Zojuist stapte ik ons kantoortje uit om naar de w.c. te gaan. Een benauwde lucht kwam op me af. Hier staat de airco te loeien, buiten dit kantoortje niet. Vanuit de koelte stap je de warmte in.

Vorige week ging ik vanuit het bos naar het 2e wiel, om daar te zwemmen met de kids. Vanuit het koele bos, de warme vlakte op. Vanuit de koelte stapte ik de wamte in.

Vandaag stond ik op en nam een douche. Daarna boterhammen smeren en inpakken, en op de motor naar het werk. Na 8 uur werken ga ik straks weer naar huis, eet wat, kijk wat televisie, en ga weer naar bed. Het ritme van de dag.

Vorige week stond ik op en nam geen douche. Te weinig tijd, teveel werk. Daarna boterhammen smeren en inpakken. Boterhammen die ik toch niet zou opeten, omdat ze er na 2 uur zweten in de tas bijzonder onsmakelijk uitzien. Na 8 uur ravotten in het bos, verfen, zwemmen, voetballen, pannekoeken bakken, stokbrood makken en spelletjes doen, ging ik weer terug naar het kamp en pakte een biertje. En nog één. En nog één of twee. Toen was het eten klaar en gingen we gezellig met een groepje eten.

Na het eten werd er corvee gedaan. Er moest worden afgewassen, en er het materiaal dat die dag gebruikt was moest worden aangevuld of opgeruimd. Als je niet was ingedeeld had je even vrije tijd.

‘s Avonds programmeren voor de volgende dag. Wat gaan we voor spelletjes doen, waar zijn we op welk moment van de dag, en wat doen we daar?

Daarna dronk ik nog een aantal biertjes, haalde wat ongein uit, en stond te zwingen in de disco. Als het lichaam echt niet meer kon, en de ogen als automatisch dichtvielen, mocht ik eindelijk naar bed voor een paar uurtjes slaap.

Het ritme van de dag.

Het is over. En ik moet weer even flink wennen aan het oude ritme. Hoe lekker simpel was het vorige week, hoe “hetzelfde” is het nu weer. Genoeg reden om flink depressief van te worden, maar we slaan ons er doorheen.

Er zijn afspraken gemaakt met een groepje leiding, dat we binnenkort eens wat gaan eten. Lekker weer herrineringen ophalen, en tegen die tijd ben ik al weer gewend aan het oude ritme.

Maar voor nu, voor nu is het wel even zwaar. Dit ritme van de dag.

In de loop van de week zult U nog wel wat verhalen tegen komen van vorige week. Verhalen die ik nog even moet boetseren, maar die zeker het vertellen waard zijn.