Month: December 2002 (Page 2 of 3)

Ze was naar boven gelopen. Dat zag ik.

Ik zocht naar het meisje dat voor me stond op het perron. Met lang bruin haar. Ben gek op lang haar. Eigenlijk moet het blond zijn, maar dit was ook okay.

Het was druk in de coupé. Bij de laatste bankjes zat ze, aan de rechterkant, aan het gangpad. De plek naast haar, bij het raam, was vrij. Ze had haar tas er te rusten gelegd.

Iets wat ik altijd behoorlijk asociaal vind als je ziet dat het druk is. Ik zet me altijd vast schrap als ik duidelijk maak dat ik die plaats wel wil. Voor als ze gaan tegenstribbellen “maar mijn tas ligt hier”. Helaas gebeurt dat nooit.

Bij dit meisje al helemaal niet. Ze schoof vriendelijk door naar het raam, zodat ik niet ingewikkeld over mensen heen hoefde te klimmen. Opzich was dat nu geen probleem, maar je wil haar niet voor de benen schoppen enzo.

Het is wel een nadeel als er een knap meisje naast je zit. Je hebt veel minder kans om stiekem te kijken als zij niet terug kijkt. Want de houding die je aanneemt om iemand naast je te kunnen zien, verbergt eigenlijk weinig. Het is nogal duidelijk. Dat je kijkt.

Tegenover haar zat een grappige man. Dat vond hij van zichzelf. Hij had een goedkope Hema leesbril op en zat in zijn krant te lezen. Voordat hij hier aan begon had hij zich verontschuldigd naar het meisje dat zijn benen ongemakkelijk tegen de hare kwamen. Dat was nu eenmaal niet anders, in deze krappe treinen.

Man bijt krokodil, ofzoiets, las hij voor uit de krant. Kijk, dat was pas klasse. Het meisje lachte beleefd.

Even later begon hij ineens ongevraagd uit te leggen dat wit ijs betekende dat het begon te dooien. Ik trok deze wijsheid meteen in twijfel. Volgens mij wil het alleen maar zeggen dat er meer lucht in het ijs zit. Als het ijs eenmaal wit is, blijft het ook wel wit. Ookal vriest het 15 graden. Heeft niks met dooien te maken.

Het meisje zei dat een thermometer onderweg haar had geinformeerd dat het twee graden vroor. Ja, maar dat ligt er natuurlijk aan waar er gemeten wordt hè? Je hoort een meter boven de grond te meten, vertelde de grappige man vrolijk.

Oh. Nou, dan vond ze het jammer, vertelde het meisje, want ze wilde morgen gaan schaatsen.

Maar dat gaat wel lukken hoor, legde de man uit. Want bij de grond was het nog steeds koud, dus kon je wel schaatsen. Hier sprak de man zichzelf behoorlijk tegen volgens mij, gezien het verhaal dat er boven de grond gemeten moest worden, en dat dan zou blijken dat het dooit.

Ineens keek hij mij aan. Of ik het verschil tussen de NS en SS wist. Met mijn lage ochtend-stem zei ik Eeehhhhhhh en mijn brein werkte razendsnel om een geestig antwoord te bedenken. Geestiger dan de uitkomst van de grap ooit zou kunnen zijn.

Helaas wachte hij mijn antwoord niet af en vertelde hij hoe de grap afliep. Dat de treinen toen nog voller zaten. Maar toen hadden ze tenminste geen kaartje nodig, probeerde ik nog.

Het meisje zei Ooohhh en moest lachen. Ik lachde ook maar mee, hoewel ik de grap eigenlijk wel voorspelbaar vond. Net als de grap dat je de ketting korter moet maken als je vrouw ineens in de kamer staat. Kon ik ook al.

De trein reed verder, ondertussen stoppend om wat mensen in en uit te laden. Toen de krant uitwas zag hij ineens de man die naast mij (met een gangpad er tussen) op het andere bankje zat. Die kon hij. Heeee, riep hij.

En ook nu begon hij grappige dingen te vertellen. De mop ga ik maar niet herhalen, die was veel te lang.

Jah, hij was nog steeds keurmeester en hij moest voor vandaag naar Delft. Gezellig hoor, met wat vrienden enzo. De man naast mij (met een gangpad ertussen) werkte nog steeds bij het bedrijf.

Ineens richte de grappige man het woord weer aan het knappe meisje naast me. Als je ouder bent kun je ook alles maken, dacht ik nog. Hij vertelde hoe ze elkaar hadden ontmoet. Op één of andere cursus, en dat ze flessen cognac bij zich hadden en er een feestje van bouwden.

