Godver, waarom doet Whiskas het niet?

Tegenwoordig is stoppen in, zo lijkt het wel. Als paddo’s schieten de nieuwe weblogs uit de grond, waaronder ikzelf natuurlijk ook. En dan is het des te moeilijker om anders te zijn dan anderen.

Toch heeft doorzetten ook wel iets denk ik. Gewoon doorgaan, voor jezelf, omdat het leuk is. Ofzo.

Vroeger had ik een 27mc bakkie. Soms kwamen er ineens mensen op “ons kanaal” die dan hun bakkie jaren lang in de kast hadden laten liggen. En die bakkies waren dan vaak van betere kwaliteit dan de mijne. Als ik er zo een had, dan zou ik nooit stoppen, dacht ik dan.

Het ding staat niet in de weg. Je kunt hem altijd effe aanzetten als je wilt, en anders laat je hem toch lekker uit? Maar om hem nou helemaal weg te stoppen in de kast. Dat vond ik maar onbegrijpelijk.

De laatste jaren stond hij dus ook alleen maar uit. Te staan. Ik wist niet eens meer zeker of hij nog wel zou werken. Maar toch, hij stond er. En heel af en toe deed ik nog eens een gil. Ik had echter het idee dat het was ingehaald door internet.

Soms zie ik hem staan, en dan verlang ik wel weer naar die tijd. Het was gezellig, net een babbelbox. Je herkende mensen aan hun stem en het ging nergens over. Net als chatten op internet, maar dan veel persoonlijker. Soms vraag ik me af, of er nu nog mensen zouden zijn? Is er nu, op dit moment, een kliekje, ergens op de kappa-band?

Zijn er nog steeds President Lincolns met zo’n stoere roger-beep. Zo’n roger-beep die ik altijd graag wou, maar nooit had. En dan die stoere specs van zo’n ding.

Zo ook met een weblog of een eigen site. Dat je er minder aan doet snap ik. Dat je er een tijdje niets aan doet misschien ook. Maar komop zeg, helemaal sluiten. Da’s toch niet nodig?

Waarom zou je sluiten? Denk ik dus bij mezelf. Er van overtuigd dat ik dit nog tijden vol zal houden. In de praktijk blijkt dat de meeste logs na een jaar stoppen.

Laat ik er maar geen voorspellingen over doen dan. Maar, aan die hype doe ik in ieder geval niet mee. Puh!

Het eerste euro slachtoffer is gevallen hoor! In hoogst eigen persoon.

Uiteraard ben ik vergeten, nouja … ik heb mijn euro pakketje gewoon niet opgehaald. Dus ik heb ook nog nooit eigen euro’s in handen gehad, zeg maar. We zien wel en dat komt allemaal wel waren mijn gedachten.

Je kunt immers tot 28 januari gewoon betalen met guldens, en dan wordt het automatisch voor je omgewisseld als je geld terug hoort te krijgen. Handig toch? Hoef ik niet speciaal naar de bank om te wissellen of te storten. En dat geld krijg ik heus wel op in 4 weken. Laat dat maar aan mij over.

Dus vanochtend onschuldig en nietsvermoedend op de bus gestapt. Ik was wel al zo ver dat ik wist dat mijn OV niet meer geldig was. En dat ik deze beter niet kan ophalen, want dan kan ik dat straks toch terug betalen.

Dus een kaartje kopen. Helemaal 4 lossen guldens en twee kwartjes apart gehouden. Gepast geld. Ik wist niet meer of het nou drie vijftig, vier gulden, of vier vijftig kostte, maar met deze combinatie kon ik alle kanten uit.

Het koste 2,31 euro geloof ik. Zoiets. Nietsvermoedend, versterkt door mijn kennis omtrent 28 januari, legde ik mijn guldens neer. De man keek boos en nors, en chagerijnig. Die accepteren we niet, zei hij.

Dapper begon ik uit te leggen dat er tot 28 januari geaccepteerd moet worden. Dat is overal zo.

Alleen in de winkels, zei hij. Oh, zei ik. Maar ik heb niets anders dan guldens, dus het zal wel moeten he? Nou, nee dus, vond hij.

Dus ik liep door. Oh, en nou dacht je zo door te kunnen lopen? zei hij. Ik antwoordde van ja. Ik zal toch op mijn werk moeten komen nietwaar? Als mijn guldens niet goed genoeg zijn dan barst je maar. Bovendien, hoe kon ik dat nou weten?

Nou, er hingen in elke bus van die stickers waar hij me even daarvoor op had gewezen. Die sticker die meer lijkt op een sticker waar vermeld wordt waar de brandblusser staat in geval van nood. Een sticker waar je makkelijk overheen kijkt.

Oh, en het stond ook in de kranten. Nou .. wij hebben geen kranten (veel te duur). We hebben Jan de Hoop, en da’s wel genoeg. Bovendien moet ik bekennen het nieuws niet erg gevolgd te hebben de afgelopen dagen. Veel te druk met Kerst en de jaarwisseling zelf.

