)
Anyway, geen dank, het is leuk om e-mails vol te schrijven over fotografie! Zeker met iemand die daar ook van houdt ;) En het zijn er geen 35 geworden, dus dat valt alles mee… Ben benieuwd naar je ervaringen en resultaten straks!