Geweldig.

In Sloterdijk moest hij er uit. Kans voor Rolandow.

Maarja, ze zat naast me. Niet tegenover me.

Gemiste kans voor Rolandow.

Momentje, ik ga me even verhangen.

Ben zo terug.

Op de brommer je motorrijbewijs halen.

Drie debielen die rondlopen met een deo, en dan elkaar onderspuiten.

Maar we ruiken wel lekker nu.

Tijdelijk verboden te roken wegens explosiegevaar.

Niet alleen een note aan jullie, ook aan mezelf. Volgende week dinsdag, om 21:00 komt op Nederland 3 het tweede deel van “Out of Control”. Een twee-delige drama serie over drie jongeren die in een jeugdgevangenis in Engeland terecht komen.

Voor de mensen die het gemist hebben: het jochie van 15 (die er ook erg bedroefd uitziet) moet 2 maanden daar zitten omdat hij mee deed aan joy riding. Hij was hiertoe aangezet door een grotere jongen die hem intimideerde. Daardoor is hij uiteindelijk toch maar mee gegaan.

De andere twee jongens hebben een gewapende overval gedaan en moeten 2 jaar zitten. De zwarte jongen is erg rustig en baalt er stevig van dat hij vast zit.

De blanke, kale jongen doet zich heel stoer voor. Maar dit komt voornamelijk omdat hij zich in de steek gelaten voelt. Zijn ouders komen hem niet opzoeken. Niemand bekommerd zich om hem.

Zijn cel is naast die van het 15-jarige jongetje. Dit jongetje hoort duidelijk niet in deze gevangenis thuis, maar heeft de straf nu eenmaal gekregen.

Nadat de kale winkeldief was opgesloten in een isoleercel, moest hij zich (nog meer) afreageren op de 15 jarige jongen.

En dat is zo’n beetje de cliffhanger.

Weer zo’n verhaal wat een hoop bij je losmaakt. De bewaker die niet ziet dat de kale blanke zich zo gedraagd omdat hij zich ontzettend in de steek gelaten voelt.

Het jochie dat duidelijk niet thuis hoort in deze gevangenis.

Het Engelse recht systeem is duidelijk ook niet helemaal wat het hoort te zijn. Volgende week niet vergeten te kijken dus!

(En nu het toch nog de tiende is: www.amnesty.nl)

Wadlopen!? Ik ga fietsen!

Zo, we zijn weer terug hoor, op het vaste land. Voor degene die meteen door willen naar de foto’s, klik hier.

Vrijdagochtend om kwart over elf ongeveer zou Bas me komen ophalen. Dat werd iets later. Het was druk ofzoiets. Hierdoor zat Bas onwijs gestressed in de auto en schelde iedereen die maar een beetje voor oponthoud zorgde direct de huid vol.

Toen we op de helft waren belde mijn broertje. Cadeautje vergeten. Keren, nog sneller rijden, en nog opgefokter. Lekker begin, dacht ik nog.

Gelukkig was dit al snel over, en ging de reis naar Howard (of hoe dat plaatsje ook heet waar die boot vertrekt) een stuk relaxter. Met Rage against the machine en Pearl Jam heel hard in de auto waren we in no-time bij de boot.

We namen 1 auto mee naar de overkant, omdat auto’s meenemen ontzettend duur is. Eenmaal aan de overkant gekomen gingen er een aantal mensen lopen (waaronder ik), en een aantal mensen met de auto.

Vol goede moed begonnen we aan de reis. Toen we ongeveer op de helft waren, belde de auto mij op dat ze ons kwamen halen. Ik meldde het de rest van de groep, maar eigenlijk wilde iedereen wel blijven lopen. Dus toen de auto er al was (dat was snel!), stapte alleen Bastiaan in. Het was nog een kwartiertje, volgens Michel.

Na een kwartier lopen belde de auto ons op. Hij had zich vergist, het was toch wel iets langer dan een kwartiertje. You Bet. Het werd ruim een half uur. Het laatste stukje toch maar met de auto, want we wisten niet precies waar het huis nou was.

Het huis zelf was helemaal geweldig. Een jakoezie, een sauna, een zwembad, een zonnebank en een douche. Een speciale douche. Deze douche douchede niet alleen van bovenaf, maar ook vanuit de muurkant kwamen stralen water. Drie douchekoppen dus in totaal.

We hebben hier flink gebruik van gemaakt. Soeppie met brood, en daarna gezellig wat drinken voor ons allemaal. Door de wandeling en al dat gesauna was iedereen flink moe. Volgens mij gingen we om 2:30 naar bed.

