Month: October 2004 (Page 2 of 3)

Geluk komt in drie-en. Ofzoiets. Er was toch zo’n uitspraak over? Dat al het goede, of slechte -kan ook-, tegelijk kwam?

Sta ik 1 november aan de start van een nieuwe uitdaging, komt er gewoon nog even een spannend elementje bij. We gaan huisjes kijken vandaag. Wel dure huisjes, maar toch, met z’n twee-en is het te doen hebben we berekend.

En dus wel huisjes waar ik heel graag zou willen wonen, mits de binnenkant er net zo veelbelovend uitziet als de lokatie en omschrijving. We gaan even kijken bij de mosterdsteeg en op het nieuwe noord.

Beide in hartje binnenstad en dus precies iets voor mij, hopelijk ook iets voor ons. Mijke zal het waarschijnlijk nog niet zoveel zeggen. Maar wie weet, komt dat als ze er eenmaal woont.

Voorwaarde is dan ook wel dat we er allebei helemaal tevreden over zijn. No doubts. Dus ja, dat is allemaal wel goed afgesproken hoor.

Vanmiddag gaan we bezichtigen dus. Camera gaat mee, dus wellicht zult U hier nog wat snapshots tegenkomen binnenkort.

Stay tuned… ;-)

Ik weet niet precies wat er aan de hand is, maar het lijkt wel of het niet helemaal lekker gaat in Amerika. Met de verbindingen dan. Rolandow.COM komt heeeeeel langzaam, of gewoon helemaal niet binnen.

Hopelijk gaat het vanzelf weer over.

Update: Het was een storing in het netwerk daaro, aan de andere kant van het grote meer. Kreeg een mailtje terug van support. Fijn hoor.

Dat zingen als er een collega jarig is. Vreselijk. Zowel voor de jarige als de zangers is het vreselijk irritant.

Daar ben ik per 1 november mooi vanaf.

Dat verrekte feestje waar ik het over had, dat was dus een feestje in Hauwert. Ter ere van wat mensen die beter hebben gepresteerd op school dan ik. Die hebben nu een fijne titel voor hun naam, denk ik.

Om de één of andere reden had ik mijn camera niet mee, maar Eva gelukkig wel. Alweer ja, want pas geleden zag U ook al foto’s van de kermis van haar. Die komt er wel, fotograverenderwijs. Gewoon altijd die camera meezeulen, krijg je leuke foto’s van.

Gelukkig wordt er bij die feestjes niet zoveel gezopen, zodat we ook geen foto’s zien van dronken mensen. Dat zou niet kunnen natuurlijk.

Voor meer van dit vermaak verwijs ik u graag door naar het album van Eva.

Continue reading

Vanochtend, onderweg naar mijn werk, ik was er bijna. Naast de rijweg voor auto’s, loopt een fietspad, en daarnaast weer een voetgangerspad.

Op het voetgangerspad liep een jongedame die de verkeersveiligheid niet ten goede kwam. Althans, mijn verkeersveiligheid niet.

Laarzen tot aan haar knie-en, lang, blond, krullend haar. Goed figuur. Ik minder vaart, en zodra ik langs haar rij probeer ik haar gezicht op te vangen. Ook dat zag er goed uit.

Le-vens-gevaarlijk. Stel je voor dat mijn voorganger ook op de rem trapt. Omdat die de jongedame bijvoorbeeld pas veel later had opgemerkt, en ineens iets blonds in zijn spiegel zag bewegen.

Had ik nooit gezien. Ik kijk immers met mijn hoofd in een hoek van 90 graden ten opzichte van de weg voor mij: naar rechts.

Dit zijn dan van die momenten dat ik wel even in observer mode wil, net als in Quake of soortgelijk spel. Beetje passief rondvliegen, zonder dat andere personen je zien of je iets kunnen doen. En dan even een persoon locken zodat je die automatisch volgt ofzo.

Er viel best wat te observen dacht ik.

Kortom, ik reageer
als een echte heer
in het verkeer.

