Motorpech – Pechmotor

Ja hoor, we hebben weer wat.

Gisteren kwam ik aanrijden in mijn tweede woonplaats, de hoodstad van ons land. Wilde mijn motor op de bok zetten. Nu heb ik van ex-collega Jasper geleerd hoe dat gaat. Gewoon een beetje op dat standaardje gaan staan, en dan komt ie vanzelf omhoog.

Soms staat de motor een beetje in een kuil, of een beetje scheef misschien, whatever, en dan gaat het wat lastiger. Iets langer blijven staan was dan altijd voldoende.

Tot ik ineens weer op de grond stond, met het stuk ijzer nog onder mijn voet, maar mijn motor die toch echt de andere kant begon op te vallen in plaats van te blijven staan op de middenbok.

Het opbokuithangseltje was afgebroken. Aangezien ik altijd heel nonchalant dat ding op de bok zet (heb je geen kracht nodig), overviel het me nogal, en kletterde de motor nog maar eens op de grond. Welja, nog een keer kan er ook wel bij.

Hij leert er al van. Verder weinig schade volgens mij. Alleen die standaard dus. Ik onder de motor kijken, of dat lekken nu gewoon uit de tank kwam, of dat er misschien toch iets gescheurd was o.i.d., kwam ik een los hangend slurfje tegen.

Hm. Dat kan nooit goed zijn dacht ik. Dus expert ruurt maar even consulten. Is waarschijnlijk voor ontluchting enzo.

Vandaag reed hij dan ook gewoon nog. Remmen doen het nog, schakelding, alles. Dus het lijkt allemaal in orde.

Nu weet ik dat er motoren zijn die helemaal geen middenbok hebben. Vraag ik me toch af hoe die hun ketting insmeren?

Verder ben ik tot de conclusie gekomen dat dit mijn pechmotor wel zal zijn. Bij de eerste motor gewoon meteen alle pech van de wereld. Als ik straks, ooit, geld heb voor een andere verkoop ik het kreng voor een paar stuivers. Weg ermee. Tot die tijd rij ik er lekker mee naar m’n werk, en maak ik me maar niet meer zo druk om een krasje meer of minder, of een knipperlicht dat bij elkaar gehouden wordt door plakband.

Sinds ik hem heb zal ‘t ding wel flink in waarde gedaald zijn.