Motorrijden

Ja.. dat ging lekker hoor.

Mocht nu na een tijdje rondjes rijden en achtjes draaien wat nieuws doen. Gek, maar op de één of andere manier gingen die rondjes en achtjes me vervelend. Niet dat ik ze perfect ken, maar het is ook niet zo dat ik per rondje een stuk beter wordt. Het blijft een beetje hangen.

Tijd voor wat anders, vond ik.

Dus na de zoveelste zelf oefening, ging ik maar stil staan en kijken hoe collega-leerling het deed. Een vrouw die wat ouders is dan mij, dat zag ik dan nog wel. Kan ze ook niets aan doen.

Bij haar ging het nog iets minder goed. Opzich voor mij een goed gevoel. Voor haar wel lullig. Ze reed ook af en toe tussen het gebied door, waar ik aan het oefenen was. En dan was ik gelijk van streek natuurlijk, best irritant.

Maargoed. Rondjes rijden enzo ging wel redelijk. Toen mocht ik eindelijk eens gebruik gaan maken van de tweede versnelling.

Nu zit dat behoorlijk gek bij een motor. Want… vanuit het niets naar z’n 1, is trappen naar beneden. Dan van 1 naar 2, is trappen naar boven. Maar van 1 naar vrij, als je stilstaat bijvoorbeeld, is ook trappen naar boven.

Tel daarbij op dat ik nog niet zo goed met al die dingen op de motor overweg kan. Aan elk lichaamsdeel zit een trapding of een knijpding namelijk.

De rechtertrapding is je achterrem. Je rechterknijpding is je voorrem, waar je beter vanaf kunt blijven in het begin. Maargoed, dat zul je maar net vergeten.

Dat linkertrapding, is je schakeldoos. Waar je dus ook nog eens naar boven en naar beneden kunt trappen. Trap je omhoog bij je rem, dan gebeurt er niks hoor. Lijkt me vervelend, als je verwacht dat hij remt.

En dan tot slot het linkerknijpding, de koppeling. Die je dan ook weer in moet houden als je gaat remmen tot en met stilstand, anders gaat de boel horten en stoten, en slaat hij zomaar af.

Dus. Bij het remmen moet je je koppeling en rem gebruiken. Allebei de knijpdingen, en ook je rechtertrapding. Maar denk maar niet, dat als je je linkerknijp ding moet gebruiken, de rest ook automatisch mee moet doen.

Nee, het linkerknijpding, mag je dan weer gebruiken in combinatie met je linkertrapding.

Heel verwarrend allemaal.

Dus, dat duurde effe. Maar toch. Na een tijdje kon ik optrekken als de beste. Okay, de ene keer als de beste, de andere keer hortend en stotend. En misschien sloeg hij nog wel eens af ook, zo hier en daar.

Toch heb ik ook een paar keer heel mooi weggereden. Helemaal trots op mezelf. Dat hij gewoon zonder overgangsproblemen optrok….

Je hebt dan ongeveer 50 meter ofzo als aanloop, misschien nog wel minder. Dus hup, lekker gas, en gauw schakelen in z’n 2, want dan begint het slalommen. Om er dan achter te komen dat het misschien toch iets te vlug ging allemaal, en je iets teveel vaart hebt.

Gas maar niet meer gebruiken, denk je dan.

Hou die snelheid vast! Doorrijden! zegt de instructrice dan. Ja, lekker … jij hebt makkelijk praten.

Op de terugweg kon ik gewoon terug rijden. Zo’n 200 meter denk ik? Dus da’s lekker. Op je gemak schakelen en nog een flinke snelheid halen ook (voor zo’n kort stuk, that is).

Instructrice bekeek het zo eens een paar keer, en attandeerde me er toen op dat ik op de terugweg ook wel kon slalommen. Ja, verdomd, daar zit wat in zeg.

Toen ineens moest ik weer stoppen. Wat nu weer … wat? Afgelopen? Hebben we pauze dan? Ik wil helemaal geen pauze!

Anderhalf uur zit erop. Maar echt, in tien minuten hoor. Weet niet hoe ze het voor elkaar krijgen daar, maar het gaat erg snel.

Donderdag nog even, en dan ben ik misschien wel klaar voor de grote boze wereld. Als ik mijn theorie haal natuurlijk.

‘t Wordt steeds leuker in ieder geval. En voor degene die het weten willen. Als ik het goed onthouden heb, rijden we op een Kawasaki SR-7 ofzo? Met 500 cc … Nouja.. voor mijn gevoel geen lullig ding in ieder geval.

Dus. Tot zo ver het motor verhaal. Niet één van de meest boeiende verhalen geloof ik. Dus gefeliciteerd, als je het tot hier gehaald hebt.