Zul je nèt zien. Wil je je eens van je beste kant laten zien en het huis dweilen voordat je lief thuis komt, sluiten ze zomaar het water af.

Om nog maar te zwijgen van die grote boodschap die nodig moet gebeuren. Wist niet dat chinees zo snel verteerde.

Update: Na wat navraag blijkt zo'n beetje de hele binnenstad geen water te hebben. En kennelijk probeert iedereen op pwn.nl uit te zoeken wat er aan de hand is :-) Volgens buurman Nico schijnt het iets met een aggregaat te zijn.

Update (20:26): Aha, er hebben meer mensen last van inderdaad. Er komen al meldingen uit vier steden. Dus misschien moet ik maar effe boodschappen doen op mijn werk, als het nog lang duurt :-)

Op zich wonen wij dus best in een nette buurt. Midden in het centrum, in een klein maar goed onderhouden appartementje. Tegenover ons bevindt zich een gallerie, met galleriehouders die altijd vriendelijk gedag zeggen. En we hebben dus ook een echt buurtje. Mensen kennen elkaar, en de gallerie is een soort ontmoetingsplek, waar heel creatief Hoorn samenschoolt, zo lijkt het soms. Dikwijls worden onze schaarse parkeerplekken omgetoverd tot een gezellig picknicktafereel, met klapstoeltjes, een tafeltje, en een wijntje. Die parkeerplekken waar we gewoon voor moeten betalen, en die doorgaans allemaal bezet zijn.

Dit weekend hebben ze bedacht dat ze best eens vier dagen straat theater in onze steeg kunnen doen. Harstikke leuk voor mensen die veel hebben met cultuur, maar minder leuk voor mensen die doorgaans in het weekend wat later thuis komen dan de gemiddelde medemens, en dus 's ochtends wat meer moeite hebben het daglicht te verdragen. Een week of 3 geleden deed dit straat theater de generale repetitie. In mijn steeg. Ze zetten dan een mp3 op met geluid van allemaal spelende kinderen, klinkend door speakers die in de steeg zijn opgehangen. Het was net of ik met m'n handdoekje op een overvol strand lag, zo'n herrie was het. Als U zich bedenkt dat we mensen die op een normaal geluidsniveau converseren, lopend door onze steeg, letterlijk kunnen verstaan in bed, dan kunt U zich enigsinds voorstellen wat voor een beleving het moet zijn als dit geluid nog wat versterkt wordt door speakers.

En nu gaat het dus echt gebeuren. De generale repetitie ging goed, kennelijk. De speakers zijn weer geinstalleerd. Dus ik rij niets vermoedend van mijn werk naar huis toe, draai de steeg in, en zie het afzetlint en de klapstoeltjes in de straat liggen. Oh nee hè? Daar zul je ze hebben. Meteen wist ik waar dit over ging. Dit weekend was het dus. Even verderop zag ik een mannetje mijn kant op komen, waarvan je meteen kon zien dat hij erbij hoorde. Dit was typisch iemand die cultureel verantwoord bezig was. Een soort binnenhuis architect. Een mannelijke kapper. Iemand die op televisie precies zou kunnen vertellen welke kleren, en welk kapsel, er zo ontzettend hip is, en wat ècht niet meer kan in deze tijd.

Toen we op goedendag-afstand waarde, zette ik mijn beste glimlach op, en zei vriendelijk "Goedendag!". Beter een goede buur dan een verre vriend, zeggen ze, dus ik stel alles in het werk om mijn buren te vriend te houden. Of nouja, op z'n minst een vriendelijke goedendag dan.

Goeiedag, zei hij, jij hebt nog bij mij in de klas gezeten! Whoops. Was dat even schrikken. Ik schatte deze man niet eens veel ouder in dan ik, maar die inschatting kan dus niet juist geweest zijn. Ja, dans expressie, bij meester Aad, weet je nog? zei hij, terwijl hij door paradeerde, mijn steeg in.

Mijn god. Dans expressie. Natuurlijk weet ik dat nog! Beetje vaag en kunstzinnig lopen gymen met z'n allen. Vuurwerk uitbeelden. Lava uitbeelden (zo vertelde hij me, trots, want hier had hij een "goed" voor). En moesten we ook niet met z'n allen een kikker na doen? Hmm, dat wist ik niet meer zeker. Maar, sjezus, toen was ik 10? 11? Dat van dat lava uitbeelden, daarvan vroeg hij zich dus af of ik me dat zou herrineren, elke keer als ik langs fietste. Want voor zijn thema: aardlagen, met daartussen lava, daar had hij een GOED voor gekregen. Aha, hij was dus nog een leerling, toen hij ons doceerde!

Huh? Wat?! Elke keer als ik langs fietste? Woont hij nog bij mij in de buurt ook?!

