Ha fijn.

685 eurie’s bijbetalen voor de belasting. Snap niet hoe dat nu ineens kan. Of waar ik dat vandaan ga halen.

Grom.

‘t Is ook altijd wat.

Update (29-03, 09:37): Blijkt dat de vorige werkgever te weinig belasting heeft ingehouden. Niks aan te doen. U kunt alleen nog een betalingsregeling treffen. Ja, schriftelijk dus.

Fax is reeds verstuurd.

Update (16:22): No offense naar Woedend trouwens. Ik ga er vanuit dat dit niet expres ging. Kan me ook niet anders voorstellen.

W000ttt…

En ook in Amsterdam hebben we vanaf heden adsl. Da’s fijn. Kan ik mooi vanuit hier ook ontwikkelen. Loggen. MSN-en. En ga zo maar door.

Het was even vechten, maar dan heb je ook wat. De boel staat nu een beetje vervelend geinstalleerd. De lijn loopt precies achter de kachel door, zeg maar. Vraag me af of dat wel zo handig is.

Maargoed.. nog even wat langere kabels regelen, en dan is dat ook weer voor elkaar. Morgen, dacht ik zo.

Oh, U dacht dat we er dan zijn? Welnee. Dan moet ik mijn computer (zit nu met de laptop van mijn werk) nog verhuizen vanuit Hoorn. En die moet weer op een computertafel staan. Een computertafel die nog gemaakt wordt.

Maar het begin is er. ADSL …. Zoeefffff…..

Ohjee, een stokje.

Opzich heb ik het niet zo op stokjes. Want je moet dan proberen om origineel of grappig te reageren, en zulke reaktie’s komen niet altijd uit de lucht vallen.

Dus dan moet je er heel lang over nadenken. Of het resultaat wordt gewoon minder grappig dan zou moeten. Ik vrees dat het in mjn geval het tweede wordt. Maar vooruit, omdat de gooier zo vriendelijk is.

1. Wat stuur je terug bij de Chinees en waarom?

De gelukskoekjes. Ik geloof gewoon niet in die dingen, ze werken ook helemaal niet. Net als horoscopen en waarzeggers.

Toen ik nog jong en onbedorven was, en ik iets aan mijn IQ had moeten doen op de HAVO, was er eens een meisje die met geesten praatte. Marlène heette ze denk ik. Met zo’n bord met letters, deed ze dat praten dan. Een vriendin van haar, Stephanie (?), die ook in mijn klas zat, had een keer mee gedaan.

Die dag zou ik worden aangereden door een gele mini, op de terugweg naar huis, voorspelde Marlène. Ze zei het met zo’n overtuiging dat ik het een klein beetje eng begon te vinden. Misschien had ze dat van de gele mini mis, maar werd ik wèl aangereden door een gele NZH bus. Toen waren bussen nog geel en van NZH, in plaats van Connexxion.

Maar na overleg met mijn buren in de schoolbanken, kwamen we tot de conclusie dat dit onzin was. En dat ik de volgende dag gewoon op school zou verschijnen, behalve de eerste twee uren. Die spijbelde ik meestal. De mooiste schooldagen beginnen pas om een uur of elf.

En inderdaad, ik overleefde de middag. En tot op heden ben ik nog niet voor mijn sokken gereden door een gele mini.

Heb nooit de behoefte gehad om erover te informeren bij de geesten. Of ze hun belofte wellicht vergeten waren. Slapende honden moet je soms lekker laten slapen.

2. Koppel drie knelpunten uit de relativiteitstheorie aan de voordelen van levend voedsel in gezelschapsaquaria.

Da’s niet zo moeilijk natuurlijk.

Ten eerste vallen bomen wèl ver van de boom als je er met z’n tienen onder zit.

Ten tweede krijg ik niet altijd een reaktie als ik een actie doe op een hele groep. Je kent het wel. Een spreker is een verhaal aan het vertellen, en daar gooi je effe gauw een ontzettende geestige opmerking tussendoor. Meestal heeft de groep daar helemaal geen aandacht voor, en verdrinkt je opmerking in de woordenstroom van de spreker.

