Month: May 2003 (Page 3 of 3)

Ik doe er NIET aan mee hoor. Maak toch zeker zelf wel uit wanneer ik het tijd vind voor iets nieuws?

Waarvoor dank aan Marnix, overigens.

Oh, overigens, mocht je verslaafd zijn aan het oude design: dat heb ik gewoon doorgeschoven. > Hiero

Jongens, wie morgen mee wil naar het strand: bij mij verzamelen om 14:00!

Dat riep Juriën gisteren heel enthousiast op het housewarming/verjaardagsfeestje. We waren ervan overtuigd dat het mooi weer was, en dat het lachen zou worden.

Het was mooi weer.

Met veel pijn en moeite wisten Jurian en ik ons ze melden om 14:00 bij Juriën (wordt het al verwarrend, die namen?). Daar troffen we nog meer mensen met een kater aan. En een huis dat er heel anders uitzag dan toen wij het gisternacht om een uur of zes verlieten.

Uiteindelijk toch vertrokken richting Egmond. Dat ging niet zo best. Duidelijk te merken dat het zondag was.

Om te beginnen nam ik de ring de verkeerde kant op. Maarja, het is een ring, dacht ik, dus die loopt vanzelf rond. Opzich klopt dat ook, tenzij je ergens een bordje mist waar je een afslagje had moeten hebben.

Als je dan ineens weer bordjes “Hoorn” tegen komt, gaat er toch iets niet goed. Dus moesten we weer 30 km. terug naar Alkmaar. Toen zag ik ineens het bordje, en nam ik de goede afslag.

Egmond Binnen blijkt niet hetzelfde te zijn als het centrum van Egmond, het stadje met winkeltjes en toeristische dingen. Terrasjes ofzo. Nee, het blijkt een woonwijk te zijn.

Bovendien bleek dat Juriën, die met de auto was, naar Bergen was gereden. Okay, komen wij ook naar Bergen.

Zo gezegd zo gedaan.

Jur, waar is m’n rugzak? Ik had die aan Jurian gegeven, omdat hij achterop zat, en dan dus beter zit. Geen rugzak op zijn rug. De zak.

Na lang puzzellen en nadenken kwamen we tot de conclusie dat hij nog op de verzamelplaats moest liggen. Pfew, gelukkig. De digitale camera zat er ook in namelijk. Beetje lullig als je dat op de stoep laat liggen.

We hebben ons neergezet op een terrasje, ongeveer 20 meter van mijn motor vandaan. Daar hebben we patat besteld, koffie en Red Bull. En krom gelegen van het lachen.

Ook hier mogen we niet meer komen.

Nog voor dat onze patat op was, was het leeg op het terras in een mooie cirkel om ons heen. Heel gek.

Na een uur gezeten te hebben, dom gekeken, stomme opmerkingen, en dat soort dingen, gingen we maar weer naar huis. Totaal nutteloos dit.

Gelukkig verliep de reis nu wel goed. Voor ons althans. Juriën had weer ergens een bordje gemist geloof ik.

Kortom: alweer een totaal nutteloze invulling van de zondag.

Vandaag wezen touren met Louwrens. Hij had een motor gehuurd, waarmee ik hem meteen probeerde over te halen er eens eentje te kopen. Geloof dat dat wel min of meer gelukt is.

Daarna nog even een biertje gedaan in Swaf, en gegeten bij de Surinamer. Hier mogen we nog wel terug komen denk ik.

Nu eerst even optreden, en dan een verjaardag van Almar. En ook meteen housewarming van Gans en Jurien. Heel gedoe zeg. Hoop dat ik het volhou, want het is al ietwat zweverig allemaal.

(foto’s)

Staat lekker zo, zei ze terwijl ze langs fietste.

Hee! Lekker asociaal! riepen ze vanaf hun scootertje toen ze langs knetterden.

Ik had mijn motor vakkundig tussen de auto’s door gemanoevreerd, en stond vooraan bij het stoplicht. Iets op het zebrapad voor de fietsers, maar ze konden er allemaal gemakkelijk langs.

Asociaal?

Blijkbaar weten mensen niet hoe kwetsbaar een motor is, en er een boel situatie’s zijn die op het eerste gezicht asociaal lijken. Ik geef toe, het is natuurlijk best lekker om vooraan te staan. Zeker bij meer stoplichten (in Amsterdam bijvoorbeeld) kan dit een hoop tijd schelen.

Maar het is ook veiliger. Als motorrijder moet je altijd zorgen dat de kans zo klein mogelijk is dat je wordt aangereden. En áls je dan wordt aangereden, dat je niet meteen als mondharmonica tussen twee auto’s terecht komt.

Dus vandaar: vooraan staan. Die auto staat al stil. Dus er rijdt sowieso niemand boven op je. Bovendien zou je gewoon naar voren schieten, want er is verder niemand voor je.

