Werk

Bij gebrek aan leuke stukjes, ga ik me net als Walter ook maar eens in het werkverleden storten. Er zaten best leuke dingen tussen namelijk.

Mijn eerste serieuze weekendbaan was denk ik bij de Hoofdtoren. Een restaurant in de haven, tegenover de welbekende Volendammer.

Vriend en collega-in-de-muziek Bas werkte hier als kok. En via hem kwam in aan m’n baandje. Ik zou er leeftijd-10 verdienen. Dus volgens mij begon ik met 7 gulden per uur ofzoiets. Dat was overigens wel in de pocket, en daar bovenop kwam nog fooi die werd gedeeld met alle medewerkers.

Het werk was, vooral in het begin, erg zwaar. De hele avond op je benen staan, dat was ik niet erg gewend. En die onpraktische begintijd: 18:00. Precies wanneer wij gingen eten.

In de zomer was het erg druk. Ik begon in de zomer, geloof ik. Meestal was ik pas om een uur of twaalf klaar. Zes uur gestaan, 42 gulden mee in de pocket.

Er waren tijden dat ik er 3 dagen per week werkte. Rijk, werd ik er van. Heb altijd al een beetje een rijk-reken-syndroom gehad. Als ik nou zus en zo lang, en dat verdien, dan krijg ik dus dat en dat .. wow, dan kan ik dat allemaal kopen!

En dat deed ik ook. Op de één of andere manier wilde ik cd’s. Voordat ik begon, baalde ik ervan dat ik maar een paar leuke cd’s had. En dat ze zo duur waren, zo duur, dat ik ze nooit kon kopen.

Dat zou nu veranderen. Eerst zou ik Blof kopen (Helder), daarna Paul de Leeuw kopen (Lief), dan Van Dik Hout (Kopstoot van een vlinder). En toen wist ik het niet meer. Volgens mij kocht ik nog iets van Alanis Morrisette ofzoiets, maar dat kan ook later geweest zijn.

Mijn geld deed ik altijd in een potje, ergens. Elke avond als ik terug kwam, en het nieuwe geld erbij deed, begon ik opnieuw te tellen. Al dat briefgeld in je hand. Heerlijk. Veel beter dan een bank. Rente schmente, ik wil het voelen, ruiken, tellen.

Volgens mij heb ik maximaal zo’n 600 gulden in mijn potje gehad. Toen moest ik weer iets kopen. Een televisie ofzoiets.

Het werk was soms heel vervelend, soms heel leuk (gezellig). Dit had ook erg te maken drukte. Hoe drukker het was, hoe gestresster de rest werd, en hoe meer ze dat moesten afreageren op een “lager” iemand.

Want in de horeca, of in ieder geval daar, werd erg met een ladder gewerkt. Iedereen had er zijn plaats.

(wordt vervolgd)