Zo, we zijn weer terug hoor, op het vaste land. Voor degene die meteen door willen naar de foto’s, klik hier.

Vrijdagochtend om kwart over elf ongeveer zou Bas me komen ophalen. Dat werd iets later. Het was druk ofzoiets. Hierdoor zat Bas onwijs gestressed in de auto en schelde iedereen die maar een beetje voor oponthoud zorgde direct de huid vol.

Toen we op de helft waren belde mijn broertje. Cadeautje vergeten. Keren, nog sneller rijden, en nog opgefokter. Lekker begin, dacht ik nog.

Gelukkig was dit al snel over, en ging de reis naar Howard (of hoe dat plaatsje ook heet waar die boot vertrekt) een stuk relaxter. Met Rage against the machine en Pearl Jam heel hard in de auto waren we in no-time bij de boot.

We namen 1 auto mee naar de overkant, omdat auto’s meenemen ontzettend duur is. Eenmaal aan de overkant gekomen gingen er een aantal mensen lopen (waaronder ik), en een aantal mensen met de auto.

Vol goede moed begonnen we aan de reis. Toen we ongeveer op de helft waren, belde de auto mij op dat ze ons kwamen halen. Ik meldde het de rest van de groep, maar eigenlijk wilde iedereen wel blijven lopen. Dus toen de auto er al was (dat was snel!), stapte alleen Bastiaan in. Het was nog een kwartiertje, volgens Michel.

Na een kwartier lopen belde de auto ons op. Hij had zich vergist, het was toch wel iets langer dan een kwartiertje. You Bet. Het werd ruim een half uur. Het laatste stukje toch maar met de auto, want we wisten niet precies waar het huis nou was.

Het huis zelf was helemaal geweldig. Een jakoezie, een sauna, een zwembad, een zonnebank en een douche. Een speciale douche. Deze douche douchede niet alleen van bovenaf, maar ook vanuit de muurkant kwamen stralen water. Drie douchekoppen dus in totaal.

We hebben hier flink gebruik van gemaakt. Soeppie met brood, en daarna gezellig wat drinken voor ons allemaal. Door de wandeling en al dat gesauna was iedereen flink moe. Volgens mij gingen we om 2:30 naar bed.

De volgende morgen om een uur of elf fris weer op. Actieplan voor vandaag: Nes uitchecken. Bas Michel en ik gingen lopend. Stefan had nogal last van zijn darmen en bleef achter, Henco hield hem gezelschap. De meiden gingen met de auto, want die wilden nog winkelen.

Na een uur lopen kwamen we met z’n drie-en in Nes aan. Bas bijna onder de auto, het bleken de meiden te zijn. Giebelend en wel. Rij maar door, riepen we. Dat gegiegel, hmpf.

Tijd om wat te gaan drinken bij restaurant de Jong. Nu heten ze allemaal de Jong of Metz in Ameland volgens mij, maar dat terzijde. Een kopje chocolademelk met één of ander plaatselijk bittertje erin. Lekker om even door te wandelen.

Na dit kopje was het tijd voor de terugweg. Bas en ik gingen fietsen huren, zodat we die avond naar Ameland konden. Flink stappen (hoewel we weinig hoop hadden op een geslaagde avond).

‘s Avonds gezellig gourmetten met z’n allen. Daarna gingen de overige zes een spelletje doen geloof ik. Bas en ik gingen om 00:00 richting stad.

Het hele weekend waren we nogal in Debiteuren Crediteuren stemming. Bas was Edgar, en ik Jos. Of andersom, net hoe het uitkwam.

Zo kwam het dat we als eerste het Biljart Dart café maar eens moesten ontdekken. Kijken hoe de inheemse bevolking zich nou precies vermaakt op Ameland.

Heel anders dan wij. Dat was al gauw de conclusie. Dus moesten we maar eens andere eet- drink- en dansgelegenheden onderwerpen aan een onderzoek. Het werd Dug Out, of Drug Out, weet ik ‘t.. dat was volgens de fietsenverhuurder toch wel dè place to be.

