Van Gogh mag dan dood zijn, Vincent leeft! En hoe, zaterdag vierden we zijn verjaardag.

We begonnen bij de jarige thuis. Amsterdam Noord. En dat is best een eind reizen hoor! Wij met z’n allen met de bus, en om een uur of elf waren we dan eindelijk ter plaatse.

Daar werd er hevig gezongen, en de cadeaus werden overhandigt. De schuurmachine was kennelijk niet zo interessant, want die verdween al gauw in een hoek. Misschien omdat de boormachine veel meer indruk maakte. Die werd uit z’n verpakking gerukt, en geshot. Een echte workers-bilspleet werd gesimuleerd, en een stoere boorhouding werd aangenomen.

Wat pilsjes later gingen we naar de stad. Met de nachtbus, waar je een apart kaartje voor moest hebben. De buschauffeur wist niet wat hem overkwam. Zoveel mensen had hij nog nooit mee gehad op deze lijn!

Biertjes en rosé werden meegesmokkeld de bus in, en daar vrolijk genuttigd. Ene Esther probeerde nog of ons ceedeetje gedraaid kon worden. Dat kon niet. Dan zetten we zelf het lied maar in.

Tutuduuduu, tutuduuduu, du!
Vincent, dit is je verjaardag, je verjaardag gaat zomaar niet voorbij.

Stuk of 25 mensen in de bus aan het brullen, dat maakt wel indruk natuurlijk. De buschauffeur vond het geweldig en feliciteerde Vincent ook via de intercom.

We gingen naar een kroeg op de spuistraat. Erg vriendelijk waren ze er niet. Bij de deur stond een gast die ons in groepjes binnen liet. Sommigen van ons kregen te horen dat ze op hun alcohol gebruik moesten letter. Onder andere degene die na 3 biertjes over was gestapt op de cola. Tssk.

De mevrouw waar je entree moest betalen (entree notabene!) werd pissig toen ik haar vroeg of ik mijn jas ook bij haar kon achterlaten. Ik was al de zoveelste die het vroeg, en zag ze eruit of zij jassen aannam?

Pff, beetje aardig tegen je klanten, denk ik dan. Binnen was het ontzettend druk, en de drank was ook nog eens duur. Na een tijdje werd het wel wat beter, waarschijnlijk omdat je dan een beetje ingesteld bent op die sfeer. Het went. Zoiets.

“Gelukkig” ging de bar om 4:00 dicht, en konden we naar huis. Een taxi busje en een taxi was voldoende om de slapers die bij ons zouden overnachten thuis te brengen.


Een deel ging vast slapen, het andere deel ging nog wat drinken op onze slaapkamer. Allemaal in bed. Opzich hadden we zo in slaap kunnen vallen, geloof ik.

Maar na verloop van tijd werd het toch tijd om ècht te gaan slapen. De woonkamer werd omgetoverd tot slaapkamer, en het werd stil.

Een paar uur later waren de eersten helaas al weer wakker. Ik slaap liever lang genoeg zodat ik de kater kan vermijden. Maar mensen hadden honger, en er moest gegeten worden.


En zo werd er ontbeten in de woon-/slaapkamer, en gingen ze allemaal even later weer naar huis. De rust keerde terug, en wij gingen nog maar even slapen.

Het was dus weer gezellig dit weekend :-)