De Swaffe lach

Je mist wat

Dat was het eerste smsje wat ik ontving, toen ik met een niet geringe kater een beetje zat te computeren. Wat mis ik dan? dacht ik. Misschien iets vergeten. Iets wat Ron terug had gevonden, wat ik had laten liggen?

Na wat heen en weer gesms, en uiteindelijk gebel, was het duidelijk dat het erg gezellig was in Swaf. En dat ik ook moest komen, anders zou ik echt wat missen.

Nou okay. Ik was me toch al aan het vervelen, dus dan nog maar even de kroeg in. Niet te lang, want zo ontzettend goed voelde ik me ook niet.

Toen ik binnen kwam trof ik drie ontzettend melige mensen aan. Ze hadden de swaffe lach. Ik begreep nog niet precies waarom, maar ik was precies op tijd want de band zou net weer beginnen.

De zanger kwam op met een meiter op zijn hoofd en speelde dus voor Sinterklaas. Ofzoiets. Ron, Jurian en Jeroen bleven maar lachen.

Het werd me duidelijk. Ze waren gek, daar op het podium. Swaf, een cafe voor alto’s en rockers en punkers enzo .. en daar komt dan een country band optreden. Compleet met cowboy hoeden en line-dance instelling.

De zanger had na 1 nummer zijn sinterklaas outfit al weer verruild voor zijn cowboy look. Daar voelde hij zich blijkbaar toch het beste in.

Na een tijdje kwamen er sterretjes tevoorschijn. Nu was ik ook overtuigd en bescheurde het van het lachen. Heb me vast moeten houden aan het tafeltje om te voorkomen dat ik om zou vallen. De kater was in één klap verdwenen. Dit kon best eens een heel gezellige avond worden.

En er kwam meer. De zanger vond het leuk om af en toe te lachen op een manier dat je denkt… lacht ie nou echt of niet? Een echte HA, HA, HA, met pauzes er tussen, en best hard.

Dat namen we al gauw over. We stonden achterin met z’n vieren maar waren duidelijk aanwezig. We immiteerde de zanger door op dezelfde manier te lachen. En we maakten koeiengeluiden, het waren tenslotte cowboys die daar aan het optreden waren.

En we lachten. Heel hard, krom van het lachen, pijn in je buik. Heel hard gelachen hebben we.

De band verkocht ook dingen. En tussen de nummers die ze speelden maakten ze hier reclame voor. Met een live gespeelde reclame tune. Ze hadden allemaal onzin dingen.

Aan het eind moesten we die dingen toch maar kopen. Want we hadden wel ontzettend veel plezier, en dit zou je nooit vergeten gewoon. En natuurlijk moesten er ook handtekeningen op.

Dus ik kreeg een zak vol met spullen. Een gesigneerde gel bijvoorbeeld. Lachde ik Jeroen nog zo hard uit dat er een hartje op de foto stond die hij kreeg, kwam ik er later achter dat er bij mij ook zo’n hartje bij stond. Beetje jammer. Misschien vond ie me lief.

Op de bovenkant stond nog duidelijk hoe je de gel moet gebruiken. Hij was dus toch wel voor in je haar. En hij stond ook op het advertentie blaadje.

Verder nog een vaag drankje. We hebben geprobeert te achterhalen wat het is. Het lijkt nog het meest op whiskey, aangelengd met water. Maar volgens de advertentie ben je wel King of the Road, als dit drinkt.

Een bonte verzameling bij elkaar, dacht ik zo. Ohjah, en laten we de kauwgum niet vergeten natuurlijk. Forget your trouble, make a bubble!

Ze verkochten ook nog bonen volgens het blaadje. Maar die heb ik niet gezien.

Al met al een hilarische avond. Mensen die later binnenkwamen hoorden van alle kanten dat ze iets gemist hadden, en begrepen vervolgens niet waarom we ineens zo hard begonnen te lachen naar elkaar. Of waarom we ineens een koe nadeden.

Blij dat ik gebeld ben. En blij dat ik geweest ben.