De volgende morgen om een uur of elf fris weer op. Actieplan voor vandaag: Nes uitchecken. Bas Michel en ik gingen lopend. Stefan had nogal last van zijn darmen en bleef achter, Henco hield hem gezelschap. De meiden gingen met de auto, want die wilden nog winkelen.

Na een uur lopen kwamen we met z’n drie-en in Nes aan. Bas bijna onder de auto, het bleken de meiden te zijn. Giebelend en wel. Rij maar door, riepen we. Dat gegiegel, hmpf.

Tijd om wat te gaan drinken bij restaurant de Jong. Nu heten ze allemaal de Jong of Metz in Ameland volgens mij, maar dat terzijde. Een kopje chocolademelk met één of ander plaatselijk bittertje erin. Lekker om even door te wandelen.

Na dit kopje was het tijd voor de terugweg. Bas en ik gingen fietsen huren, zodat we die avond naar Ameland konden. Flink stappen (hoewel we weinig hoop hadden op een geslaagde avond).

‘s Avonds gezellig gourmetten met z’n allen. Daarna gingen de overige zes een spelletje doen geloof ik. Bas en ik gingen om 00:00 richting stad.

Het hele weekend waren we nogal in Debiteuren Crediteuren stemming. Bas was Edgar, en ik Jos. Of andersom, net hoe het uitkwam.

Zo kwam het dat we als eerste het Biljart Dart café maar eens moesten ontdekken. Kijken hoe de inheemse bevolking zich nou precies vermaakt op Ameland.

Heel anders dan wij. Dat was al gauw de conclusie. Dus moesten we maar eens andere eet- drink- en dansgelegenheden onderwerpen aan een onderzoek. Het werd Dug Out, of Drug Out, weet ik ‘t.. dat was volgens de fietsenverhuurder toch wel dè place to be.

Hier zat ongeveer hetzelfde volk, alleen dan iets jonger. Maar die gingen al gauw weg, toen ze ons zagen. Gauw vroeg Bas aan één of andere Tjibbe of er soms nog een plek was waar het drukker was. Jawel, een dancing was er. Ze gingen er toevallig heen, dus wij fietsten er achter aan.

Terwijl wij de fietsen parkeerden waren de Amelanders ineens vertrokken door een deur. Welke wisten we niet, want beide deuren zagen er nogal uit als achterdeuren ofzoiets.

Bleek dat je daar dus toch echt door heen moest. We moesten betalen voor de garderobe, en minimaal 1 muntje kopen. We keken even om ons heen, en begrepen wel waarom. Waarschijnlijk had de jeugd niet zoveel geld op Ameland, en consumeren ze anders helemaal niets.

Nouja, hier hebben we zo’n beetje de hele avond vertoefd. Bas was ontzettend op versiertoer, en had een meisje Monique ofzoiets aan de haak geslagen. Dacht hij. Werkelijkheid was dat ze hem gewoon zat foppen, en dat we uiteindelijk evengoed met z’n twee-en naar huis gingen. En dat terwijl ik 2 uur eerder had gehoord dat we met z’n vieren in de sauna zouden zitten. Monique had ook nog een vriendin.

Geen probleem. Het was meteen mijn type al niet, en bovendien ga je niet meiden mee naar “huis” nemen al je met z’n 8-en in 1 huisje vertoefd. Dat was Bas z’n idee ook niet, maar hij baalde waarschijnlijk ontzettend dat het niet gelukt was.

Het laatste half uur was de alcohol er behoorlijk in geslagen bij Bas. Ik voelde me het hele weekend al niet helemaal zoals het hoort, dus kon bier er echt niet meer inkrijgen. Wat vodka-red bull ging nog, maar was na een tijdje ook over. Water dan maar. Dat scheelt.

Dus we gingen naar huis. Bas van links naar rechts en van links naar rechts. Hij kreeg een meisje in het vizier. Een stuk jonger. Maar het maakte hem niet zoveel meer uit geloof ik. Hop, er achteraan.

Ze moest ook naar Buren. Toevallig, wij ook. Wel eens in een sauna gezeten? probeerde Bas. Wederom niet zo succesvol. Ik vond het zielig voor het meisje en probeerde haar te bevrijden van een niet zo recht fietsende Edgar.. Gje gje gje.

Echter, ze bleef zelfs even wachten, dus blijkbaar vond ze het toch wel gezellig. Het grootste deel van de rit fietste ze naast mij. Dat ze naar school moest, en dat ze maatschappijleer moest halen, anders was het hele jaar voor niets geweest. Dat staat me er nog van bij.

