Month: April 2002 (Page 2 of 9)

Koffie gezet. Vaatwasser uitgeruimd.. Ontbijtje (2 broodjes pindakaas, met een snufje peper, en vruchtenhagels … er was geen kaas of vleeswaar).

En dan is het nog geen tien uur. Fuck zeg.

Evita zit in hetzelfde schuitje.

Sterkte meid! …

Koel. Ik word stage begeleider. Van ene Bibi. Iets met design wil ze doen ofzo.

Lijkt me een geknipt klusje voor mij.

Maar wacht eens … loop ik zelf ook niet stage, min of meer?

Ach …

Ja.. dat ging lekker hoor.

Mocht nu na een tijdje rondjes rijden en achtjes draaien wat nieuws doen. Gek, maar op de één of andere manier gingen die rondjes en achtjes me vervelend. Niet dat ik ze perfect ken, maar het is ook niet zo dat ik per rondje een stuk beter wordt. Het blijft een beetje hangen.

Tijd voor wat anders, vond ik.

Dus na de zoveelste zelf oefening, ging ik maar stil staan en kijken hoe collega-leerling het deed. Een vrouw die wat ouders is dan mij, dat zag ik dan nog wel. Kan ze ook niets aan doen.

Bij haar ging het nog iets minder goed. Opzich voor mij een goed gevoel. Voor haar wel lullig. Ze reed ook af en toe tussen het gebied door, waar ik aan het oefenen was. En dan was ik gelijk van streek natuurlijk, best irritant.

Maargoed. Rondjes rijden enzo ging wel redelijk. Toen mocht ik eindelijk eens gebruik gaan maken van de tweede versnelling.

Nu zit dat behoorlijk gek bij een motor. Want… vanuit het niets naar z’n 1, is trappen naar beneden. Dan van 1 naar 2, is trappen naar boven. Maar van 1 naar vrij, als je stilstaat bijvoorbeeld, is ook trappen naar boven.

Tel daarbij op dat ik nog niet zo goed met al die dingen op de motor overweg kan. Aan elk lichaamsdeel zit een trapding of een knijpding namelijk.

De rechtertrapding is je achterrem. Je rechterknijpding is je voorrem, waar je beter vanaf kunt blijven in het begin. Maargoed, dat zul je maar net vergeten.

Dat linkertrapding, is je schakeldoos. Waar je dus ook nog eens naar boven en naar beneden kunt trappen. Trap je omhoog bij je rem, dan gebeurt er niks hoor. Lijkt me vervelend, als je verwacht dat hij remt.

En dan tot slot het linkerknijpding, de koppeling. Die je dan ook weer in moet houden als je gaat remmen tot en met stilstand, anders gaat de boel horten en stoten, en slaat hij zomaar af.

Dus. Bij het remmen moet je je koppeling en rem gebruiken. Allebei de knijpdingen, en ook je rechtertrapding. Maar denk maar niet, dat als je je linkerknijp ding moet gebruiken, de rest ook automatisch mee moet doen.

Nee, het linkerknijpding, mag je dan weer gebruiken in combinatie met je linkertrapding.

Heel verwarrend allemaal.

Dus, dat duurde effe. Maar toch. Na een tijdje kon ik optrekken als de beste. Okay, de ene keer als de beste, de andere keer hortend en stotend. En misschien sloeg hij nog wel eens af ook, zo hier en daar.

Toch heb ik ook een paar keer heel mooi weggereden. Helemaal trots op mezelf. Dat hij gewoon zonder overgangsproblemen optrok….

Je hebt dan ongeveer 50 meter ofzo als aanloop, misschien nog wel minder. Dus hup, lekker gas, en gauw schakelen in z’n 2, want dan begint het slalommen. Om er dan achter te komen dat het misschien toch iets te vlug ging allemaal, en je iets teveel vaart hebt.

Gas maar niet meer gebruiken, denk je dan.

Hou die snelheid vast! Doorrijden! zegt de instructrice dan. Ja, lekker … jij hebt makkelijk praten.

Op de terugweg kon ik gewoon terug rijden. Zo’n 200 meter denk ik? Dus da’s lekker. Op je gemak schakelen en nog een flinke snelheid halen ook (voor zo’n kort stuk, that is).

Instructrice bekeek het zo eens een paar keer, en attandeerde me er toen op dat ik op de terugweg ook wel kon slalommen. Ja, verdomd, daar zit wat in zeg.

Toen ineens moest ik weer stoppen. Wat nu weer … wat? Afgelopen? Hebben we pauze dan? Ik wil helemaal geen pauze!

Anderhalf uur zit erop. Maar echt, in tien minuten hoor. Weet niet hoe ze het voor elkaar krijgen daar, maar het gaat erg snel.