Ongelovelijk dat hij dat nog wist! Ik had natuurlijk een paar pils op het werk gedronken (hey, het is vrijdag ja!), dus was eigenlijk bereid tot een goed gesprek over vroeger, en wat hij eigenlijk allemaal was gaan doen na dat dans expressie gebeuren. Pilsie erbij, en laat maar eens horen! Echter, op mijn scherpe vragen als "Herriner je je alle leerlingen nog? Haha!" en "Sjezus! Wat een geheugen!" kwam geen antwoord. Ja, hallo, wat moet je anders tegen iemand zeggen die claimt je te kennen, na zo'n tijd?

Hij liep een beetje dans expressionistisch door, waar dus geen touw aan vast te knopen is. Totaal verward opende ik de deur tot ons imposante trap portaal. Ik zette mijn fiets binnen, pakte mijn kant-en-klaar maaltijdje en drinkyoghurt, en liep verbrouwereerd naar boven. Vol gedachten stak ik mijn sleuten in het slot, en opende de deur.

Hoe kan iemand me uberhaupt herkennen met dit kapsel? bedacht ik me toen ik de gaatjes in het folie van mijn Conimex maaltijd prikte.

Vijf minuten later at ik mijn zelf opgewarmde maaltijd. Het verleden overpeinzend at ik traag mijn eten, en merkte pas later het geroezemoes op.

Het was net of ik met mijn handdoekje midden op een overvol strand lag.

We zijn nu een week verder. En zoals U misschien op de foto ziet, groeit er al weer wat donsig haar. Erg grappig om daar af en toe je hand overheen te halen :-)

De reaktie's lopen zeer uiteen. Maar eigenlijk was alleen mijn moeder nogal geschokt. Veder is het me behoorlijk mee gevallen. Sommige vinden het me zelfs wel staan. Sommigen vinden het ècht niet staan (het ziet er niet uit!, maar dat riep ik zelf ook)

Inmiddels durf ik gewoon zonder hoofddeksel over straat. Nu die kleine millimetertjes er staan, vind ik het allemaal best meevallen. Niet dat ik het zo laat (bij 3 mm misschien, haha!), maar toch, het doet me niet meer zo'n pijn.

De bedoeling is om hier elke week een foto te plaatsen om het groeiprocess te volgen. Hopen dat ik het niet vergeet. 

Ik hou helemaal niet van rap. Maarja, een privé concertje van Def P in Swaf, waarom niet? We zijn er nou toch. Dus wij veel te vroeg aanwezig, een beetje kijken hoe P in en uit loopt. En dan eindelijk was het zo ver, en begon hij te rappen.

En ik hou helemaal niet van rap. 

Had ik dus nog nooit gedaan, zo'n lichtjestocht. Gelukkig was Femke zo lief me uit te nodigen, nu ik moederziel zielig alleen thuis zit. Gelukkig, want het was harstikke leuk! Drankje mee, hapje mee, een paar breeklichtjes, en lachen maar.

Helaas mijn camera vergeten, dus ik moest het doen met mijn telefoon.

Hopelijk ik volgend jaar weer mee, ook als Mijke niet in Africa zit :-)

Zo, dat was me het weekendje wel. Kermis Hauwert, de volgende dag naar Hensbroek, en de dag daarna weer naar Hauwert. Gekkenwerk leek het. Met als een bad hairday tot gevolg. Dus wees gewaarschuwd, er kan schokkend materiaal tussen zitten.

De foto's van Hauwert, en de foto's van Hensbroek. Klikt U maar.

Toen ik enkele weken terug kwam van mijn 'vakantie' bij de vakantiespelen, kreeg ik gelijk een mooi nieuw project op m'n bord. Er moesten servers richting Indonesie, en dat moest nog rap ook. Binnen een week.

Gelukkig bleek dit achteraf al wat gerekt te worden, dus de deadline werd verschoven. Hoe dan ook, evengoed was er behoorlijke tijdsdruk. En, hallo, servers versturen naar Indonesie? Hoe doe je dat eigenlijk?

Nou goed, vandaag was de boel klaar om verscheept te worden. Of eigenlijk verkoerierd, want we gaan ons wagen aan de diensten van UPS. Dus we stoppen de machine's in de dozen waarin ze gekomen waren, tapen de boel dicht, en leggen de ze klaar voor de koerier.

Pling plong. Mailtje van een collega. Of we nog wel even controleren of het spul niet in China gefabriceerd is, want dan komt het Indonesie niet in, volgens UPS. Kennelijk hebben die landen ruzie met elkaar, en wordt China geboycot door Indonesie.

Dus wat doe je dan? Dozen openen, en op zoek naar stickers met Made in China. Gelukkig viel het mee, en waren er wat rand onderdelen (de rails waaraan de servers opgehangen moeten worden) in China gemaakt. Ohja, en 1 van de handleidingkjes was er gedrukt. Hop, stickers eraf, doosje weer dicht, en weg met die dingen. Op hoop van zegen.

De koerier die al mopperend binnen kwam omdat hij allang bij het Kleine Noord had moeten zijn, was inmiddels weer gevlogen. Hij was overal al veel te laat, en hij kwam ze later wel halen. Kijk, als dát geen vertrouwen wekt, wat dan nog wel?

Het houdt het spannend, zullen we maar denken.