Vanochtend had ik het plan op gevat om, gewapend met mijn digitale camera, eens wat foto’s te nemen van hoe slecht die weg wel niet is.

Vol goede moed rijd ik dus via de dijk naar Edam. Okay, dan kom ik wel van de andere kant dan dat ik kwam toen ik viel, maar dan zet ik hem aan het eind wel even aan de kant en loop ik naar de juiste plek.

Op de plek des onheils aangekomen, stond er een batterij aan borden. Nergens stond er “Pas op Roland, je kunt vallen!” dus eigenlijk vond ik ze allemaal nèt niet goed genoeg. Gewoon betalen Edam, geen gelul.

Maar die beelden berusten natuurlijk niet op waarheid. Gelukkig is dit niet de kant waar ik vandaan kwam. Misschien staan ze aan de andere kant niet?

Bleek dat het dit keer helemaal afgezet was. Ze waren aan het spelen met grijpertjes en ander zwaar materieel, waardoor de doorgang gewoon helemaal verspert was. Gelijk ook alle doorgang overigens, want er was nu dus geen weg terug meer te vinden naar de ouwe E-10.

Lekker dan. Helemaal terug over de dijk naar Kwadijk, om daar vervolgens weer terug te komen op een normale weg. Nouja, normaal, je mag er maar 80. Echt zo’n snelheid waar je weinig zin in hebt na het verliezen van een half uur tijd.

Balend reed ik verder.

Zojuist met de verzekeringsman gesproken. 0,1% kans dat er iets te verhalen valt. Als er nou geen borden staan, en of het is echt een puinhoop, dan is er nog een klein kansje. Het is echt een puinhoop, echt.

Ze wilden er naar kijken voor me. Morgen kom ik van de andere kant en ga ik de vriendelijke meneer voorzien van fotootjes in zijn mailbox. En dan gaat hij even kijken of er nog iets aan te doen valt.

Waarschijnlijk niet dus.

Kut.