Een groepje vrienden zou een dagje gaan relaxen in Sanadome. Niks voor mij, ik zie gelijk modderbadjes en maskertjes voor me. Laat maar zitten.

Maar het bleek dat de speciale behandelingen niet op zaterdag gedaan worden. Dat ging dus niet door. Maarja, we konden toch evengoed wat gaan drinken en eten met z’n allen?

En da’s dus wel wat voor mij.

En dus reisden we weer eens af naar het verre zuiden. Klein nadeel van de verhuizing naar Hoorn: de reis duurt een klein uur langer nu. Vooral terug is dat niet zo fijn.

Maargoed, zo zaten wij dus om vijf uur in het restaurant biertjes te drinken, en te wachten tot de laatste leden van de groep zich bij ons zouden voegen. Toen we compleet waren gingen we tapas eten en nog meer biertjes drinken.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, dus de tapas bar (de Waag) lieten we achter ons, om een andere kroeg gelukkig te maken met onze clanditie. Het werd eerst een lounge cafe. De zachte sofa’s waren al gauw gevonden, en ik zag de avond al eindigen in één snurkende menigte.

Zo snel als we gekomen waren, zo snel gingen we daar dus ook weer uit. Dan toch maar naar het seventies feest met de Loco loco discoshow op het programma. Het feest bleek gehouden te worden in een jongerencentrum ergens goed verstopt in Arnhem. De goudvissenkom of zoiets.

Ondanks dat het goed verstopt was, moesten we evengoed het entree gewoon betalen. Geen groepskorting, niks van dat alles. Maar het bier was wel lekker goedkoop.

De loco loco show was een beetje slecht. Of het publiek, dat niet erg meedeed. Of beide. In ieder geval viel het aardig tegen. Maarja, biertje drinken en niet zeuren verder.

Onze Jolanda werd nog Sambaballenkoningin, waar ze een mooie beker voor kreeg. Deze beker hebben we samen, aan het eind van de dag, door middel van zinloos geweld gedemonteerd. Daarna hebben we alle bewijsstukken zoveel mogelijk verspreid over de straten van Arnhem.

Het voetje was het lastigst. Niet stuk te krijgen. Gooien, smijten, stampen, maar er gebeurde niks. Beetje krasjes erop.

De rest van de onderdelen rinkeldekinkelde geweldig als je er tegenaan schopt. Vooral onder viaducten ging dat erg goed.

En zou hebben we onszelf zelfs tijdens de terugreis kunnen vermaken, om ons bij thuiskomst te storten op de voorraad kaas die voor de gelegenheid in de koelkast stond te wachten tot het morgen werd. (Wat een zin zeg!).

Van vandaaltje spelen krijg je honger, en dat dorp Arnhem zijn alle eetcafe’s gesloten om een uur of vier. Slordig, noem ik dat. Dus wat moeten we dan als hongerige wolfen? Juist, vast beginnen aan het ontbijt. Kunnen we meteen checken of de aangekochte stukken kaas niet per ongeluk bedorfen zijn ofzo. Daar behoeden we onze vrienden dan weer van.

De kaas was goed bevonden, en het brood ook. Nu moest er nog één ding gebeuren. Er moest nog even geslapen worden.

Dat verklaart meteen waarom ik niet meer weet hoe dat afliep. Waarschijnlijk was ik halverwege de trap in slaap gevallen, en heb ik de resterende weg naar mijn matras slaapwandelend afgelegd.

En nu zijn we weer in Hoorn dus. Heb nog eventjes wat fotootjes op de telefoon staan. Kijkt U maar…


Vergeet ik bijna nog iets te vertellen. Ik had namelijk, omdat ik geheel automatisch een jaar mocht optellen bij mijn leeftijd, nog een cadeau gehad. En wel de superdeluxe extra feature uitgebreide DVD set van de Lord of the Rings.

Geniaal gemaakt film, vind ik. Een must voor in je thuis collectie. En deze heb ik zelf liever origineel dan als copy.

Moet ik hem alleen niet vergeten mee naar huis te nemen. Deed ik dus wel. Dus nu moet ik, als het weer zulk mooi weer wordt, maar even een motorritje wagen misschien.

Of gewoon naar het volgende feestje gaan van onze groep 6 vrienden. Da’s immers ook al snel, begin april.

Nou goed. Het was gezellig dus weer.

Ik dacht, ik meld het even.