(link)

Net op tijd, dan toch een andere baan. Bedrijf waar nu 7 man werkt ongeveer. En daar ga ik dan ook fijn PHP-en en mySQL-en.

We maken -mag ik al we zeggen?- daar allerlei dingen die te maken hebben met mobiele telefoons, zoals de naam al deed vermoeden. Modules voor websites waar je voor moet betalen, maar ook chat applicaties.

Erg spannend allemaal om in een, voor mij, nieuwe omgeving te gaan werken. En weer lekker in Hoorn. Nu nog even gauw dat huisje in Hoorn, en dan zou het helemaal ideaal zijn.

Vandaag ben ik zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk. Ik ben behoorlijk vrolijk. Zo vrolijk was ik nooit!

(méér)
(via)

Alweer?

Ja, alweer. Mijn broertje had namelijk een leuk ideetje, zo zei hij een tijdje terug. En dat idee was dat we met z’n drie-en even de woonkamer zouden gaan schilderen.

Nu is dat dus niet mijn grootste hobby, maar okay, het moest een keer gebeuren en als wij dan een datum hadden geprikt, dan moest de rest wel mee. Zoiets.

Dus ik heb afgelopen weekend geschilderd en geschilderd, tot ik er bij neerviel. Nu was dat nog niet eens het ergste, maar die verrekte kroeg onder mij, en dat verdomde feestje op zaterdagavond. Dat komt het slaapsaldo niet ten goede, zeg maar.

Dan kan het vandaag wel maandag zijn, maar deze maandag is wel even zwaarder dan andere maandagen. Wat heeft de maan er mee te maken, eigenlijk?

Gelukkig is hij bijna om. En gelukkig hebben we nu t.v. op de slaapkamer.

Drie dagen geleden heb ik al met een waterpas, waar ook een lineaal opzit overigens, stipjes gezet. Bij die stipjes moest ik boren. En daar zou dan de televisiesteun komen te hangen.

Dat stipjes zetten ging prima. Dat boren minder. Bij het eerste gat kwam er eerst een hoop pleisterwerk af, voordat zich een gaatje begon te vormen. Daaromheen werd er allemaal gips weggeslagen door de boor, terwijl die boor toch helemaal niet zo hard ging.

Nou goed, vrolijk doorboren, plug erin en klaar. Nu had ik nog maar 2 grote schroeven, dus dacht ik 2 grote gaten te maken voor grote pluggen, en 2 kleinere. En dat dan kruislings. Leek mij het stevigst.

Dom natuurlijk, je kunt beter de bovenste het grootst maken. Maar door mijn geniale klustechniek was ik ook genoodzaakt het bovenste gat ook wat groter te maken, en daar dus de grote schroef te gebruiken.

Nouja. Boring verhaal merk ik al. Uiteindelijk hing de steun, en nog best stevig ook. Stevig genoeg voor dat lullige tvtje dat erop moet.

Toen de kabel nog even doortrekken. Beetje door 2 muren en 1 kast heen moeten boren, maar hij ligt er hoor. Stekkertjes eraan monteren, en daar ben ik ook zo onwijs handig in, en gaan.

Nu lag de kabel nogal dwars door de gang heen. Langs het kleine kamertje, en langs de keukeningang. Ik voorzag al problemen. Dat je om 3:30 nog even naar de w.c. moet, en je dan met je voortanden op de toiletbril hangt. Ohja, dat kabeltje.

Gelukkig wist ik Mijke ervan te overuigen dat we dit direct maar even vast moesten timmeren. Ook al was het inmiddels 22 uur ‘s avonds en vonden de buren dit waarschijnlijk niet zo prettig. Maar sirene’s om 3:30 ‘s nachts lijkt me ook geen optie, het is een kwestie van kiezen tussen twee kwaden.

Tot mijn verbazing was het wel in 1 keer goed: we kregen signaal. En helder ook!

Dus sinds gisteren zijn we 7 gaten en een slaapkamertv rijker.