Zo ook met file rijden. Hoe vaak gebeuren daar geen kop-staart botsingen? Veel veiliger dus om tussen de auto’s in de rijden. Bijkomend voordeel is inderdaad dat je niet stil hoeft te staan, maar het is dus ook nog eens veel veiliger. Want je hebt vluchtwegen.

Dus, aan alle mensen die ons maar asociaal vinden: sorry, maar het moet :-).

Moet je ook maar motor gaan rijden. Tis gewoon de Kift.

Een vrije dag heb je zeker wel nodig als je naar het stadhuis gaat. Wat een drukte zeg. Gelukkig zijn niet alle bali’s bemand, dat scheelt.

Dat verwacht je ook niet. Word je wakker, en heb je ineens iets in je keel bungelen. Iets dat je niet weg kunt slikken, of weg kunt hoesten. Wat blijkt? Dat bungelende ding in het midden van je keel is ontstoken. Je huig, volgens kenners.

Nu valt er natuurlijk nooit precies te achterhalen wat ermee gebeurt is. Maar intimi om me heen zeggen allemaal dat ze er niets mee te maken hebben.

In ieder geval is het ontstoken volgens de dokter. Dus krijg je ontstekingsremmende pilletjes. Alsof je lichaam die ontsteking voor niets maakt. Hup, remmen die handel. Pilletje en over.

Ik heb zo mijn twijfels. Maar aangezien het toch wel irritant is, slik ik ze maar braaf. Morgen wil ik dat het weg is.

En anders overmorgen.

Het was me het weekendje wel weer. Foto’s: afterparty, zondag een stukje met de motor, en nog even op het Houten Hoofd.

Nu ben ik ziek aan het worden. Ik had al een ontstoken huig (ja, dat klinkt vies huh?), maar nu begin ik ook koorts te krijgen volgens mij. Dus ik ga fijn naar bed. Kijken of ik door dat irritante ding in m’n keel wel kan slapen (en de muziek beneden).

Wel jammer want Jeroen is jarig. Maargoed. Ik vermaak me nu even ècht niet.

(Foto’s dus. Hoge Resolutie waarschuwing!)

Tot mijn grote schrik kwam ik er achter dat de bakboter opwas. En dat terwijl ik net wilde gaan bakken.

Die schrik verdween al snel toen ik me bedacht dat het koopzondag was. Dus zou de supermarkt vast wel langer open blijven, dat lijkt me niet meer dan logisch.

Niet dus.

En dat had ik kunnen weten. Want toen ik een karretje wilde lenen om mijn nieuwe computer mee op te halen, vorige week, toen was de Deen ook al dicht.

Nouja. Aldi dan maar, dacht ik. Aldi is groot, dus dat is vast wel langer open.

Niet dus.

De natuurwinkel dan maar, haha. De natuurwinkel. Wat een mop. Wat kan er nou onnatuurlijk zijn aan bakboter?

Half uur lopen zoeken. Uit wanhoop maar gevraagd aan een mevrouw die naast me stond. Ze wist het ook niet. Maar zij was slimmer: zij las. “Bakken en braden” stond er op een kuipje boter.

Een kuipje! Dat verwacht je toch niet! Ik zocht zo’n vierkant blok, met papier eromheen. Geen kuipje. Smeerboter voor op brood doe je in een kuipje. Bakboter toch niet.

Nu is mijn zwitserse aardappelschotel in natuurboter aan het aanbakken. Dat zal wel een stuk lekkerder zijn. Of minder milieuvervuilend. Zoiets.

Het vlees wat ze verkochten was niet om aan te ziek zien. Soja bende denk ik. Nou, als ik dan toch aan de nep moet, dan maar frikandellen ofzo. Maar ik denk dat ik daar niet eens aan begin.

Ik hou het wel bij dat beetje aardappels.

Goed voor de lijn.

Het was aardig geslaagd hoor, dat doorhalen.

Om de avond rustig te beginnen hadden we besloten eerst een filmpje te kijken. Oesters van Nam Kee. Dikke pret natuurlijk met 5 geile gozertjes op de bank. De hele film ging, wat ons betreft, maar over één ding.

En dan durft er iemand nog “mwah, goede film” te beweren ook. Schandalig. Zonder Katja was het helemaal nooit geen goede film.

Na deze film begon het al aardig avond te worden. Mijn voorstel was om “Hey lullo” jiskefet afleveringen te kijken. Die duurden niet te lang, en dan konden we naar de kroeg.

Ineens kwamen er allemaal mensen die per SMS en telefoontjes op de hoogte waren gebracht, eerder die middag. Werd het toch nog een hok vol. Dus er werd van het plan afgestapt, en muziek gedraaid.

