Gisteren op tv gezien. Duitsland dat in twee-en verdeeld is, en mensen die een tunnel onder de muur doorgraven. Om famillie over te brengen.
Allereerst vond ik het irritant dat ik niet meer precies wist hoe het nou zat. Waarom stond die muur er ookalweer precies? Die was toch door andere landen neer gezet om te voorkomen dat Duitsland weer te groot zou worden?
Dat lijkt ongeveer wel te kloppen. Doordat iedereen Duits sprak, ook de bewakers, dacht ik dat het zelf Duitsers waren die de grens bewaakten. En ik kan me niet voorstellen dat je je -tot voorkort- landgenoten gaat neerschieten.
Nouja, goed, het is me allemaal nog niet helemaal duidelijk, maar ik kan er op dit moment geen uren instoppen om het uit te gaan zoeken.
Maar bij zulke films heb ik nog een vreemde emotie ook. Het idee dat het toen allemaal veel avontuurlijker was. Het idee dat die mensen die de tunnel groeven helden zijn.
En dat ik die kans nooit zal krijgen, omdat er hier nu eenmaal geen oorlog is. En daar moet ik blij om zijn natuurlijk.
Bovendien, als ik die kans wèl zou krijgen, zou ik dan wel hetzelfde doen? Maar toch, een gevoel van, wauw… was ik maar zo’n held!
En dat terwijl er op dit moment, aan de andere kant van de wereld, waarschijnlijk ook een hoop helden bezig zijn held te zijn. En komen die in beeld? Ken ik ze?
Zouden de mense die tunnels hebben gegraven, in die tijd erkend zijn als held? Waren ze beroemd bij vele mensen, de vele mensen die nu de film hebben gezien?
Ik denk het niet. Jammer maar helaas. Als er oorlog is hier, is er aan de andere kant van de wereld niemand die om jouw persoontje denkt. Pas als er een deel van de oorlog wordt uitvergroot. Een jaar van tunnelgraven, op 1 specifieke plaats, met 1 specifieke groep mensen. Pas dan wordt het ineens bevatbaar allemaal. En pas dan zie je hoe erg dat groepje mensen het hadden.
Terwijl er in die tijd, en nu nog steeds, nog meer mensen zijn die het erg hebben. Erger misschien nog wel.
Door de tv komt zoiets tot leven. En da’s goed, want hoe meer van zulke films, hoe minder snel we het vergeten. En hopelijk helpt dat dan.
Maar een held op t.v. kun je nooit evenaren.
En in de oorlog wil ik helemaal niet zijn.
Vrede kent geen helden!
Ik vind het jammer (en een klein beetje schandalig) dat je niet meer precies weet waarom die Muur, en het ijzeren gordijn gebouwd zijn.
Geschiedenis van de afgelopen eeuw is toch erg belangrijk. Kijk je wel veel naar discovery?
De reden van het bouwen was dat Rusland de opbouw van zijn gebied anders aanpakte dan het westen.
Hierdoor verdween er mankracht en kennis. Vandaar de muur :)
Ieder z’n interesse’s Maja. Bovendien heb ik het minder meegemaakt dan mensen die ouder zijn dan ik.
De val van de muur weet ik nog wel, maar de periode daarvoor, toen was ik nog niet zo oud.
Volgens mij zijn er meer films over WO2 dan over de Muur. Kennelijk is het voor tv-kijkende minder interessant, die muur.
Ik ben gewoon niet zo’n geschiedenis persoon. Dus dan houdt mijn geheugen dat niet vast ook.
Je mag wat dat betreft blij zijn dat je de koude oorlog niet zo ervaren hebt. Ik was jong, puber en vond het soms best wel eng.
De muur had een grote impact op levens. HEt ijzeren gordijn nog meer. Ikzelf heb bijv. de Cuba crisis niet meegemaakt. Maar wat waren we toen dichtbij af.