Op weg naar de wc, stonden er ineens allemaal mensen voor de kantine. En er lag een meneer op de bank. Een meneer die ik niet ken.

Hij heeft zojuist één of andere attack gehad. Wat weten we nog niet precies. Iets met z’n hart, of iets in z’n hoofd.

News travels fast. Binnen no-time weet het hele kantoor het.

Beetje een gek sfeertje krijg je hierdoor. Hopen maar dat alles goed komt.

Nieuwe binnenhandschoenen voor op de motor. Nouja, voor om mijn handen. En dag ga ik zelf op de motor, zeg maar.

Jammer alleen dat je een minimum bedrag moest besteden voordat ze het opsturen. Dus heb ik er ook maar een klein klokje bij genomen. Dat is opzich wel handig. Heb ik al eens gemist.

Hopelijk zie je er ook iets van in het donker. Waarschijnlijk niet :-).

Wat ik nou toch mee heb…

Een soort smeerworst dat nèt geen smeerworst is. Heb die dingen wel eens zien liggen in de schappen van de supermarkt, maar heb me eigenlijk nooit bezig gehouden met de inhoud van die dingen.

Nu zit ‘t op m’n brood. Zal mij benieuwen…

Niet iedereen vindt mijn nieuwe speledingetje, de telefoon met camera, even leuk. Maar dat geeft niet. Als ik, en jullie lezers, het maar leuk vinden ;-). Voor zaterdagochtend aan het ontbijt wordt een kiekje niet zo gewaardeerd.

Dan laat ik die ene, chagerijnige, gewoon weg. Zo ben ik dan ook wel weer.

Cool man. Ik heb nu gewoon een losse rss reader. Niet als plugin voor Trillian. En dan doet ie het dus lekker wel.

Lekker op de hoogte blijven van nieuws.

Mooi man.

Het is regenachtig en je zit in je zwarte Golf, opweg naar kantoor. Het waait ook behoorlijk, en je merkt dat het verkeer om je heen minder hard rijdt dan anders. Op de één of andere manier lijkt iedereen zich in te houden.

Je bent nu bijna op kantoor. Voor het één-na-laatste stoplicht kom je er ineens achter dat je op de verkeerde baan rijdt. Je moet hier links!, niet rechtdoor!

Je gooit je stuur om en tegelijkertijd doe je nog je knipperlicht aan. Dan kijk je achter je, of je misschien niet iemand omver rijdt.

Je ziet een paarse motor heel dichtbij komen. Bijna op je bumper.

Oops, dat ging maar nèt goed.

Misschien had je toch éérst even moeten kijken voor je de andere baan opdook.

Da’s wel zo prettig voor de andere weggebruikers.

Woede, en verdrietigheid, of hopeloosheid tegelijk.

Emoties die andere programmeurs waarschijnlijk wel kennen. Je hebt een lap code geschreven die -theoretisch gezien- prima moet werken.

Zo ook ik.

Stelt U zich even voor, je hebt een aantal regels met getalletjes. Op die getalletjes moeten wat berekeningen losgelaten worden, en de uitkomst van die berekeningen moet hij dan opslaan.

Voor elke regel, staat een vierkantje dat je kunt aanvinken. Als je hem aanvinkt, wordt deze regel berekend. En is er -handig! handig!- ook een knopje die in één keer AL die vinkjes selecteert!

Tijd om te testen. Je klinkt op het handige knopjes, en in alle vierkantjes verschijnt keurig een vierkantje. Je drukt op OK. Geen foutmeldingen, mooi!

Maar hey. Wat is dat nu? Alleen bij de eerste drie regels is de uitkomst keurig opgeslagen!

Nog maar eens alles aanvinken. Kijken wat ie dan doet.

Nu komt hij een paar regels verder. De eerste 5 zijn goed gegaan, de rest niet. En iedere keer dat je alle hokjes aanvinkt, komt hij steeds ietsje verder.

Dat kan dus niet.

Als er iets fout gaat, dan gaat er elke keer hetzelfde fout. Dan zouden alle regels fout moeten gaan. En als er iets goed gaat, horen alle regels goed te gaan.

Je zoekt. En zoekt. En zoekt.

Na een uur nog geen resultaat. Inmiddels wil je heel graag in volle vaart met je voorhoofd tegen de deur lopen. Om daarna, zonder dat je er ook maar iets van gevoeld hebt, terug te lopen naar je plaats.

Dan nog eens proberen wat je al 100x geprobeerd hebt. Weer niets. Dan je laptop oppakken, en zo ver mogelijk weg slingeren. Als het effe kan dwars door het ruit heen, maarja, het is wel dubbelglas natuurlijk.

Net op het moment dat je collega, met de hoorn in de hand, het telefoonnummer van de inrichting voor geestelijk gehandicapten heeft opgezocht, ontdek je de fout. In dit geval, een naampje dubbel gebruikt. En dan is het dus toch je eigen fout. En dan voel je je plotseling heel dom.

De frustratie, woede en irritatie maakt plaats voor een ongelovelijke tijdelijke daling in eigenwaarde.

Wat een heerlijik beroep heb ik toch.