I have a dream!

De wind blies hard. Hij zoog me ergens naartoe. Het was zo hard, dat ik niet goed kon zien waar nu precies naar toe. En het gekste: het was gewoon in mijn eigen slaapkamer. Met veel moeite wist ik me naar de slaapkamerdeur te worstelen. Daar riep ik mijn moeder. Mijn moeder wist hier meer van, die had dit immers altijd. Die had er ervaring mee. Ze wist vast precies wat ik moest doen.

Toen ze bij me kwam bleef ze heel rustig. Terwijl ik doodsbenauwd was. Alsof er niets aan de hand was vroeg ze “wat is er nou?”. Ik liet de storm zien. Daarna sloot ik mijn slaapkamerdeur, maar voelde dat de wind mij nog steeds naar binnen probeerde te sleuren. De deur was dicht, de wind die langs ons raasde was er niet meer, maar de aantrekkingskracht bleef nagenoeg hetzelfde.

M’n moeder zei dat ik er gewoon in moest kijken. Dat ik de storm er eigenlijk gewoon mee moest confronteren.

Ik zei dat dat niet ging. Ik kon niet kijken. Wist niet waar ik heen moest kijken. Nou, zei ze, ik lag laatst in het ziekenhuis, en toen keek ik recht in de keel van mijn buurman. Dacht je soms dat dat een pretje was?

Toen werd ik wakker.

Totaal verward door dit onsamenhangende verhaal, maar nog steeds met het gevoel dat iets of iemand mij een duister gat in wilde sleuren. Ik was blij dat het een droom was, en ging naar de w.c. om er voor te zorgen dat ik extra wakker werd. Extra bij bewust zijn. En dan maar hopen dat de droom niet verder gaat als je weer in slaap valt.

Ik viel weer in slaap, en schrok even later wakker omdat er een deel van het tapijt in brand stond. Had weer eens iets laten liggen, was in slaap gevallen, en toen was het gaan branden. Ik zag de brand, duidelijk begonnen in de w.c. .. Ik trapte het uit, en trapte daardoor een rolletje vloerbedekking mee. Die rolde keurig op, en de brand was uit. Ik ging verder met slapen.

Dat heb ik dus vaker. Ik word wakker, doe iets wat aansluit met waar ik net over droomde, en ga dan weer slapen. Vaak word ik me na een tijdje bewust van dit idiote geslaapwandel, doordat mijn vriendin me tegenspreekt.

Zo stond ons dekbed een keer in de brand. Die heb ik net op tijd kunnen uitslaan voor mijn vriendinnetje ook vlam vatte.

En -het aller engst- zo was mijn vriendinnetje een keer gestikt. Ik zag ‘r levensecht, levensloos liggen. Ik schrok me dood, en begon heftig aan haar te sjorren en schudden. Ze werd natuurlijk wakker en vroeg wat ik aan het doen was. Dit keer had ik vrij snel door dat ik droomde, en kon haast wel huilen van geluk. Hoe erger en enger de situatie is, hoe groter de opluchting.

Herriner me ook nog een keer dat er een vrachtwagen kwam binnenrijden via onze slaapkamer. Zo’n grote Amerikaanse truck met overal lichten. Gauw dook ik aan de kant, en weer vroeg mijn vriendinnetje wat ik aan het doen was. Gelukkig kan ze er meestal erg om lachen. Soms zegt ze op de auotmatische piloot dat ik weer aan het dromen ben (wat ik de eerste 10 minuten nooit geloof), en gaat dan weer verder met slapen.

Dit keer had ik het vuur dus geblust, en dat vond ik eigenlijk wel weer genoeg inspanning. Vrij snel viel ik weer in slaap. Bij deze acties heb ik mijn ogen namelijk gewoon open.

Tot ik opeens iemand hoorde schreeuwen. Hij schrok. En ik zou zweren dat het Tjerk was (vriend van Mijke en ik -red.) … Hij schrok zich natuurlijk een hoedje omdat de vloerbedekking in de w.c. helemaal verbrand was. Zijn vloerbedekking, bedacht ik me op dat moment. We waren aan het logeren bij Tjerk, en nu was zijn hele vloerbedekking verpest!

Toen ik wakker werd van het geschreeuw wist ik gelijk waar het om ging. Ik riep dat ie maar niet teveel moest schrikken, en dat ik de schade wel zou betalen, de volgende dag. Ga nou maar slapen, ofzoiets.

Mijke weer wakker. Wat er allemaal aan de hand was. Ach, Tjerk was geschrokken omdat de vloer een beetje verbrand is. Maar ik betaal hem wel hoor, morgen, als iedereen weer wakker is. Totale onzin natuurlijk, en toen Mijke een paar keer probeerde te achterhalen waar het nou om ging, werd me langzaam duidelijk dat ik weer aan het dromen was.

Op zo’n moment zit ik nog zo in de droom, dat ik wil uitleggen wat er gebeurt is. En hoe echt het leek. Meestal ben ik zo verward dat ik niet uit mijn woorden kom.

Hierna werd deze gezellige nacht nog aangevuld met een droom op de boot. Mijn ouders hebben een boot, namelijk, en wij zijn heel wat jaren op vakantie geweest met de boot. Nu was ik weer op die boot, maar ik was meer een beetje een buitenstaander. Al mijn belangrijke taken zoals het aanmeren en vastknopen van de boot waren overgenomen door mijn broertje, en eigenlijk liep ik alleen maar een beetje in de weg.

Toen ging het vreselijk stormen en hosen en moesten we allemaal naar binnen. De boot had ineens geen dak meer, maar was alleen nog maar overdekt met blauw landbouwplastic. Mijn moeder ging thee zetten in kannen.

Verder weet ik niet precies meer wat er gebeurde, maar erg aangenaam was het niet in elk geval. Waarschijnlijk liep ik nog steeds in de weg. En misschien zonken we wel.

Nu is Mijke ervan overtuigd dat je ‘s nachts verwerkt wat er overdag is gebeurt. Dat je dagelijks leven iets te maken heeft met je dromen.

Mag iemand mij toch eens uitleggen waarom ik altijd van die maffe dingen heb. En als ik er zo eens over nadenk, heb ik dat eigenlijk al jaren. Alleen word ik niet altijd wakker en weet ik dus niet altijd meer dát ik die droom gehad heb en zo beleefd heb.

Heel vreemd.

Wie ‘t weet mag ‘t zeggen :-)