De derde theorie behelst de nog onontdekte relativiteitstheorie, die ik heb geleerd van GJ v. D. van klets.bnl (da’s alleen voor de kenners). En die theorie luidt: “Als men veel bier drinkt, is de kans groot dat men dronken wordt”.

Uit ervaring weet ik dat men meer bier drinkt in gezelschap. En dat de theorie klopt. Het levend voedsel zou in deze een vlieg in ‘t bier kunnen zijn, dat altijd weer voor een gezellig schouwspel zorgt.

3. Hoe ziet een perfecte maanwandeling eruit en met wie zou je dat willen doen?

Met het dames hockey team natuurlijk. Of Amsterdam Admirals cheerleaders. Maakt niet uit, als het maar knap en nakend is. En dan een beetje rondhuppelen op de maan. Webcams mee, en iedreeen laten genieten, hier, op deze webstek.

Zulke momenten deel ik wel met mijn handjevol bezoekers natuurlijk. Zo ben ik dan ook wel weer.

Aan de andere kant heb ik het niet zo op vliegen. Krijg altijd onwijs last van mijn oren, vooral bij het landen. Zo’n space shuttle zal nog wel een aantal factoren erger zijn, dus ik betwijfel of die maanwandeling er ooit van komt.

Zijn we nu toegekomen aan de nieuwe drie vragen, en het doorgeven. Lastig, lastig… maar daar komen de vragen dan.

1. Wat doe je de hele dag als je niet aan het werk bent?
2. Je gaat heftig stappen dit weekend. Hoe ziet je avond/nacht eruit?
3. Na die heftige avond, word je de volgende ochtend wakker naast een ontzettende hork. Wat zeg je d’r?

Maar nu, aan wie geven we dit stokje door? Eerste heb ik al bedacht, vraag me alleen af of hij er blij mee is. Maar dat wordt marnix dus, gnagna.

De tweede … hm … Ah! ik weet ‘t .. Dat wil ik wel van Lotte weten. Geen idee of ze al zo’n stokje heeft gehad, maar ach, een gegeven paard .. whatever.

Zo. Dat is ook weer geregeld.

Vond het wel weer eens tijd voor een lekkere whiskey. En aangezien ik nog een cadeaubon had van mijn werk, geldig bij Gall en Gall, dacht ik dat ik wel eens een knappe fles kon kopen.

En inderdaad, hij is erg lekker….

Daar is hij dan, eindelijk. Gratis bij een abbonement van T-Mobile. Het was even een gedoe om op te halen.

Neem een grote auto mee, stond erop het papiertje. Je moest de tv namelijk zelf ophalen. Een Volvo S40 bleek echter niet groot genoeg. Althans, niet met doos en al eromheen. Bij de tweede poging (tv uit de doos) ging het beter.

Dus nog even gauw instellen gisteren, en nu staat ie er dan… Voor het besef van de inmense grootte (vinden wij dan), heb ik er maar even een cdtje op gelegd.

Je bent toe, aan een daewoo.

Ik eet nog al eens yoghurt. Kan ik geen genoeg van krijgen. Van die grote bakken.

En toen had ik eens bedacht, dat ze wel handig konden zijn om dingen mee in te vriezen. Ik kook nogal eens te veel, maar bij gebrek aan bakjes, gooi ik het dan weg.

Alleen, is de ellende: hoe krijg je die nasi er weer uit? Een grote homp is het geworden.

Gewoon keihard rammen dus. Ging vorige keer ook goed.

Dit keer wat minder. Ramde keihard door de bodem heen. Kom er net achter dat ik zelfs gewond ben. Ik bloei!

Totaal nutteloos om dit op een website te zetten natuurlijk, maar ik doe er nog even een schepje bovenop. Foto’s!

Er ligt hier namelijk een zielig Mustec Mini G3 cameraatje die eigenlijk nooit gebruikt wordt. Da’s natuurlijk zonde. Zou ik eens wat meer mee moeten doen. Want fotootjes zijn leuk!

Ha meneer met de hamer!

Nee, ga gerust door hoor. Mannetje Grolsch zit toch helemaal in de maag, die hoort U vast niet. Geen probleem.

Je verjaardag vieren op dinsdagavond, hoe klein dan ook, is nooit grappig.

Update (12:32): En nu komen de Grolsch mannetjes even mijn maag centrifugeren. Ook niet grappig.