Opgekrikt

Kon ik mezelf een paar weken terug nog hevig tegen de kop beuken wegens mijn capriolen als automobilist zijnde, inmiddels wordt dit leed wat verzacht met de wetenschap dat ik niet de enige meer ben die bijdraagt aan de destructie van onze auto. Want gisteren belde Mijke op, in een minder vrolijke bui.

De auto had bij vertrek een tikkend geluid gemaakt. Maar wegens stress stress stress, en ze *moest* op tijd op school zijn, toch maar door gereden. Doorrijden met tikkende auto's is nooit verstandig, probeerde ik subtiel over te brengen. Maar het tikken werd dus erger, en vlak voordat ze de parkeerplaats op reed, was er helemaal geen besturen meer aan.

Wat bleek? Lekke band.

Ah. Dat valt mee, dacht ik eerst nog. Maarja, we zijn niet lid van de ANWB (sorry Dude), ook niet van Route Mobiel, en beide zo ontechnisch als het maar kan als het op auto's aankomt. Ik deed mijn uiterste best om rustig over te komen, wat volgens mij redelijk lukte als je aan de andere kant van de lijn hing. Ondertussen schoot er vanalles door me heen. En toen had ik het! We hebben gewoon een reservewiel man! Potverdorie, is dat even handig? En er zit nog een krik bij ook!

In die oplossing zag Mijke in eerste instantie geen heil. Een band verwisselen? Nooit gedaan. Gaat niet lukken. Even hulp vragen dan? probeerde ik nog. Kan niet, alleen maar meiden in de klas, die weten dat vast niet. Maar op de hele school is toch wel een mannenpersoon te vinden? De conciërge misschien? probeerde ik zo vrolijk mogelijk voor te stellen.

Ze zou wel kijken, en vrij snel daarna was de verbinding verbroken. Nu snap ik dat best, want je voelt je diep ellendig, schuldig misschien zelfs, en je weet niet zo goed wat je met de situatie aanmoet.

Nou goed, uiteindelijk was het wiel dus verwisseld, en had de kwikfit een diagnose gesteld. De band was goed ziek. Hij had een dikke vette schroef in zich, en was daardoor verbrand. Niet meer te plakken, dus dat werden twee nieuwe banden. 130 eurie, getsjingg.

Even rustig laten bezinken, en even later kwam ik op het idee om gewoon 1 band te verwisselen. De reserve band was namelijk geen thuiskomer, maar een gewone band, en nog hagelnieuw. Dus even een grote wisseltruuc, en uiteindelijk hebben we maar 1 band nodig! Gna! Tel uit de winst!

Al met al valt het dus allemaal weer aardig mee. Maar in elk geval staat de pechstand nu op 1-1. Dat de bumper mijn eigen dikke vette domme schuld was, en je aan een schroef feitelijk helemaal niets kunt doen, vergeet ik maar even voor het gemak.

Ondertussen fantaseer ik al van mijn poker successen die ik ga behalen, en welke nieuwe auto is daarvan ga kopen. Toch wat kleiner misschien. Een nieuw model Suzuki Swift, of een Mini cooper ofzo.

Nog even doorkaarten dus (en een paar Royal Flushes zouden wel helpen).