Bas fietste voor, omdat ik het naast ons te gevaarlijk vond. Ik zal wel hebben geroepen dat hij op moest souten. Nu kreeg hij nog meer ruimte om van links naar rechts te gaan, en kon de bosjes aan de rechterkant niet meer met rust laten. Een ontzettende aantrekkingskracht.

Uiteindelijk kieperde hij om en lag hij midden in de bosjes. Wij fietsten door. Kwam vast wel weer goed. Af en toe omkijkend verzekerde ik mezelf ervan dat Bas ons inderdaad ook zou volgen.

En inderdaad, even later begon er weer een lichtje te schijnen. En het doofde ook weer. Een greppel, aan de linkerkant dit keer.

Uiteindelijk sloeg het meisje rechtsaf, naar huis, en gingen we met z’n twee-en door. Dat ging redelijk. Ik bleef op veilige afstand, en Bas bleef uit de greppels.

Totdat we twee auto’s tegen kwamen. Achter elkaar reden ze. Bas blijf rechts! riep ik nog. Waarop ie “tje tje tje” riep en in het midden van de weg ging rijden. Ik zag de botsing bijna al gebeuren.

De jeep ging naar links, voor ons rechts. Precies op dat moment vond Bas het inderdaad ook beter om rechts te gaan rijden, waardoor ze elkaar nog maar net konden ontwijken. Het raampje ging over, en er kwam commentaar uit.

Toen ik dichterbij kwam zag ik de blauwe en oranje strepen op de jeep. Great. Ongeveer 1 politie jeep op het hele eiland, en Bas rijdt er zowat tegen aan. Politie was knorrig, maar we konden uiteindelijk toch doorrijden.

Uurtje of vier naar bed, en de volgende dag lekker uitslapen.

De laatste volledige dag voor de boeg. Een wandeling naar het strand. Hier vind je een hoop artistieke foto’s van terug. Bij gebrek aan mooie vrouwen, heb ik maar een hoop natuur foto’s gemaakt, waarvan sommige best gaaf zijn vind ik. Bijvoorbeeld de laan die we af moesten fietsen om het park uit te komen.

De zand verstuiving op het strand. De voetstappen van Bas. De zon die op komt, en het ijs op het wad.

Nouja… je kunt het allemaal bekijken in de complete verzameling.

Na deze strandwandeling weer lekker relaxen in de sauna enzo, en daarna eten, een biertje en een spelletje. Trivianten. Niet gewonnen natuurlijk, rot spel.

De volgende dag extreem vroeg op (7:00) om de boel schoon te maken. Om 10:00 moesten we de sleutels inleveren, en om 10:30 de boot.

Wij bikkels gingen lopen. Een uur lopen door de snijdende wind. Maar het was wel mooi. Een lekkere wandeling.

Het ijs was we onderweg tegen kwamen was ook erg mooi. Op het wad..

En toen alweer richting huis. Een geslaagd weekend. Zeker een aanrader. Kijkt U zelf maar.

Kees, althans, ik neem aan dat hij zo heet, heeft mijn sinterklaas CD verzorgd.

Zelf heb ik helaas weinig aandacht kunnen besteden aan een hoesje, of een begeleidend schrijven. Ik denk dat ik maar een hoesje ga maken, en die achteraf als nog op ga sturen.

Tot die tijd blijft het lekker een verrassing voor de ontvanger van mijn CD. Wat er op staat, en van wie hij komt.

Nog even geduld dus. :-)

Nog eventjes, en dan is het bijna weekend. We gaan namelijk een weekendje weg, dus ben ik morgen al vrij.

We gaan naar Ameland, naar 1 of ander bungalowpark. Ik heb het ook niet geregeld hoor :-). Dus weet er niet al te veel vanaf.

Maar wij hebben dus een 8 persoons bungalow gehuurd, en dan hebben we dus fijn een eigen zwembadje in dat huis. Ben dus wel erg benieuwd hoe dat eruit ziet. Volgens mij hoeven we die vier daagjes dat bungalow helemaal niet uit.

Als Bas mee gaat, dan gaan we natuurlijk wel even stappen. Ameland onveilig maken.

Foto camera gaat wel mee. Als ik dat niet vergeet. Dus maandag of dinsdag zal hier weer wat te zien zijn.

Wij hebben radio over UTP. Letterlijk.

De draadjes van de boxen waren te kort. Verlengen met UTP werkt prima.