Kauwpijn

Tijdens het eten met koninginnedag heb ik kennelijk een eetfoutje begaan. Op mijn wang gebeten. Of mijn tandvlees, achterin. Ik weet het niet precies meer, maar de volgende dag deed het wel zeer.

We schrijven nu 4 dagen verder, en eigenlijk doet het nog steeds zeer. Wat resulteert in heel voorzichtig kauwen, en vooral de kaken niet al te snel strak op elkaar zetten. Maar wat er nou aan de hand is?

Het is in elk geval erg irritant. En tandartsen, daar heb ik iets mee. Namelijk dat ik er liever niet kom. Nu moest ik toch al voor een controle, maar eigenlijk heb ik liever dat het hele zooitje alweer genezen is, voordat ik er kom. Straks pakt hij er gelijk een grote drilboor bij. Zo meneertje, dat ziet er niet zo best uit, maar maakt U zich geen zorgen, wij repareren het wel effe!

Dat ze dan mooi even een paar uurtjes de tandheelkunde aan het verrijken zijn (want ik zit bij de Acta, hoe erger je gebit er aan toe is, hoe mooier ze het vinden). En aan het eind van het verhaal kan ik geen boe of ba meer zeggen. Ik zie het al helemaal gebeuren. De eerste prototypen kaakvervangens komen in mijn mond terrecht. En zoals alle eerste keren, gaat dat natuurlijk nooit goed.

Nee, ik heb liever dat ze zo min mogelijk werk hebben. Een lange tijd wegblijven helpt daar niet erg bij, maar okay, op dit moment durf ik dus al helemáál niet.

Toch vraag ik me stiekem steeds vaker af wanneer het nou eindelijk eens geneest, en of het wel geneest, van zichzelf. De diagnose die ik zelf heb gesteld, is dat mijn kiezen achterin te weinig ruimte hebben (is die verstandskies nou wel of niet getrokken?), en ik dus op het achterste stuk vlees van m'n kaak zit te kauwen de hele tijd.

Maarja, een mens moet toch eten, nietwaar? Maar zo lang ik blijf kauwen, gaat het wondje niet dicht natuurlijk, en blijf ik het stuk kauwen. Padstelling dus. Ik ben bang dat hier hulp aan te pas moet komen.

Gelukkig zijn ze in het weekend gesloten. Heb ik nog mooi een paar dagen om te kijken of het minder wordt.