Donderdag nog even, en dan ben ik misschien wel klaar voor de grote boze wereld. Als ik mijn theorie haal natuurlijk.

‘t Wordt steeds leuker in ieder geval. En voor degene die het weten willen. Als ik het goed onthouden heb, rijden we op een Kawasaki SR-7 ofzo? Met 500 cc … Nouja.. voor mijn gevoel geen lullig ding in ieder geval.

Dus. Tot zo ver het motor verhaal. Niet één van de meest boeiende verhalen geloof ik. Dus gefeliciteerd, als je het tot hier gehaald hebt.

Vreemd soort spierpijn. Daar waar het meeste spier zou kunnen zitten, qua omvang, de buik.

Heb er opzich geen last van, maar af en toe trekt ie effe samen ofzo. Heel gek. Net alsof m’n maag rommelt van honger, maar dat is het toch ook net niet.

Zou ik dan toch spierpijn hebben van fitness?

Ach. Who cares. Motorrijden ging best goed, dus ik heb/had nergens last van. Zaterdag weer lekker fitnessen.

Overigens nog even over voedsel gehad met de goede man. Hij vond het beter als ik meteen ‘s ochtends een sinasappeltje nam ofzo. En dan in de trein ontbijten.

Niet als ik pas op het station ben, zoals nu. Dat ik daar wat koop.

Oh, en dan in de middag lunchen. Dat is niet zo’n probleem opzich.

En het beste is om rond 18:00 te eten. Kijk, daar wordt het vervelend. Zit tot 18:15 toch wel op kantoor… ben zeker niet voor 18:00 thuis. Eet meestal pas om acht uur ongeveer.

En acht uur was precies verkeerd.

Nouja, niets aan te doen. Maar wat harder trainen dan.

23 april, 18:13

Okay, dat was hem dan. Voorlopig de laatste.

Dat je in de metro zit, en je misselijk wordt omdat je maag zo leeg is. En dan eenmaal op het station toch weer voedsel kopen. Zoals die frikandel.

Maar dat was dus de laatste.Vanavond introductieles in de sportschool. Gaan we croissantjes als ontbijt vervangen door fruit. Of een goedemorgen drinkontbijt.

En ‘s avonds ook. Echt honger? Dan maar een banaan of appel.

Volgens mij is dat samen met sporten zoveel winst, dat ik die paar biertjes rustig kan blijven drinken. En besides, Nico moet toch ook ergens van leven?

23 april 2002, 10:03

Zag net een ambulance. Voorin zat een man in gewone kleding achter het stuur. Naast hem een hond, en daar weer naast een mevrouw.

De zwaailichten zaten er niet meer op. De oranje streep was vervaagd, de witte lak zag je er doorheen.

Misschien was het een freelance ambulance.
Of gewoon een tweedehands…

Zo, dat was geinig. Het eerste packje van de six is al geboren hoor.

Nee, geintje, helaas niet. Schijnt toch wel zo’n 4 maanden te duren ook. Maar het ging lekker. Misschien een beetje te lekker zelfs. Ben als de dood voor morgen, spierpijn en dat soort gein. Moet nog motor rijden ook natuurlijk. En dat lijkt me erg lastig met spierpijn.

Verder ging het wel hoor. Zooitje beginnersdingen gedaan. De volgende keer moet ik nog 2 keer zoveel doen, drie setjes in totaal. Langzaam opbouwen, vertelde de leraar mij heel wijs.

Dus dat doe ik dan maar.

Volgende week wil ik maandag en donderdag … zodat ik woensdag niet mega spierpijn heb op de motor. Leek me verstandig. Als het dinsdagochtend meevalt, kan ik altijd dinsdag avond nog kijken.

Maar in principe is dit schema voor 2x per week.

‘t Zal mij benieuwen.

En dat je dan ‘s avonds thuis komt, en je denkt … nu zie ik het even echt niet meer zitten. Morgen ga ik haar gewoon bellen, om te kijken hoe het gaat.

Zo gezegd zo gedaan… ge-sms-ed naar Baas Bas dat ik nu wel alleen met de gordijnen dicht in bed wilde blijven. Vond ie ok.

Dus gebeld. Was best gezellig eigenlijk, en ze was er blij mee. Zelf durfde ze niet zo goed, ofzo …

Maar nu zit ik er wel de hele dag mee in m’n hoofd. Kan ze ook niks aan doen. En hopelijk houdt haar dat niet tegen. Dit moment was toch wel gekomen hoor…

Het is ook zo’n gevoel wat je de hele tijd hebt, maar wat je doorgaans makkelijk kunt onderdrukken. En nu dus even niet meer. Alleen … ik weet niet wat ik er mee aan moet. Wegschreeuwen ofzo, lijkt me wel wat, maar werkt alleen voor korte termijn …

Zal er maar mee moeten leren leven. Ofzo.