Het was weer gezellig hoor. De avond begon zwaar. De hele dag was eigenlijk al zwaar, gisteren. Maar dat is uiteindelijk toch nog wel goed gekomen.

Alleen vandaag ben ik afgehaakt. En daar heb ik opzich goede redenen voor, vind ik. Want nu kan ik straks al lekker naar Amsterdam (anders had ik nog geen motor mogen rijden), en nu is de kans gering aanwezig dat ik me morgen prima voel op ‘t werk.

En dit keer is dat belangrijker dan anders, want morgen zijn er heuse Deadlines op het werk. Ik moet iets maken, en dat iets moet om 16:00 werken. En voor dat iets heb ik dingen nodig, dingen van anderen, die morgen pas worden aangeleverd. Mochten ze dat om 15:45 doen, dan begrijpt u: stress. En stress met een mega kater is nooit grappig.

Ik begrijp dat ik bij deze afstand moet doen van de titel die-hard. Die hards gaan namelijk wèl op maandagochtend. Maarrrr, ik vind, zelfs dán moet je ook de rest van het Beiers Festival geweest zijn! Niet dat je bijvoorbeeld zaterdagavond niet bent geweest, maar dat je evengoed die-hard bent, omdat je maandagochtend wel gaat. Zo werkt dat niet natuurlijk.

Er zijn zelfs mensen -je gelooft het niet- die zondagochtend ook gewoon gaan. Ongelovelijk. Werkelijk elke minuut dat de tent open is pikken ze mee. Daar kan ik nog een hoop van leren.

Nou goed. Ik ga nu nog even wat filmpjes op CD zetten, en dan pak ik mijn biezen.

De massol!

Oh, de rest van de foto’s nog natuurlijk! Klikt u hierrrr maar even.