Bij deze dan toch even een open reaktie op het stukje “Eerwraak”, van een stukje verder. Noem het maar zwak, zeg maar dat ik weinig kan hebben: whatever. Ik heb het gevoel dat ik verkeerd begrepen ben, dus wil ik er nog wat aan toevoegen.
Het is mijn site, dus mag ik dat.
Het gebeurt nogal eens dat ik mezelf op een manier uitdruk die andere mensen kennelijk verkeerd opvatten. In het dagelijks leven gebeurt dat, maar op deze website gebeurt dat nog veel sneller. Bij tekst kun je immers moeilijk emotie lezen.
En zo is dat kennelijk ook gebeurd bij het stukje over eerwraak. Ik was er boos over, verdrietig over, verward over, noem maar op. En vooral het gevoel van oneerlijkheid, machteloosheid, maakte zich meester over mij.
Waarom denkt die moordenaar het recht hebben Theo te vermoorden. En dan nog als argumentatie aanvoeren dat zijn geloof werd aangevallen. Voor iemand die niet gelooft, zoals ik, is dat niet een erg beste argumentatie.
In het bericht probeerde ik aan te geven dat, als dit door zijn volk als rechtvaardig gezien zou worden, het voor mij rechtvaardig zou zijn om mensen te vermoorden als ik vind dat ik daar een goede reden voor heb.
Of ik dat op die manier dan kon verdedigen. Hij geloof in Allah, en daarmo mag het. Ik geloof in elfjes, en daarom mag ik dit. Een moslim voelt zich zo erg aangevallen, dat hij vindt dat moorden toegestaan is, kennlijk. Als ik me dan ook zo aangevallen voel, mag ik dan ook moorden?
“Niet dus”, zo eindigde ik het bericht. En daarmee wilde ik aan geven: NEE. Nee, het is niet toegestaan om te moorden.
Verder was het “geitenneuker” puur een referentie, een verwijzing naar Theo. Omdat hij dat woord gebruikte, gebruik ik het ook. Zelfde terminologie, zeg maar.
Ik vind het jammer dat sommige mensen mij verkeerd begrepen hebben. Het kwetst me ergens een beetje. Ik bèn geen racist, en ik word het ook niet. Dan had ik wel anders gehandeld.