Month: July 2004 (Page 2 of 4)

Gisteren onze tweede wandeling door Amsterdam. Natuurlijk ook weer even wat foto’s gemaakt om mee te fotosoepen. Bij deze het resultaat.

Langs de tandarts. Moet zelf ook nog naar de tandarts trouwens :-(.

Een stuk flat bij de Witte de With straat die kennelijk gesloopt gaat worden. Hing allemaal anti-reclame enzo. Dat er geen gevaarlijke steeg moet komen, enzo.

Toen kwamen we bij een parkje, dat nogal een vakantiestemming bij me losmaakte. Grappig, dat weer midden in Amsterdam! Leuke huizen ook daar.

Alleen was het park niet zo rolstoel vriendelijk als het wou laten lijken.

Op de terugweg alweer. Een grachtje, nog een parkje, en het Markanti College.

Alle foto’s vind je hier.

Nog twee weken en dan is het weer zo ver. Mag ik een weekje bikkelen. Overdag de hele dag in de weer met kinderen, en ‘s avonds de hele avond en nacht in de weer met leiding en bier. Je kunt je afvragen wie er meer kind zijn: de kinderen of de leiding.

Gek genoeg heb je een 1 of andere drive bij zo’n week. Normaal gesproken met je kapot als je 1 nachtje om 5:00 naar bed gaat en om 9:00 er weer uit.

Nu gebeurt dat zo’n beetje elke dag.

Als ik dan zo de foto’s van mijn broertje zie ben ik toch wel een klein beetje jaloers. Die heeft dat gewoon als werk, of gaat dat als werk krijgen. Altijd met kinderen werken, dat moet toch fantastisch zijn.

Misschien heb ik toch het verkeerde beroep gekozen.

Hoop alleen dat hij wat meer slaap krijgt. Want een jaar lang zou ik het ook niet uithouden ;-).

Ik weet dat het zo gaat onweren, stormen en regenen. De mensen aan de overkant kennelijk niet. Die gaan op het terras zitten, en bestellen wat te eten.

Hopelijk kan ik zo een foto nemen waarbij ze met hun pizza naar binnen rennen. Dat lijkt me lachen.

Even met een paar mensen een rondje rijden op de motor was een beetje uit de hand gelopen. Met wel 17 motoren en een route van 150 km gingen we op weg. We hebben drie uur over de route gedaan geloof ik.

Drie uur over 150 km zult U denken? Ja, maar dat gaat dus ook niet met 120 hè? Heb een paar keer de 100 aangetikt geloof ik, maar meestal was het tussen de 60 en 80. Dus dan wil het wel.

Paar foto’s geschoten. Onderweg was namelijk een beetje lastig. Hier compilatie:

Met nogmaals viele dank aan muziekcollega Wilco, die de route en het voorop rijden voor zijn rekening heeft genomen. En daar was ik erg blij om moet ik zeggen.

Over drie weken weer! hoorde ik al iemand roepen. Wie weet, wie weet.

Oh, enne, niemand die een Goldwing reed hoor, bij ons (die paarse). Maar hij stond er toevallig. Net auto’s, die dingen.

Het was al wat onrustig, vond ik. Meerdere mensen vonden dat er nog wat gebeuren moest, in augustus, en dan vooral in het Vondelpark en Amsterdam.

Nouja, kwestie van gewoon even afspreken dacht ik!

Dus KLIK KLIK KLIK hier maar even en geef jezelf op!

Al een maand of drie hadden Mijke en besloten dat we moesten gaan sporten. Dat is goed voor je, namelijk. Dus we hebben foldertjes gehaald van fitness bedrijfjes, en we zijn ons kapot geschrokken van de prijzen.

Toch moest het, vonden we. Dus degene met het goedkoopste foldertje bewaarde we. En elke week zeiden we dat we volgende week gingen beginnen.

We waren beide bang dat we zouden beginnen, abbonement zouden afsluiten, en dan vervolgens nooit meer zouden gaan. Dat heb ik persoonlijk al eerder meegemaakt, maar hier lagen de prijzen net effe hoger, en bovendien moet je fouten niet te vaak achter elkaar maken.

Dat hield ons dus tegen, denk ik.

Dus bedacht ik een maand of 1, 2, geleden dat we ook gewoon konden gaan wandelen. Dat is best leuk en gezellig, het is goed voor ons, en zo leer ik Amsterdam nog eens kennen!

Zo gezegd, zo niet gedaan. Althans, tot gisteren dan. Ik keek uit het raam tijdens het avond eten (dat doe ik vaak, ik zit op de beste plek qua uit het raam kijken namelijk) en zag de zon. Nu moest het er van komen, vond ik.

Wat tegen gesputter van Mijke, en eigenlijk vond ik het zelf ook een ramp om me ertoe te zetten, maar wat moest, dat moest. Uiteindelijk gingen we.