Om half twee vertrokken we allemaal naar de kroeg. Om 2:00 gingen de deuren dicht, dus we moesten snel beslissen. Longneck of ‘t Kroegie. Na beide cafe’s te hebben bestudeerd, koos de ene helft voor Longneck, en de andere helft voor ‘t Kroegie. Ik voor ‘t Kroegie. Was vast veel gezelliger.

Om een uur of half vijf (denk ik) werden we er uitgeschopt. Op de oude vertrouwelijke manier zoals alleen ‘t Kroegie dit kan. Heerlijk subtiel. “Ja mensen, nou oprotten graag!” en dat soort kreten. Maar je een minuut eerder nog wel een drankje geven. Zeikerds.

We gingen weer terug naar mijn huis en gingen hier nog even door. Alleen Jurian, Jeroen ik en Ron waren nog over, maar het werd bere gezellig. De muziek deed z’n werk en we gingen helemaal uit ons dak.

En toen begon het ochtend te worden. En daar ging het allemaal om, want we zouden de markt over. Dus dat deden we. Om 6:30. Waren we er lekker vroeg bij.

Bevoorraad met flesjes bier zijn we de straat over gedaan. Continu werden we gevolgd door politie mannetjes. Waarvan er eentje bang was dat we het flesje op de grond zouden gooien.

Tuurlijk niet. Daar zit toch statiegeld op.

We slenterden de markt over waarbij we een paar keer mobiel contact moesten leggen omdat we elkaar weer eens kwijt waren. Heel lastig hoor, om een groep van 4 personen bij elkaar te houden.

Hee Roland, jij hebt nog niets gekocht! riep iemand. Shit. Dat is ook zo. Ik liep naar het eerste de beste kleedje en vroeg het jongetje wat dat knuffelbeest kostte. Vijftig cent. Schijntje toch. Jammer voor dat jochie, want ik had alleen 2 euro. Of kon dat muntje als eerste vinden, dat weet ik niet meer.

Voor 2 euro deed ie het ook. Het jochie kon goed rekenen. Nu mocht ik er zelfs 2 van hem hebben. Ja hallo, dat kan ik allemaal niet dragen hoor.

Verderop bedacht ik me ineens dat ik natuurlijk wel in het Oranje moest. Dus ik heb een oranje shut en bijpassende unox muts gekocht. Geen idee voor hoeveel eigenlijk.

Jeroen kocht een gitaar. Ik wilde ook een gitaar. Ik kocht ook een gitaar. Vijf euro, en dan zat er ook nog een hoes bij. Afdingen mocht niet baten, hij bleef vijf euro. Nouja, goed dan.

Dus nu heb ik een gitaar. Ik kan geen gitaar spelen, maar dat geeft niet. Ik vind een gitaar gewoon leuk. Staat gezellig in de woonkamer.

Nou goed, toen waren we om een uur of half negen weer terug. Even op de bank crashen om nog een paar uurtjes slaap te pakken. Nouja, lichte slaap. Want als er onder je raam drie jochies met djambee’s zitten te klooien maakt dat best veel herrie.

Bovendien kwam om een uur of twaalf de eerste visite al. Een uurtje later zat het huis vol met Nachthoorns. Dus maar weer een biertjes. Beetje uit het raam hangen, muziekje erbij, beetje kletsen. Wij zaten mooi droog toen het begon te regenen. Nouja, dat lekkende dag buiten wege gelaten.

Toen het opklaarde gingen we naar CharlieS. Daar even kijken. Judith bleek weer terug te zijn uit Australie, verloofd en wel. En ik geloof dat ze me gestrikt heeft voor de Nijmeegse vierdaagse. Maar hier moet ik (eenmaal nuchter) nog maar eens goed over nadenken. Volgens mij is mijn grootste afstand een kilometer of 20. En dan was ik aardig moe.

Nog even eten bij een zeer vreemd tentje. De kok was continu aan het bellen, pissig omdat hij werd gebeld terwijl hij toch aan het werk was. Dat ze dat nou niet snappen. En verder zat een famillielid van hem die ik herkende als fatsig joch dat altijd door de wijk heen scheurt op z’n brommer. Rotjoch.

Daarna gingen we richting huis geloof ik. Nog meer jiskefet gekeken. En toen om twaalf uur vond ik het wel welletjes. Lang genoeg wakker gebleven. Ik haakte af en ging naar bed toe.

Niet dat ik daar nu veel van merk. Ben nog steeds aardig moe. Maar toch, het was verstandig.

Er zijn nog een paar foto’s genomen, van koninginnenacht, en uit het raam tijdens koninginnedag zelf. Ik had de resolutie hoog moeten laten, maarja, het geeft toch een beetje een indruk :-).

Vanavond maar vroeg naar bed.