Hier zat ongeveer hetzelfde volk, alleen dan iets jonger. Maar die gingen al gauw weg, toen ze ons zagen. Gauw vroeg Bas aan één of andere Tjibbe of er soms nog een plek was waar het drukker was. Jawel, een dancing was er. Ze gingen er toevallig heen, dus wij fietsten er achter aan.

Terwijl wij de fietsen parkeerden waren de Amelanders ineens vertrokken door een deur. Welke wisten we niet, want beide deuren zagen er nogal uit als achterdeuren ofzoiets.

Bleek dat je daar dus toch echt door heen moest. We moesten betalen voor de garderobe, en minimaal 1 muntje kopen. We keken even om ons heen, en begrepen wel waarom. Waarschijnlijk had de jeugd niet zoveel geld op Ameland, en consumeren ze anders helemaal niets.

Nouja, hier hebben we zo’n beetje de hele avond vertoefd. Bas was ontzettend op versiertoer, en had een meisje Monique ofzoiets aan de haak geslagen. Dacht hij. Werkelijkheid was dat ze hem gewoon zat foppen, en dat we uiteindelijk evengoed met z’n twee-en naar huis gingen. En dat terwijl ik 2 uur eerder had gehoord dat we met z’n vieren in de sauna zouden zitten. Monique had ook nog een vriendin.

Geen probleem. Het was meteen mijn type al niet, en bovendien ga je niet meiden mee naar “huis” nemen al je met z’n 8-en in 1 huisje vertoefd. Dat was Bas z’n idee ook niet, maar hij baalde waarschijnlijk ontzettend dat het niet gelukt was.

Het laatste half uur was de alcohol er behoorlijk in geslagen bij Bas. Ik voelde me het hele weekend al niet helemaal zoals het hoort, dus kon bier er echt niet meer inkrijgen. Wat vodka-red bull ging nog, maar was na een tijdje ook over. Water dan maar. Dat scheelt.

Dus we gingen naar huis. Bas van links naar rechts en van links naar rechts. Hij kreeg een meisje in het vizier. Een stuk jonger. Maar het maakte hem niet zoveel meer uit geloof ik. Hop, er achteraan.

Ze moest ook naar Buren. Toevallig, wij ook. Wel eens in een sauna gezeten? probeerde Bas. Wederom niet zo succesvol. Ik vond het zielig voor het meisje en probeerde haar te bevrijden van een niet zo recht fietsende Edgar.. Gje gje gje.

Echter, ze bleef zelfs even wachten, dus blijkbaar vond ze het toch wel gezellig. Het grootste deel van de rit fietste ze naast mij. Dat ze naar school moest, en dat ze maatschappijleer moest halen, anders was het hele jaar voor niets geweest. Dat staat me er nog van bij.

Bas fietste voor, omdat ik het naast ons te gevaarlijk vond. Ik zal wel hebben geroepen dat hij op moest souten. Nu kreeg hij nog meer ruimte om van links naar rechts te gaan, en kon de bosjes aan de rechterkant niet meer met rust laten. Een ontzettende aantrekkingskracht.

Uiteindelijk kieperde hij om en lag hij midden in de bosjes. Wij fietsten door. Kwam vast wel weer goed. Af en toe omkijkend verzekerde ik mezelf ervan dat Bas ons inderdaad ook zou volgen.

En inderdaad, even later begon er weer een lichtje te schijnen. En het doofde ook weer. Een greppel, aan de linkerkant dit keer.

Uiteindelijk sloeg het meisje rechtsaf, naar huis, en gingen we met z’n twee-en door. Dat ging redelijk. Ik bleef op veilige afstand, en Bas bleef uit de greppels.