En ik was niet de enige die nog wat kon leren van Amsterdam, zo bleek. Ook Mijke kwam op plaatsen waar ze nooit was geweest.

Mijn camera had ik mee, en ik nam me voor leuke foto’s te maken, om een beetje te kunnen oefenen met photoshop. En dat is wel redelijk gelukt vond ik. Bij deze ga ik even de foto’s opsommen, die je moet aanklikken. Dan komen ze in een pop-up. Want de foto’s zijn de groot (in afmeting) om ze hier neer te zetten.

We waren nog geen 200 honderd meter onderweg toen ik de auto zag. Ik zag de zwart foto al voor me. Perfect afgewerkt. Zwart wit is hij geworden, dat wel.

We liepen door en kwamen bij het standbeeld. Mooi, beetje cultuur snuiven.

Daarna kwam het bos en lommer plein terecht. En kwamen we langs wat grafitti dingen. Volgespoten huisjes. Wel mooi.

Daarna kwamen we op de hoofdweg, waar we een tekst vonden op een stuk asfalt. In 2007 staan er dus nieuwe huizen, kennelijk.

Er kwam een groepje buitenlanders aan die naar Hoofdweg 584 vroeg. Zo ver ging de hoofdweg volgens ons niet. Daar waren ze zelf ook al achter. We hebben ze niet kunnen helpen.

Verderop sloegen we linksaf, en zo kwamen we in het park. Gek genoeg wist ik ook nog waar we waren.

Daar moesten natuurlijk bloemen op de foto. En nog één. En nog één. En nog wel meer, maar ik had geen zin om die ook nog te soepen.

Ook geprobeert een close-up te maken van een bezige bij. Maar dat was niet erg gelukt. Dus daar heb ik verder ook maar niets mee gedaan.

Alweer op de terugweg naar huis, nog even langs de flats aan het water.

Natuurlijk is alles heftig gephotoshopt. Dat was ook de bedoeling. De test. En ach, voor een beginner vind ik het niet eens tegenvallen. De foto’s zijn er, naar mijn idee, wel op vooruit gegaan.

De originele foto’s (en allemaal!) ziet u hier.

Ja hoor, we hebben weer wat.

Gisteren kwam ik aanrijden in mijn tweede woonplaats, de hoodstad van ons land. Wilde mijn motor op de bok zetten. Nu heb ik van ex-collega Jasper geleerd hoe dat gaat. Gewoon een beetje op dat standaardje gaan staan, en dan komt ie vanzelf omhoog.

Soms staat de motor een beetje in een kuil, of een beetje scheef misschien, whatever, en dan gaat het wat lastiger. Iets langer blijven staan was dan altijd voldoende.

Tot ik ineens weer op de grond stond, met het stuk ijzer nog onder mijn voet, maar mijn motor die toch echt de andere kant begon op te vallen in plaats van te blijven staan op de middenbok.

Het opbokuithangseltje was afgebroken. Aangezien ik altijd heel nonchalant dat ding op de bok zet (heb je geen kracht nodig), overviel het me nogal, en kletterde de motor nog maar eens op de grond. Welja, nog een keer kan er ook wel bij.

Hij leert er al van. Verder weinig schade volgens mij. Alleen die standaard dus. Ik onder de motor kijken, of dat lekken nu gewoon uit de tank kwam, of dat er misschien toch iets gescheurd was o.i.d., kwam ik een los hangend slurfje tegen.

Hm. Dat kan nooit goed zijn dacht ik. Dus expert ruurt maar even consulten. Is waarschijnlijk voor ontluchting enzo.

Vandaag reed hij dan ook gewoon nog. Remmen doen het nog, schakelding, alles. Dus het lijkt allemaal in orde.

Nu weet ik dat er motoren zijn die helemaal geen middenbok hebben. Vraag ik me toch af hoe die hun ketting insmeren?

Verder ben ik tot de conclusie gekomen dat dit mijn pechmotor wel zal zijn. Bij de eerste motor gewoon meteen alle pech van de wereld. Als ik straks, ooit, geld heb voor een andere verkoop ik het kreng voor een paar stuivers. Weg ermee. Tot die tijd rij ik er lekker mee naar m’n werk, en maak ik me maar niet meer zo druk om een krasje meer of minder, of een knipperlicht dat bij elkaar gehouden wordt door plakband.

Sinds ik hem heb zal ‘t ding wel flink in waarde gedaald zijn.

In Stedebroec hebben ze iets slims bedacht voor de blinden. Namelijk de mogelijkheid om de letter groter te maken.

Als dat niet helpt!

(De volgende uitvinding is voor mij, hoor. Voor de dove mensen. Een muziekinstallatie die nóg harder kan)