Alsnog liep ik door. Ik had verwacht dat hij zou gaan schelden, me terug zou roepen, of me misschien zelfs in de kraag zou vatten. De bus opschoppen, hup, zo op straat.

Maar hij bleef zitten. Ik was boos. Wat een fantastisch begin van dit nieuwe jaar en de ervaring met de euro. De euro is van ons allemaal, maar van connexxion toch net effe iets meer. De guldens zijn ze alvast vergeten.

Toen ik de bus uitstapte ging het alweer wat beter met me. Ik was het voorval bijna vergeten. Maar nu, een kaartje pinnen. Want die ov, die geldt nog steeds niet.

Alle dingen ingetoetst, komt er een wit kaartje uitrollen. Een bonnetje ofzo. Terwijl ik nog had getoetst van niet. Eerst dacht ik dat dit misschien de nieuwe euro-kaartjes waren. Of tijdelijke kaartjes, omdat de euro-kaartjes nog in ontwikkeling waren.

Toen ik nog eens keek zag ik staan BETAAL ANDERS onder aan de kaart. Wat krijgen we nou. Wordt mijn guldens-pinpas soms ook niet meer geaccepteerd? En dat zou allemaal automatisch gaan!

Aan de andere kant stond nog een automaat. Een moderne, met touch screen. Alleen voor elektronisch betalen. Misschien dat dat helpt, want volgens mij staat er wel genoeg geld op. Zeker voor een kaartje naar Amsterdam.

Weer was het niet goed genoeg. Nu vertelde het apparaat tenminste wel wat meer: Kaart verlopen. Verlopen? Zijn de kleurtjes eraf?

Valid thru 12/2001. Shit, dat zal het dan wel zijn. Gauw naar het loket om daar nog een kaartje te halen voordat de trein komt.

En toen werd het heel even wat zwarter voor mijn ogen. Ik zag het even niet meer zitten. Want daar accepteren ze natuurlijk ook geen guldens! En daar pinnen heeft ook totaal geen zin!

Toch raapte ik mijn moed weer bij elkaar, en ging alsnog naar de loketten. Ik ging langs de rij naar voren om te kijken of hier van die duidelijke rode stickers te vinden waren. Niets te zien. Gelukkig vroeg een vrouw die op dat moment aan de beurt was of er hier nog wel guldens werden geaccepteerd.

Dat werden ze. Gelukkig, toch nog een helder lichtpuntje. Hoewel de rij behoorlijk lang was, en ik betwijfelde of ik die trein nog zou halen.

Op een of andere manier was de meest rechtse rij een stuk korter. Terwijl ik me afvroeg waarom dat zou zijn ging er een mevrouw naar die andere rij. Zonder verder na te denken ging ik ook naar die rij. En toen had ik op tijd mijn kaartje. Kon de reis eindelijk beginnen.

Een troost. Ik heb mijn camera mee. Dus, ik kan wel leuke foto’s maken enzow. Da’s dan handig. Marnix staat er nog niet op. Die zal ik zo nog effe shooten.

Jeetje. Dat zijn best veel foto’s geworden zeg. Ik denk niet dat ik daar een mooi rond verhaal van kan maken hoor. Dus, laat ik maar gewoon de omschrijvingen neerzetten ofzo. Misschien een verhaaltje waar nodig. Weet ik veel.

We begonnen het feest dus bij Stefan en Ellen thuis. Dat was zeer gezellig natuurlijk.

We deden wat 31-en, en later werd er ook nog gedart. Paula had ik natuurlijk ook meegenomen, hier en hier.

Toen het twaalf uur was ging de kurk van de fles en werd de champagne ingeschonken. Stefan was een soort van vuurwerk-bob. Hij moest de boel aansteken. Dat deed hij goed.

Vuurwerk, vuurwerk, vuurwerk, vuurwerk, vuurwerk, vuurwerk en nog eens vuurwerk.

Henco mocht zelf ook nog een sterretje aansteken. Nog voordat hij opgebrandt was, gooide hij hem dan de lucht in. Een nieuw soort vuurwerk, denk ik.

Hierna was het tijd om naar CharlieS te gaan, waar het lekker druk was zoals je kunt zien. Eric wilde ik ook nog op de foto nemen, maar hij was net omgedraaid. Bummer.

Ons aller vriend Bas kwam nog even kijken. Hij liet het bier zich goed smaken zeg maar. En terecht.

Wie kwamen we nog meer tegen? Jos en Jannie natuurlijk. De ouders van Peter natuurlijk, dat zie je zo. Overigens ook van de al eerder genoemde Bas.

Dan hebben we daar Faar en Rinske nog, die zeer gedetailleerd op de foto moesten, blijkbaar. Rinske had ik al eerder gezien, samen met Kees. Jaja, wat een gezellige boel nietwaar?

Broertje Jurriaan kwam nog binnen. Hij was van plan gauw weg te gaan, vandaar dat hij zijn jas maar aanhield denk ik. Was niet erg gelukt. Toen Fenny naar huis ging, stond hij er nog. Zijn vrienden (rechts van hem) waren er zelfs maar bij gekomen.

Paula en Cindy waren een concert aan het geven. Gelukkig stond de muziek hard genoeg.