Totdat we twee auto’s tegen kwamen. Achter elkaar reden ze. Bas blijf rechts! riep ik nog. Waarop ie “tje tje tje” riep en in het midden van de weg ging rijden. Ik zag de botsing bijna al gebeuren.

De jeep ging naar links, voor ons rechts. Precies op dat moment vond Bas het inderdaad ook beter om rechts te gaan rijden, waardoor ze elkaar nog maar net konden ontwijken. Het raampje ging over, en er kwam commentaar uit.

Toen ik dichterbij kwam zag ik de blauwe en oranje strepen op de jeep. Great. Ongeveer 1 politie jeep op het hele eiland, en Bas rijdt er zowat tegen aan. Politie was knorrig, maar we konden uiteindelijk toch doorrijden.

Uurtje of vier naar bed, en de volgende dag lekker uitslapen.

De laatste volledige dag voor de boeg. Een wandeling naar het strand. Hier vind je een hoop artistieke foto’s van terug. Bij gebrek aan mooie vrouwen, heb ik maar een hoop natuur foto’s gemaakt, waarvan sommige best gaaf zijn vind ik. Bijvoorbeeld de laan die we af moesten fietsen om het park uit te komen.

De zand verstuiving op het strand. De voetstappen van Bas. De zon die op komt, en het ijs op het wad.

Nouja… je kunt het allemaal bekijken in de complete verzameling.

Na deze strandwandeling weer lekker relaxen in de sauna enzo, en daarna eten, een biertje en een spelletje. Trivianten. Niet gewonnen natuurlijk, rot spel.

De volgende dag extreem vroeg op (7:00) om de boel schoon te maken. Om 10:00 moesten we de sleutels inleveren, en om 10:30 de boot.

Wij bikkels gingen lopen. Een uur lopen door de snijdende wind. Maar het was wel mooi. Een lekkere wandeling.

Het ijs was we onderweg tegen kwamen was ook erg mooi. Op het wad..

En toen alweer richting huis. Een geslaagd weekend. Zeker een aanrader. Kijkt U zelf maar.

Kees, althans, ik neem aan dat hij zo heet, heeft mijn sinterklaas CD verzorgd.

Zelf heb ik helaas weinig aandacht kunnen besteden aan een hoesje, of een begeleidend schrijven. Ik denk dat ik maar een hoesje ga maken, en die achteraf als nog op ga sturen.

Tot die tijd blijft het lekker een verrassing voor de ontvanger van mijn CD. Wat er op staat, en van wie hij komt.

Nog even geduld dus. :-)

Nog eventjes, en dan is het bijna weekend. We gaan namelijk een weekendje weg, dus ben ik morgen al vrij.

We gaan naar Ameland, naar 1 of ander bungalowpark. Ik heb het ook niet geregeld hoor :-). Dus weet er niet al te veel vanaf.

Maar wij hebben dus een 8 persoons bungalow gehuurd, en dan hebben we dus fijn een eigen zwembadje in dat huis. Ben dus wel erg benieuwd hoe dat eruit ziet. Volgens mij hoeven we die vier daagjes dat bungalow helemaal niet uit.

Als Bas mee gaat, dan gaan we natuurlijk wel even stappen. Ameland onveilig maken.

Foto camera gaat wel mee. Als ik dat niet vergeet. Dus maandag of dinsdag zal hier weer wat te zien zijn.

Wij hebben radio over UTP. Letterlijk.

De draadjes van de boxen waren te kort. Verlengen met UTP werkt prima.

Wow.

Dat is even schrikken. Blijkt dat de wereld ontzettend klein is. Of erger nog, dat er gewoon met ons gespeeld wordt.

Wat is het geval? Blokkie kent ook de jongen die laatst een ongeluk heeft gehad.

Dus ik vertel dat aan hem. En even later staan we allebei toch wel een beetje vreemd te kijken. Hoe kan dit nou? Dit kan toch haast geen toeval meer zijn?

