Want dat taaltje is zo zaaaacht

En zo reden wij in een kleine 3 uur tijd door naar Belgie. Nou okay, iets langer dan, want de navigatie CD lag nog in Hauwert. En aangezien we ook geen papieren route beschrijving hadden, moest die toch echt nog even opgehaald.

 

Maar het bleek de moeite waard. Karin wees ons feilloos de weg, en na 3 levensbedreigende situaties op de snelweg, stapten we uit in het pittoreske en zonnige Beerzel. Daar werden we vriendelijk ontvangen door de famillie van Katrien, en moesten we eerst maar eens wat drinken.

 

Daarna heerlijk gegeten. Mijn moeder had als cadeautje verzonnen om daar roti te gaan maken. En daar ben ik altijd wel voor te porren. Daarna nog wat koffie, en toen mochten we naar bed. De volgende dag zouden we naar Gent gaan namelijk. 

Zo gezegd, zo gedaan dus. Wij naar Gent. En dat was me een leuk plaatsje! Alleen de eigenaar van een café was nogal bot, want hij probeerde ons af te zetten door geen wisselgeld terug te geven. Tssk.

Daar trappen wij niet in natuurlijk, hoewel we wel gepikeerd het terras verlieten. Verder fijn gewandeld, en helaas ook gewinkeld in Gent. Wat een mooie stad. Alles is daar nog authentiek lijkt het wel. Echt gezellig.

Tegen de middag gingen we terug richting Beerzel waar we heerlijk gebbq-ed hebben (zie foto). Dat was ook erg lekker, en erg gezellig, en toen het donker werd bleven we nog even buiten met gezellig wat drankjes en bonbons die we mee hadden genomen uit Gent.

Wederom op tijd naar bed, want ook voor zondag hadden we een volgepland programma. Wat voornamelijk één belangrijk punt besloeg: het bezoeken van Plankendael. En nee, dat is geen gekken gesticht, dat is gewoon een dierentuin.

Tegen beter weten in had mijn broertje bedacht dat we wel een foto wedstrijd konden houden. Hoewel hij nauwelijks het materieel bezit om knappe foto's te kunnen maken (een Canon A85 geloof ik, pha!), ging hij toch dapper de strijd aan. En ik moest toegeven: op sommige puntjes had hij wel voordeel. Hij kon met dat kleine ieniemienie lensje namelijk wel door de tralies heen, en ik niet.

De hele dag stonden we als gekken precies dezelfde dingen te fotograferen, en ook werd elke gelegenheid om elkaar te saboteren aangegrepen. Wie de winnaar is gaat U binnenkort bepalen, want de stemming zal alhier plaatsvinden op rolandow.com. Hoeveel foto's er worden ingezonden, en hoe de stemming precies gaat verlopen moeten we nog even afspreken, maar tot die tijd kan ik U dus geen enkele foto showen uit Belgie.

Als de stemming echter voorbij is, zal ik alles in een album plaatsen, en kunt U ook genieten van de Belgische sfeer.

Na een uur of drie lopen, en dieren uit hun hokken lokken (hey, kom eens hier, ik heb maar 3x zoom! riep mijn broertje telkens) hadden we alles gezien, en konden we terug naar Beerzel om daar het achtergebleven famillie lid op te pikken.

We namen van iedereen afscheid, en broerlief nam nog eens extra afscheid. Ik stortte me op het navigatiesysteem: ik háát emotioneel afscheid. Plankgas verliet ik het erf, dat leek me voor iedereen het beste.

En stofwolk achterlatend reden we de ondergaande zon en de smock tegemoed. We gingen naar huis.

(Nee hoor, geen stofwolk en ondergaande zon, maar het klonk wel aardig vond ik).