optreden op de boot

Of .. jong geleerd, oud gedaan. Dat zou hier ook wel bij passen. Vandaag waren we, ter ere van de verjaring van mams, een dagje op visite op de boot.

Mijke genoot, net als ik, met volle teugen. Beide vinden we een boot wel erg leuk. Dus ik informeerde zo eens wat zoiets zou kosten, en nouja, het gesprek ging zo een tijdje door.

Totdat me te binnen schoot dat iemand nog een boot heeft en er niets mee doet. Gebeld. Prijs gehoord. Overlegd.

Van de week gaan we even kijken. Met iemand die er veel verstand van heeft, en dan kan beoordelen of het een beetje op te knappen is.

Het vereist wat schuurwerk, wat opknapwerk, maar niets wat we zelf niet kunnen.

Bekenden zullen het misschien wel herkennen. Maar niet getreurd: jullie kunnen ook gewoon met ons mee hoor.

Het was mooi weer, en dus hoog tijd om de zomer eens te gaan inluiden op het houten hoofd. Wás. Want het weer werd aan het eind van de werkdag slecht.

Dus de nieuwe lokatie werd casa Rolandow.COM. Dan maar iets anders inluiden.

Moet daar dan altijd weer bij gezopen worden?

Nou, we zullen niet de eersten zijn die ontdekken dat er onder het genot van een kouwe kletser de beste ideeën boven komen. Zo ook deze bewuste avond. We moesten maar weer eens een weekendje weg.

De vorige keer was dat organisatorisch nogal een gedoe, dus we bedachten nu een manier waarop het makkelijker kon. De manier van: wij gaan, en wie mee wil moet voor september een x-bedrag lappen. Is dat geld er niet, dan kan diegene ook niet mee.

Klonk als een waterdicht plan.

Nu dus nog reclame maken, oftewel mensen die we mee willen informeren. Want hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Zo zijn we dan ook wel weer.

In november moet het gebeuren.

En mocht U lowlife zijn (dat weet U zelf het beste), dan zult U via de gebruikelijke kanalen nog wel een persoonlijkere uitnodiging en informatie krijg. No worries. De website is in de maak.

U komt toch ook?

Er zit een heel klein verschilletje bij de calender functie in mijn telefoon. De calender functie die ik steeds vaker gebruik om alles in op te slaan. Zo’n ouderwetse papieren agenda meeslepen is toch maar een gedoe.

Als je de calender notitie aan het lezen bent, kun je op “Verwijder” drukken. Gaat die notitie weg.

Als je in de calender staat ofzoiets, kun je op “Verwijder notities” drukken. Het is me nu al twee keer gebeurt dat ik deze per ongeluk had. Het “zeker weten?” sla ik standaard over, net als de I Agree knop op je PC. Niet lezen, meteen doorklikken.

En zo gebeurde het dat ik voor de tweede keer in korte tijd al mijn notities kwijt was.

Gelukkig heb ik wel geleerd van de vorige keer, en maak ik nu regelmatig backups. En wat bleek, whoohoo, de vorige backup was van 6 juni.

Een geluk bij een ongeluk.

Maar toch. Dat gevoel als je per ongeluk alles hebt gewist. Die kriebel in je buik ineens. Het gevoel van onmacht… there’s no way back. Je hebt te snel gehandeld, en de boel is gewoon PLEITE.

Dat gevoel.

Da’s zo schrikken elke keer.

Ik vond hem nogal zwak. De film. Ik zou zeggen, wacht even tot de DVD uit is, en bekijk hem dan lekker thuis.

De animaties zijn best leuk hoor. En er zit ook wel humor in, zoals je mag verwachten van de Shrek makers. Maar het verhaal is nogal voorspelbaar, en behoorlijk abrupt afgelopen.

Aan het eind van de film heb je het gevoel dat je nèt begonnen bent, en dat er haast nog wel iets achteraan moet komen. Maar nee, de film is gewoon plotseling afgelopen. Alsof ze geen tijd of geld meer hadden en dachten: laten we er maar een eind aan breien.

Dus. Dat viel een beetje tegen. Vond ik dan.

Besteed uw bioscoop kaartje dus beter, is mijn advies.

(méér foto’s)
Het werd weer eens tijd voor een weekendje Middelburg. De laatste keer hadden we die reis ondernomen vanuit Amsterdam. Dit keer vanuit Hoorn.

Drie en een half uur in de trein, betekent dat.
Continue reading

bandje dat over jezus zingt. Wat nou als je een bandje hebt dat over de duivel zingt. Mag je hier dan ook optreden? Ik denk het niet.

middelburg.. Weer 3.5 uur treinen achter de rug.

Inmiddels had ik toch zeker wel een keer of 6 getraind. Elke maandag na het werk. Tijd dus om mijn broertje uit te nodigen voor een revanche. Mijn revanche wel te verstaan.

Met mijn eigen racket en balletje moest dat wel goed komen. Kom op zeg, dan ben je toch op z’n minst een gevorderde speler? Mijn broertje speelde met een huurracket. Pha! Een huurracket.
Continue reading