Ik heb helemaal niks te maken met Mark. Laat staan de mensen bij Webxpose. Zou je denken. En dan ineens blijkt er toch weer een band te zijn, waardoor die mensen elkaar kennen.

Eng hoor. Ben benieuwd wat de speler die ons bestuurd nog meer in petto heeft voor ons. En je gaat je afvragen wat voor invloed je zelf nog hebt in je leven. Bepaal ik zelf wel of ik hier wil werken? Of wat dat bedacht door de speler. Die ons als kleine poppetjes in zijn wereldje ziet. Een soort Sim City.

En dattie na anderhalf jaar denkt.. kom, laat ik die Mark eens een paar centimeter veplaatsen op het bord. Laat ik die ook eens bij Woedend! neerzetten. Kijken wat er gebeurd.

Voor de speler een paar centimeter op zijn spelbord. Voor ons iets onbegrijpelijks.

Ik geloof niet in een God, of in een andere bestaande godsdienst. Maar er is meer dan sterren alleen in de lucht. Dáár ben ik wel van overtuigd.

Dan gaan we nu iets leuks doen. We gaan opbokken Jaa, da’s heel leuk.

Ik keek de goede man onbegrijpend aan. Opbokken? Nooit van gehoord.

Wel van afbokken. Dat deden we vroeger op de basisschool. Dan ging je gewoon ontzettend stom ouwehoeren, zodat de ander niks meer te antwoorden wist. Dan wreef je over je kin alsof je daar een sikje had zitten. Dat was het teken. In het begin werd hier nog “bok!” bij geroepen, maar na een tijdje had iedereen wel genoeg aan dit teken.

Het voltooid deelwoord was afgebokt. Niks meer te ander? Dan ben je afgebokt.

Maar nu gingen we opbokken. En dit was veel belangrijker, want hier hing mijn fel begeerde roze brevet vanaf.

De man begon een beetje warrig uit te leggen. Ik moest de motor, aan de hand, tussen vier pionnen zien te krijgen. Dit was de denkbeeldige schuur waar de motor in moest. Uiteraard zat de deur niet aan de voorkant, maar aan de linkerzijkant, zodat ik ook nog even een bochtje moest draaien.

Dit was overigens een oefening die we in totaal precies 0 keer hadden geoefend. Vandaar ook dat ik er niks van snapte natuurlijk.

En dus blijkt zo’n motor nog veel meer te wegen dan je aanvankelijk al dacht. Een motor op de standaard krijgen zoals je bij je Tomosje doet, zo gaat dat dus niet bij de motor. Een beetje op die standaard staan en dan aan je stuur trekken om hem erop te krijgen. Forget it, forget it, forget it, vergeet het!

Uiteindelijk herrinerde ik me hoe ik het de instructeur eens zag doen. Ohjah.. aan 1 van die beugels kon je hem omhoog trekken. Uiteindelijk lukte dat.

Ik had de examinator afgebokt.

Stoer! Ik heb nu ook Mozilla op mijn PC staan. Dat hoort natuurlijk. Om te kunnen testen enzo.

Nu kan ik mooi testen in Netscape 4.7, Mozilla 1.2 en de laatste Internet Explorer. Ik moet toegeven dat IE nog steeds het makkelijkst omgaat met alle HTML rommel die mensen weten te produceren. Including me.

Maar okay, mijn eigen site ziet er nog redelijk uit onder Mozilla. En dat draakje in het begin is helemaal geweldig natuurlijk.

Nu gauw weer over naar IE. :-)

Je mist wat

Dat was het eerste smsje wat ik ontving, toen ik met een niet geringe kater een beetje zat te computeren. Wat mis ik dan? dacht ik. Misschien iets vergeten. Iets wat Ron terug had gevonden, wat ik had laten liggen?

Na wat heen en weer gesms, en uiteindelijk gebel, was het duidelijk dat het erg gezellig was in Swaf. En dat ik ook moest komen, anders zou ik echt wat missen.

