Nou, dat vraag ik me dus af, inmiddels. Opzich had het weekend in Ameland heel erg leuk kunnen zijn. De locatie is perfect, de accomodatie is perfect. Maar er is me dit keer iets opgevallen, wat de vorige keer misschien een beetje langs me heen ging. Misschien wel de afgelopen jaren.
Ik heb nu drie vriendengroepen. De Nachthoorns waren er als eerst. Daar kwam ik terecht toen ik nog net 15 was, en daar leerde ik in rap tempo om van mijn verlegenheid af te komen, en om bier te lusten. Maar dan in omgekeerde volgorde, geloof ik.
Veel later, kwam hier langzaam maar zeker nog een tweede vriendengroep bij. Op het MBO kon ik het erg goed vinden met Louwrens, Bas en Wesley. En via Louwrens ging ik wel eens mee naar een kampvuurtje, en later een feestje. Naar Swaf (waar ik inmiddels boven woon), enz. Ik bouwde een nieuwe vriendengroep. Sommige mensen kennen me nog steeds alleen via Louwrens geloof ik, maar ik heb echt wel eigen vrienden opgebouwd. Vrienden waar ik het erg goed mee kan vinden.
En nu ik ook nog eens een vriendin heb, word ik overvallen door nog meer vrienden. Het is allemaal nog erg nieuw enzo, dus het zijn natuurlijk de vrienden van Mijke. Maar toch voel ik me er nu al op m’n plek. Het weekendje Zeeland was geweldig. Ik heb me geen moment druk hoeven maken om het vraagtstuk acceptatie. Zouden ze me wel accepteren? Moet ik niet dingen doen of laten, zodat ze geen rare dingen gaan denken?
Niets van dat alles.
Toen ik Mijke voor het eerst meenam naar Swaf, deed er niemand afstandelijk. Bij een feestje bij mij boven kwamen er mensen bij haar zitten en maakte een praatje. Op die manier krijg je het gevoel dat je welkom bent, dat je opgenomen wordt in de groep, ongeacht wie je bent. Zo gaat dat ook. Bij mijn tweede vriendengroep zeg maar, word je altijd geaccepteerd, totdat je het verpest. Maak je een paar onvergevelijke fouten, dan lig je eruit, en dan heb je grote kans dat de hele groep zich de rug keert naar je.
In Ameland ging dat anders. Allerlei signalen gaven Mijke, en ook mij, het gevoel dat ze niet erg welkom was. Niemand die wat zegt als je uit het zwembad de kamer binnen komt. Mensen die je niet aankijken. Mensen die niks zeggen. Niemand die om je denkt als er een spelletje wordt gespeeld, en iemand heeft niets te doen.
Als er in Zeeland een spelletje werd gespeeld, vroegen ze altijd of ik mee wilde doen. Ik had dan niet eens door, maar toen Mijke me dat dit weekend vertelde dacht ik .. ja .. ze heeft wel gelijk. Die mensen doen gewoon iets meer hun best om je deel uit te laten maken van de groep. van te voren weet je toch niet hoe iemand is, hoe dit in de groep past, dus dan kun je net zo goed diegene iets meetrekken, de groep in. Dat geeft de “nieuwe” tenminste een prettig gevoel.
En dat klopt dus ook. Bij die groep voelde ik me direct thuis. Hoefde ik me niet erg in te houden of anders voor te doen om zo in de smaak te vallen. En misschien zijn er mensen die me wat minder aardig vinden ofzo, maar die negeren je dan niet. Ze zullen geen dikke maatjes worden, maar ze negeren niet.
Als dat dan in Ameland wel gebeurt, dan krijgt een fijn weekendje weg toch een minder prettige wending. Als je nagedaan wordt door mensen in de jakoezie, als ze denken dat je het niet meer hoort. Het zal misschien niet kwaad bedoelt zijn, maar het geeft je nou niet bepaald een gewenst gevoel.
Dat er continu op alles gelet moet worden, en overal iets over gezegd moet worden. Als je het wat later maakt dan anderen, kun je absoluut niet wat langer op je bed blijven liggen. Bij nacht een man, bij dag een man. Behalve als je ziek bent dan.
Wat maakt het nu uit? Het is toch een relax weekend? Als ik lekker wil blijven slapen, doe ik dat toch? In Zeeland heb ik geloof ik tot een uur of vijf op bed gelegen. Niemand die er wat van zei. Moet je zelf weten.
En zo waren er nog een heleboel kleine dingetjes. Allemaal dingetjes die, als je ze los van elkaar bekijkt, helemaal niet kwaad bedoeld hoeven te zijn. Maar alles bij elkaar geeft het gewoon geen prettige sfeer. En dat heb ik ook gemerkt. En daar heb ik ook last van.
Friends.
You win some, you loose some.
Weinig reacties, ook. Dat zegt denk ik wel iets. Ach, je moet maar zo denken: jíj moet vooruit. Dat de rest wil blijven staan moeten ze toch gewoon zelf weten?
Precies.
Het goede doel
Verwacht van die ander nooit wat jij graag zou willen. Want dan kom je n.l. altijd van een koude kermis thuis.
Mezelf
Sterkte Dude.
dit had er boven moeten staan:
Huh????? nou ja
je weet wel
Ik begrijp heel goed waarom dit jou van het hart moest! Tja jongen, sommige mensen hebben nou eenmaal een plank voor hun kop en denken alleen maar aan zichzelf. Als ZIJ het maar gezellig hebben en wat een ander voelt, joh daar staan ze waarschijnlijk niet eens bij stil. Het pleit voor Mijke en voor jou, dat jullie daar wel bij stil staan.
Gelukkig hebben jullie dus ook mensen om je heen die er wel aan denken. En in elk geval heeft dit voorval waarschijnlijk tot gevolg, dat jullie in een dergelijke situatie nooit meer mensen in de kou zullen laten staan. Als dat al ooit het geval was, wat ik niet waarschijnlijk acht. Mochten er ooit kinderen komen, leer ze dan deze les zo vroeg mogelijk. en ook, hoe ze moetne handelen als zo’n onaangename situatie henzelf overkomt. Amen. Sproet said!