Vandaag was ik wel redelijk op tijd.

Had ik al verteld van de nieuwe wekker lokatie? Nouja, anders vertel ik het nog maar eens.

Door mijn nieuwe bed, heb ik geen nachtkastje meer. En daar stond de wekker. Nouja, eigenlijk stond hij meer op de kast, die iets verder stond, waardoor je een ruimte tussen het bed en de kast had. En daar was een plank tussen geklemd, en dat was dan m’n nachtkastje.

Daar stond dus de wekker niet, hij stond op de kast. Om de drempel iets te vergroten. Je moest je uitrekken om bij de wekker te komen, waardoor je dan wakker was, en je meteen maar uit bed ging.

Inmiddels was deze methode al enkele maanden uitgewerkt. Ik wist de snooze knop zodanig goed te vinden, dat ik evengoed wel door kon slapen.

Nu heb ik dat nachtkastje niet meer, en staat die kast aan de andere kant van de kamer, aan mijn voeteneind, waar overigens ook nog weer een paadje tussen zit zodat ik mijn kasten kan bereiken.

Dus, ik moet nu helemaal overeind om de wekker uit te drukken. Dit heeft al twee dagen tot gevolg dat ik er meteen maar uitga. Wat aan de ene kant wenselijk is, omdat je een broodje kunt eten en thee kunt drinken, aan de andere kant onwenselijk omdat je nog een slaperig hoofd hebt, en je die paar keer 9 minuten zo mist.

Maargoed. Ik was dus wel op tijd voor de bus. In het bushokje stond een jongen die ik wel kon.

Een vieze jongen vind ik het. Ik weet niet waarom, of misschien toch wel. Ik “ken” zijn vriendin ook. Kennen is een groot woord als je weet hoe iemand eruit ziet, en verder niet. Maar dat weet ik dus. En ik vind dat wijf vies. Ze kijkt gigantisch dom uit d’r ogen, en is ontzettend lomp. Zelf ben ik niet de slankste, maar zij heeft echt een mega dikke kont, en is verder gewoon lomp kwa lopen, bewegen.. lomp van DOEN.

Verschrikkelijk. En dan nog eens zo’n vriend. Met donker paars haar, zo donker dat je het nauwlijks ziet, dat het geverfd is. Met een broek waar een ketting aan hangt, zo van het ene riemlusje naar het andere riemlusje. Voor de sier zeg maar.

Hij doet zich daardoor voor als een of andere hardrocker, denk ik, maar dit mislukt heel erg.

Ik heb een keer bij ze in de bus gezeten toen ze iets van een feestje hadden gehad. Het was overigens nog redelijk vroeg op de dag, ik denk een uur of zeven, acht.

Nou ben ik ook wel eens aangeschoten enzo, en dan praat ik waarschijnlijk ook luidruchtiger en over minder ingewikkelde dingen. Maar deze gasten waren echt van “hey dude, huhuh, laten we pizza gaan eten ofzo hey .. huhuh dude huhu”. Vreselijk nerderig.

Okay, je kunt de hele achter de pc zitten Quaken. Daar kan ik inkomen. Maar dan hoef je in het dagelijks leven toch niet zo te gaan doen? Ik zit ook de hele dag achter mn pc, maar ik praat nog net niet zo.

Okay, Louwrens en ik hadden het ook wel eens over kernel panic als er een vreselijke stinkende ruft aan kwam zetten, maar dat was toch anders.

Nouja. Verder was er niemand bij het bushokje, dus valt er verder ook weinig te melden. Wat betreft the bushok blues.