Nou okay. Ik was me toch al aan het vervelen, dus dan nog maar even de kroeg in. Niet te lang, want zo ontzettend goed voelde ik me ook niet.

Toen ik binnen kwam trof ik drie ontzettend melige mensen aan. Ze hadden de swaffe lach. Ik begreep nog niet precies waarom, maar ik was precies op tijd want de band zou net weer beginnen.

De zanger kwam op met een meiter op zijn hoofd en speelde dus voor Sinterklaas. Ofzoiets. Ron, Jurian en Jeroen bleven maar lachen.

Het werd me duidelijk. Ze waren gek, daar op het podium. Swaf, een cafe voor alto’s en rockers en punkers enzo .. en daar komt dan een country band optreden. Compleet met cowboy hoeden en line-dance instelling.

De zanger had na 1 nummer zijn sinterklaas outfit al weer verruild voor zijn cowboy look. Daar voelde hij zich blijkbaar toch het beste in.

Na een tijdje kwamen er sterretjes tevoorschijn. Nu was ik ook overtuigd en bescheurde het van het lachen. Heb me vast moeten houden aan het tafeltje om te voorkomen dat ik om zou vallen. De kater was in één klap verdwenen. Dit kon best eens een heel gezellige avond worden.

En er kwam meer. De zanger vond het leuk om af en toe te lachen op een manier dat je denkt… lacht ie nou echt of niet? Een echte HA, HA, HA, met pauzes er tussen, en best hard.

Dat namen we al gauw over. We stonden achterin met z’n vieren maar waren duidelijk aanwezig. We immiteerde de zanger door op dezelfde manier te lachen. En we maakten koeiengeluiden, het waren tenslotte cowboys die daar aan het optreden waren.

En we lachten. Heel hard, krom van het lachen, pijn in je buik. Heel hard gelachen hebben we.

De band verkocht ook dingen. En tussen de nummers die ze speelden maakten ze hier reclame voor. Met een live gespeelde reclame tune. Ze hadden allemaal onzin dingen.

Aan het eind moesten we die dingen toch maar kopen. Want we hadden wel ontzettend veel plezier, en dit zou je nooit vergeten gewoon. En natuurlijk moesten er ook handtekeningen op.

Dus ik kreeg een zak vol met spullen. Een gesigneerde gel bijvoorbeeld. Lachde ik Jeroen nog zo hard uit dat er een hartje op de foto stond die hij kreeg, kwam ik er later achter dat er bij mij ook zo’n hartje bij stond. Beetje jammer. Misschien vond ie me lief.

Op de bovenkant stond nog duidelijk hoe je de gel moet gebruiken. Hij was dus toch wel voor in je haar. En hij stond ook op het advertentie blaadje.

Verder nog een vaag drankje. We hebben geprobeert te achterhalen wat het is. Het lijkt nog het meest op whiskey, aangelengd met water. Maar volgens de advertentie ben je wel King of the Road, als dit drinkt.

Een bonte verzameling bij elkaar, dacht ik zo. Ohjah, en laten we de kauwgum niet vergeten natuurlijk. Forget your trouble, make a bubble!

Ze verkochten ook nog bonen volgens het blaadje. Maar die heb ik niet gezien.

Al met al een hilarische avond. Mensen die later binnenkwamen hoorden van alle kanten dat ze iets gemist hadden, en begrepen vervolgens niet waarom we ineens zo hard begonnen te lachen naar elkaar. Of waarom we ineens een koe nadeden.

Blij dat ik gebeld ben. En blij dat ik geweest ben.

Dat krijg je d’r van. Als je vanaf zondag al niet meer in de kroeg bent geweest.

Dan smaken ze nu gewoon veel te goed.

Heb ik wel eens. Dat ze te goed smaken. En dan .. sja.. dan neem ik maar de trein van 19:00. Word het iets later.

Straks fijn een dvdtje kijken bij friends! Maar dan heb ik alweer een treinreis achter de rug en is alles okay.