Ondertussen zag Wout het allemaal niet meer zo zitten geloof ik. Hij deed in ieder geval goed alsof.

Tussendoor was ik nog even naar het duppie gelopen. Dat is een kroeg aan de overkant. Hier zit Annette dan weer vaak, de vriendin van Louwrens. En Louwrens loopt stage in Suriname. En die vroeg me dus even wat foto’s van Annette te maken. Zodat hij daar ook wat fotomateriaal had. Kan hij er weer een leuk achtergrondje van maken. Oh, en ja, het is die Annette die ook die weblog heeft inderdaad.

Heb ik gelijk maar even kroegbaas Ashar op de foto gezet. Hopelijk schrijf ik zijn naam goed. En er waren natuurlijk nog meer bekenden van Louwrens. Die wilden ook even op de foto.

Ex-klasgenoot Maarten bijvoorbeeld. Of wat te denken van Almar met broertje en vriendin(?).

Zo .. nou .. dan denk ik dat we het meeste toch wel gehad hebben. En toch nog redelijk in verhaal vorm huh? Hoewel het gewoon een opsomming is. Ik moet er nog eens wat voor bedenken. Een foto-album achtig idee misschien. Iets handigs. Nouja, dat komt nog wel dan.

Fleurt het al een beetje op, zo? Ik vind van wel. Morgen foto’s van het werk. Ook gezellig toch?

Het zou niet moeten huh? Maar ik verveel me. Ik ga straks naar Paula toe, en dan gaan we samen naar Stefan en Ellen. En daar gaan we oud en nieuw vieren.

Gezellig met z’n allen. Daar heb ik wel zin in. Camera zal ook mee gaan, dus wie weet wat voor onzin er nog te zien valt. Dat is hier uiteraard weer terug te vinden.

Verder, sja, verder. Kunnen we nog wat boeiend vertellen? Misschien terug blikken op het afgelopen jaar, zoals op RTL4 gebeurt?

Lijkt me saai. Bovendien, het zijn dingen die we allemaal al weten. We waren er zelf bij. Dus waarom zou ik gaan vertellen wat we al weten? Nee, da’s niks.

Wat er gaat komen dan? Hmm, lastig, lastig. Wat gaat er komen. We weten het niet. We kunnen gokken, maar we weten het niet. Ik denk dat er nog meer gesodemieter komt in de wereld. Dat wel.

Nouja. Je ziet wel, dit gaat nergens over, nergens heen. Laat ik maar op verzend drukken, en hier niet meer terug komen tot ik wat zinnigs weet te melden.

“Zij vieren feest met veel plezier en drinken dwergenbier. Je vergeet het van je leven niet, als je dat ziet!”

Heel vrolijke muziek toch? Dacht ik ook.

Krijg ik een SMSje:
halvezool! jan booeh!

Dat was dus van Jurriaan+ (mijn broertje, mobiel, dat geeft die + dan weer aan). Wat wel weer aangeeft wat een mooi communicatiesysteem wij thuis hebben.

Wat zoveel betekent als: Halve zool, je gaat toch geen Jantje Smit draaien?

Nouja. Waarom nou?

Hoi hoi hoi. Ik kan Paula ook eindelijk eens fatsoenlijk laten zien hier. Dat alleen is al een digitale camera waard, toch?

Ze vindt het vast niet leuk dat ze erop staat, dus .. SST .. niks zeggen he?

De douche is vrij … gauw!

Kijk nou eens! We zitten in week 1! Wat gezellig. Dat betekent dat ik mijn scripts moet aanpassen, en dat hij nu iets met jaren moet gaan doen. Want zeer binnenkort hebben we dus berichtjes uit 2001, en uit 2002.

Ik denk dat ik het niet nu ga doen. Nu heb ik het koud, en wacht ik tot de douche vrij is. Misschien, als ik het straks warm is, en ik gedouched heb, ik wel even PHP-en ga, ofzo.

Lekker belangrijk.

Kent u dit dingetje?:

Ik krijg hem als ik op mijn scrollwieltje druk. Dat is namelijk ook meteen een knopje, niet alleen een scrollwieltje.

Het is echt super handig. Je hoeft nu alleen nog maar naar boven of beneden met je muis om hem te laten scrollen. Dat is dan weer minder RSI gevoelig, denk ik zo.

Maar … het vervelende is, als je iets te veel naar boven of beneden gaat, dan vliegt de tekst als een razende over je scherm. Je hele computer schrikt er van, want je kunt de muis niet tijdig weer terug naar het rondje navigeren zodat het gevlieg stopt. Nee, de muis, of het pijltje, reageert veel te langzaam. Waardoor, tegen de tijd dat hij gestopt is, het einde van de pagina al in zicht is.

Dat schiet dus niet op. Nouja, eigenlijk dus wel, alleen kun je er verder weinig mee. Pas dus op. Hou hem lekker langzaam. Er zit zelfs zo’n stand op, dat je al scrollend mee kunt lezen, en dan heb je een soort lichtkrant. Handig huh?

Maargoed. Dat weten jullie allang. Het is gewoon lekker.